ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Τη αυτή ημέρα, Κυριακή Τρίτη από του Πάσχα, την των ΑΓΙΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ εορτήν επιτελούμεν, έτι δε μνείαν ποιούμεθα και του εξ Αριμαθαίας ΙΩΣΗΦ ος ην μαθητής κεκρυμμένος· προς δε και του νυκτερινού μαθητού ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ. 

Εκ τούτων αι μεν Άγιαι Μυροφόροι Γυναίκες μάρτυρες είναι πρώται και αψευδείς της Αναστάσεως του Κυρίου. Ο Ιωσήφ δε και ο Νικόδημος είναι υπηρέται και μάρτυρες της Ταφής του Κυρίου· τα οποία, η Ταφή δηλαδή και η Ανάστασις του Χριστού, είναι τα κυριώτατα και συνεκτικώτατα δόγματα της αγιωτάτης ημών Πίστεως. Εκ τούτων ο μεν Ιωσήφ, επειδή επήγεν εις τον Πιλάτον και ζητήσας το Σώμα του Ιησού το ενεταφίασε, τον έρριψαν οι φονικώτατοι Ιουδαίοι εντός βαθέος λάκκου, εκ θείας δε δυνάμεως, δια χειρός θείου Αγγέλου, εκείθεν αρπάζεται και εις την Αριμαθαίαν, την ιδίαν του πατρίδα διασώζεται. Ο δε Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αναστάς εφάνη εις αυτόν, ότε ακόμη έφερε τα δεσμά, πιστοποιών ούτω ακόμη περισσότερον το μυστήριον της Αναστάσεως.

Αν δε και πολλά εδοκίμασεν από τους Ιουδαίους, επειδή εκήρυττε την Ανάστασιν του Σωτήρος, όμως αυτός δεν υπέφερε να σιωπά το μυστήριον, αλλά παρρησία προς πάντας διηγείτο τα γενόμενα. Ο δε Άγιος Νικόδημος εκηρύχθη αποσυνάγωγος, διότι δεν ηθέλησε να συμφωνή με τους άλλους Ιουδαίους. Λέγεται δε περί τούτου ότι πρώτος αυτός διεσάφησε λεπτομερώς δι’ ιδίου του συγγράμματος τα του Πάθους και της Αναστάσεως, καθότι ήτο εις της συναγωγής και εγνώριζεν ακριβέστερον τας βουλάς και τους λόγους των Ιουδαίων και απλώς ειπείν άπαντα τα γενόμενα. Δια ταύτην λοιπόν την αιτίαν, διότι αμφότεροι ούτοι αυτόπται μάρτυρες της Ταφής του Κυρίου εστάθησαν, ως είπομεν, ετάχθησαν ίνα ομού μετά των Αγίων Μυροφόρων των την Ανάστασιν θεασαμένων εορτάζονται ως αψευδείς δηλονότι μάρτυρες της του Κυρίου Ταφής και Αναστάσεως. Αι Γυναίκες λοιπόν αύται πρώται την Ανάστασιν, ως είπομεν, είδον, και αυταί έφεραν και εις τους Μαθητάς τα χαροποιά ταύτα μηνύματα. Διότι ούτω και έπρεπε· το γένος όπερ πρώτον ήμαρτε και την αράν εκληρονόμησεν, αυτό τούτο πρώτον και την Ανάστασιν να ίδη και την χαράν να ακούση, καθόσον αυτό πρώτον ήκουσε και το «εν λύπαις τέξει τέκνα». Μυροφόροι δε ωνομάσθησαν, επειδή ο μεν Ιωσήφ και ο Νικόδημος επειγόμενοι να μη τους φθάση η νυξ του Σαββάτου, μόνον με αλόην και σμύρναν ήλειψαν το Σώμα του Κυρίου και τυλίξαντες αυτό με την σινδόνα, το ενεταφίασαν αύται δε αι Γυναίκες, επειδή πολλήν αγάπην είχον εις Αυτόν ως θείον Διδάσκαλον, δια τούτο την Παρασκευήν ηγόρασαν μύρα πολύτιμα και το μεν Σάββατον ησύχασαν δια την εντολήν· έπειτα επήγαν δια νυκτός να