Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων, παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρα τινά εορτάζειν τον Ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικον Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν.
Επειδή κατά την αυριανήν Παρασκευήν έμελλε να γίνη η θυσία του εβραϊκού Πάσχα, τουτέστιν η σφαγή του προς τούτο εκτρεφομένου αμνού, και εν αυτή ταύτη τη Παρασκευή έμελλε να ακολουθήση εις τον παλαιόν τύπον και η αλήθεια, ήτοι έμελλε να θυσιασθή το αληθινόν Πάσχα, τουτέστιν ο Αμνός του Θεού και Πατρός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, τον οποίον προετύπωνεν ο υπό των Εβραίων κατ’ έτος θυσιαζόμενος αμνός, όστις ελέγετο Πάσχα, δια τούτο, κατά το εσπέρας της σήμερον, ήτις ήτο τότε η προ των αζύμων ημέρα, τουτέστιν η του νομικού Πάσχα παραμονή, Μαρτίου κβ΄ (22α), ημέρα Πέμπτη της εβδομάδος, συνεδείπνησεν εν τη πόλει ο Ιησούς μετά των Δώδεκα Μαθητών του ποιήσας το Πάσχα. Εποίησε δε τούτο κατά το εσπέρας της Πέμπτης ο Κύριος, διότι παρ’ Εβραίοις το ημερονύκτιον άρχεται από της εσπέρας της προηγουμένης και λήγει το εσπέρας της ιδίας ημέρας.
Ητοίμασε δε τούτο ο Ζεβεδαίος, διότι ούτος ήτο ο βαστάζων το κεράμιον του ύδατος, ως λέγει ο μέγας Αθανάσιος, αν και άλλοι διαφορετικά περί τούτου λέγουσιν. Μετά ταύτα δεικνύων ο Ιηςούς τα τελειότερα εις τους Μαθητάς και του καθ’ ημάς Πάσχα το μυστήριον παραδίδωσιν εις το ανώγαιον, επελθούσης πλέον της νυκτός. Διότι Δείπνου, λέγει, γενομένου, ανεκλίθη μετά των Δώδεκα. Βλέπε δε, ότι ουχί τούτο ήτο το νομικόν Πάσχα· διότι δείπνος εδώ και κλίσις και άρτος και υγρόν· εκεί δε πάντα εψημένα δια πυρός και άζυμα. Προ του δε αρχίσουν να δειπνούν (διότι ούτω λέγει ο θείος Χρυσόστομος) εγείρεται εκ του δείπνου και αποθέτει χαμαί τα ιμάτια και ύδωρ βάλλει εις τον νιπτήρα, αυτοπροσώπως ταύτα πράττων, αφ’ ενός μεν ίνα τον Ιούδαν καταισχύνη, αφ’ ετέρου δε ίνα και εις τους άλλους Μαθητάς υπενθυμίση, ότι δεν πρέπει να επιζητούν το πρωτείον, καθώς και μετά τον νιπτήρα προτρέπει, λέγων, ο θέλων να είναι πρώτος, ας είναι πάντων έσχατος, εαυτόν τιθείς εις υπόδειγμα. Φαίνεται δε ότι πρώτον πάντων τον Ιούδαν ένιψεν ο Χριστός, θρασύτατα προκαθίσαντα, ύστερον δε επί τον Πέτρον έρχεται. Αυτός δε, θερμότερος των άλλων υπάρχων, τον Διδάσκαλον εμποδίζει· ακούσας όμως παρά του Κυρίου, ότι εάν δεν νίψη τους πόδας αυτού, δεν έχει μέρος μετ’ αυτού, υποχωρεί πάλιν σφοδρότερον. Νίψας λοιπόν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τους πόδας των μαθητών και ύψωσιν παράδοξον ταπεινώσεως υποδείξας, λαβών τα ιμάτια πάλιν και αναπεσών, προτρέπει παρακαλών αυτούς όπως αγαπώσιν αλλήλους και μη επιζητούν το πρωτείον. Εσθιόντων δε αυτών εισάγει και το περί της προδοσίας κεφάλαιον. Θορυβουμένων δε επί τω λόγω των Μαθητών, λέγει προς τον Ιωάννην μόνον ηρέμα ο Ιησούς· «Εκείνος εστιν, ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω» (Ιωάν. ιγ: 26). Ωμίλησε δε ούτως, διότι εάν ο Πέτρος εγνώριζε την αλήθειαν, ως θερμότερος των άλλων υπάρχων, θα ηδύνατο ίσως και να χειροδικήση κατά του Ιούδα. Λέγει δε και πάλιν· «Ο εμβάψας μετ’ εμού εν τω τρυβλίω την χείρα, ούτος με παραδώσει» (Ματθ. κστ: 23). Αφού δε αμφότερα ταύτα εγένοντο, μετά μικράν σιωπήν λαβών τον άρτον λέγει· «Λάβετε, φάγετε» (Ματθ. κστ: 26, Μάρκ. ιδ: 22), και το ποτήριον ομοίως· «Πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο γαρ εστι το αίμα Μου, το της Καινής Διαθήκης» (Ματθ. κστ: 27 – 28, Μάρκ. ιδ: 24). «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. κβ: 19). Ταύτα δε ποιών ήσθιε και έπινε μετ’ αυτών. Βλέπε δε, ότι άρτον λέγει το Σώμα Αυτού και ουχί άζυμον. Αισχυνέσθωσαν λοιπόν οι την θυσίαν άζυμον προσφέροντες. Μετά την γεύσιν του άρτου, εισήλθεν εις τον Ιούδαν ο σατανάς, διότι και πρότερον δοκιμάζων αυτόν ήδη παντελώς αυτόν εκυρίευσεν. Αναχωρήσας δε εκείθεν επορεύθη προς τους αρχιερείς, μετά των οποίων συνεφώνησεν, ίνα παραδώση εις αυτούς τον Χριστόν αντί τριάκοντα αργυρίων. Ο δε Κύριος μαζί με τους μαθητάς μετά τον δείπνον εξήλθον εις το όρος των Ελαιών, εις τι χωρίον λεγόμενον Γεθσημανή. Εκεί δε λέγει προς αυτούς ο Ιησούς· «Πάντες σκανδαλισθήσεσθε εν εμοί εν τη νυκτί ταύτη· ότι γέγραπται, πατάξω τον ποιμένα, και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα. Αλλά μετά το εγερθήναι με, προάξω υμάς εις την Γαλιλαίαν. Ο δε Πέτρος έφη αυτώ· και ει πάντες σκανδαλισθήσονται, αλλ’ ουκ εγώ. Και λέγει αυτώ ο Ιησούς· Αμήν λέγω σοι, ότι συ σήμερον εν τη νυκτί ταύτη, πριν ή δις αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με» (Μάρκ. ιδ: 26 – 30). Είπε δε πριν ή δις αλέκτορα φωνήσαι, διότι κατά συνήθειαν ο αλέκτωρ ουχ άπαξ αλλά και δις και τρις λαλεί, όπως και εγένετο. Λύπη τότε άμετρος κατέλαβε τον Πέτρον δια τον λόγον τούτον του Κυρίου, δι’ ου το ασθενές της ανθρωπίνης φύσεως επισημαίνεται. Παρεχώρησε δε να γίνη τούτο ο Κύριος, επειδή την οικουμένην εις αυτόν παρέδωσεν, ίνα εξ εαυτού το της ανθρωπίνης φύσεως ευμετάβλητον γνωρίζων παρέχη συγγνώμην προς τους αμαρτάνοντας. Πλην των ανωτέρω η τριττή του Πέτρου άρνησις τας των ανθρώπων πάντων αμαρτίας εις Θεόν εξεικόνιζεν· είναι δε αύται αι εξής: πρώτη η παράβασις