αλείψωσι το Σώμα Αυτού. Επήγαν δε εις καιρόν όρθρου, αφ’ ενός μεν δια τον φόβον των Ιουδαίων, αφ’ ετέρου δε διότι απ’ αυτής της ώρας και ύστερον επέτρεπεν ο Νόμος να καταπιάνωνται με εργασίας. Εκεί δε φθάσασαι είδον διαφόρους οπτασίας· τους αστράπτοντας δύο Αγγέλους ένδοθεν του μνημείου και άλλον όστις εκάθητο επάνω εις τον λίθον· ύστερον και αυτόν είδον τον Χριστόν και τον προσεκύνησαν. Η δε Μαγδαληνή και εκ δευτέρου ηξιώθη να ίδη τον Χριστόν, τον Οποίον και ως κηπουρόν επηρώτα. Πολλαί δε ήσαν αι Μυροφόροι, πλην οι Ευαγγελισταί μόνας τας επισήμους αναφέρουσιν· ήσαν δε αι εξής αύται· πρώτη, μετά την Θεοτόκον, η Μαγδαληνή Μαρία, από την οποίαν ο Χριστός επτά δαιμόνια εξέβαλεν και η οποία και μετά την Ανάληψιν του Χριστού απελθούσα, ως λέγεται, εις Ρώμην, ενήργησεν εις τον Καίσαρα Τιβέριον να θανατώση τον Πιλάτον και τους αρχιερείς με κακόν θάνατον. Είτα εν τη Εφέσω τελευτήσασα, ετάφη παρά του Αποστόλου Ιωάννου του Θεολόγου. Κατά δε τους μετέπειτα χρόνους, ο σοφώτατος Λέων ο βασιλεύς έφερε με τιμήν μεγάλην εις την Κωνσταντινούπολιν το άγιον αυτής Λείψανον. Δευτέρα Μυροφόρος ήτο η Σαλώμη, θυγάτηρ γενομένη Ιωσήφ του Μνήστορος· ότι τέσσαρας μεν υιούς εγέννησεν ο Ιωσήφ, Ιάκωβον τον λεγόμενον Μικρόν και Ιωσήν και Σίμωνα και Ιούδαν, θυγατέρας δε τρεις, την Εσθήρ, την Θάμαρ και Σαλώμην την του Ζεβεδαίου. Ώστε όταν ακούσης εν τω Ευαγγελίω, Μαρίαν Ιακώβου και Ιωσή μητέρα, την Θεοτόκον να εννοής ότι είναι· διότι ως μήτηρ των του Ιωσήφ παίδων η Θεοτόκος ελογίζετο, εκ τούτου δε ακολουθεί ότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ήτο ανεψιός του Χριστού, ως τέκνον του νομιζομένου αδελφού του. Τρίτη Μυροφόρος ήτο η Ιωάννα, η γυνή του Χουζά, όστις ήτο επίτροπος και οικονόμος της οικίας του βασιλέως Ηρώδου. Τετάρτη και Πέμπτη, Μαρία και Μάρθα αι αδελφαί του Λαζάρου. Έκτη Μαρία η του Κλωπά, τον οποίον και Κλεόπαν τινές λέγουσιν και εβδόμη η Σωσάννα. Ήσαν δε και άλλαι πάμπολλαι, καθώς ιστορεί ο θείος Λουκάς, αι οποίαι, λέγει, υπηρέτουν τω Χριστώ και τοις Μαθηταίς αυτού από των υπαρχόντων αυτών. Επειδή λοιπόν αύται την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Ανάστασιν εκήρυξαν και κατά πολύ συνέβαλον εις την αψευδή διακήρυξιν του μεγάλου τούτου μυστηρίου της αγιωτάτης ημών Πίστεως, δια ταύτα εις πίστωσιν και πληροφορίαν ακραιφνή της του Χριστού Αναστάσεως ετάχθη παρά των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων, ίνα μετά την του Θωμά Κυριακήν των Αγίων τούτων Γυναικών την μνήμην εορτάζωμεν, διότι πρώται αύται είδον τον Χριστόν εν νεκρών αναστάντα και προς πάντας εκήρυξαν το σωτήριον κήρυγμα του Ευαγγελίου· και την κατά Χριστόν πολιτείαν μετήλθον αρίστως και ως έπρεπεν εις γυναίκας μαθητευθείσας τω Χριστώ.