της εντολής, την οποίαν έδωκεν ο Θεός εις τον Αδάμ· δευτέρα η παράβασις του γραπτού νόμου και Τρίτη η αθέτησις του Ευαγγελικού κηρύγματος. Μετανοήσαντος δε του Πέτρου, εθεράπευσεν ο Κύριος την άρνησιν αυτού τρισσώς ειπών· «Σίμων Ιωνά, φιλείς με»; (Ιωάν. κα: 17). Μετά ταύτα, θέλων να επιδείξη εις τους Μαθητάς πόσον φοβερός είναι ο θάνατος εις όλους τους ανθρώπους, λέγει· «Περίλυπος εστιν η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε ώδε και γρηγορείτε μετ’ εμού. Και προελθών μικρόν έπεσεν επί πρόσωπον αυτού προσευχόμενος και λέγων· Πάτερ μου, ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ» (Ματθ. κστ: 38 – 39). Έλεγε δε ταύτα αφ’ ενός μεν ως άνθρωπος, αφ’ ετέρου ίνα και τον διάβολον παραπλανήση τεχνηέντως, ώστε να τον νομίζη, ότι άνθρωπος είναι, αφού και αυτός φοβείται, δήθεν, τον θάνατον. Τούτο δε εποίησεν, ίνα μη, γνωρίσας την αλήθειαν, ανακόψη το του Σταυρού μυστήριον. Μετά την πρώτην ταύτην προσευχήν επανελθών ο Κύριος πλησίον των Μαθητών ευρίσκει αυτούς βεβυθισμένους εις ύπνον. Όθεν αποτεινόμενος προς τον Πέτρον λέγει· «Ούτως ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι μετ’ εμού; Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν· το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής» (Ματθ. κστ: 40 – 41). Είπε δε ταύτα προς τον Πέτρον, ωσάν δηλαδή να του έλεγε· συ ο λέγων ότι θέλεις αγωνισθή έως θανάτου, ούτως υπνώττεις μετά των λοιπών; Πάλιν δε εκ δευτέρου απελθών προσηύξατο λέγων· «Πάτερ μου, ει ου δύναται τούτο το ποτήριον παρελθείν απ’ εμού, εάν μη αυτό πίω, γενηθήτω το θέλημά Σου. Και ελθών ευρίσκει αυτούς πάλιν καθεύδοντας· ήςαν γαρ αυτών οι οφθαλμοί βεβαρημένοι. Και αφείς αυτούς, απελθών πάλιν, προσηύξατο εκ τρίτου, τον αυτόν λόγον ειπών. Τότε έρχεται προς τους Μαθητάς Αυτού και λέγει αυτοίς· Καθεύδετε το λοιπόν και αναπαύεσθε! Ιδού, ήγγικεν η ώρα, και ο Υιός του ανθρώπου παραδίδεται εις χείρας αμαρτωλών. Εγείρεσθε, άγωμεν· ιδού, ήγγικεν ο παραδιδούς με» (Ματθ. κστ: 42 – 46). Είτα εξελθών πέραν του χειμάρρου των κέδρων, ένθα ήτο κήπος, ηυλίσθη εκεί μετά των Μαθητών. Τακτικά δε συνήθιζεν ο Κύριος να μεταβαίνη εκεί, δι’ αυτό και ο Ιούδας εγνώριζε τον τόπον. Ούτος λοιπόν λαβών τινάς των της σπείρας και όχλου επακολουθούντος ήλθεν επί τον Ιησούν, δους εις αυτούς το σύνθημα του φιλήματος. Τούτο δε είπε, διότι ο Κύριος πολλάκις κρατηθείς, αφανής εκ μέσου αυτών διήρχετο. Όμως ο Χριστός πρώτος παρουσιασθείς προς αυτούς είπεν· «Τίνα ζητείτε»; (Ιωάν. ιη: 4,7). Εκείνοι δε, επειδή ήτο ακόμη νυξ, δεν τον ανεγνώρισαν. Διότι με φανούς και λαμπάδας ανημμένας έβλεπον και φοβηθέντες υπανεχώρησαν. Και πάλιν επανελθόντων, αυτός τα αυτά απεκρίνατο. Του δε Ιούδα ποιήσαντος το σύνθημα, ο Χριστός λέγει· «Εταίρε, εφ’ ω πάρει»; (Ματθ. κστ: 50). Τρόπον τινά ως να έλεγεν: Δι’ εκείνο δια το οποίον ήλθες Ιούδα, εύκαιρον είναι. Και πάλιν λέγει· «Ως επί ληστήν εξήλθετε μετά μαχαιρών και ξύλων συλλαβείν με». Εν νυκτί δε ήλθον, ίνα μη προκληθή στάσις τις υπό του όχλου. Τότε ο θερμότατος Πέτρος ανασπάσας μάχαιραν (επειδή από δείπνου ήσαν) ώρμησε κατά του δούλου του αρχιερέως ονόματι Μάλχου και απέκοψε το δεξιόν αυτού ους· υπονοούντος του λόγου, ότι ο αρχιερεύς ουχί καλώς τον νόμον ήκουε και εδίδασκεν. Ελέγχει τότε τον Πέτρον ο Χριστός, ότι δεν είναι καλόν να ακουσθή, ότι ο πνευματικός άνθρωπος χρησιμοποιεί μάχαιραν, εθεράπευσε δε το ωτίον του Μάλχου. Συλλαβόντες δε τον Ιησούν, φέρουσι δέσμιον επί την αυλήν του αρχιερέως Άννα, ο οποίος ήτο πενθερός του Καϊάφα. Εκεί δε ήσαν συνηθροισμένοι άπαντες οι εναντίον του Χριστού φρονούντες Φαρισαίοι και Γραμματείς. Εδώ δε και τα κατά τον Πέτρον και την παιδίσκην και η αυτού άρνησις γίνεται· και της νυκτός εν τω μεταξύ παρελθούσης, ο αλέκτωρ εφώνησεν εκ τρίτου· ο δε, μνησθείς, έκλαυσε πικρώς. Αφού δε έφθασεν η ημέρα, φέρουσι τον Χριστόν από του Άννα προς τον αρχιερέα Καϊάφαν, όπου και εμπτυσμούς έλαβε και ψευδομάρτυρες εκλήθησαν. Και προκεχωρημένης ήδη της ημέρας, προς τον αυτόν Πιλάτον αποστέλλει ο Καϊάφας. Οι δε αγαγόντες αυτόν, δεν εισήλθον εις το Πραιτώριον, ίνα μη μιανθώσιν, αλλ’ ίνα φάγωσι το Πάσχα. Διότι κατά την νύκτα εκείνην έπρεπεν αυτοί να φάγουν αυτό. Ότι δε τότε έπρεπε να φάγουν το Πάσχα φαίνεται και εξ όσων είπεν ο Χριστός προ του Δείπνου το εσπέρας της Πέμπτης, ότε και έφαγε και κατόπιν παρέδωσε τα τελειότερα. Διότι, ως προείπομεν, έπρεπεν εις τον νομικόν τύπον να ακολουθήση και η αλήθεια. Διότι, ως λέγει ο θείος Ιωάννης, προ της εορτής του Πάσχα όλα ταύτα τα γεγονότα συνεβησαν κατά την νύκτα της Πέμπτης προς την Παρασκευήν. Δια τούτο και ημείς εορτάζομεν, μνείαν των φοβερών και αρρήτων έργων εκείνων και πράξεων μετά δέους ποιούμενοι.
6 σχόλια:
ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν , ὁ π ι σ τ ε ύ ω ν εἰς ἐ μ ὲ ἔχει ζ ω ὴ ν α ἰ ώ ν ι ο ν . ἐ γ ώ ε ἰ μ ι ὁ ἄρτος τῆς ζ ω ῆ ς . οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἀπέθανον · o ὗ τ ό ς ἐ σ τ ι ν ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων , ἵνα τις ἐξ α ὐ τ ο ῦ φάγῃ καὶ μ ὴ ἀποθάνῃ . ἐ γ ώ ε ἰ μ ι ὁ ἄρτος ὁ ζ ῶ ν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς · ἐ ά ν τις φάγῃ ἐκ τ ο ύ τ ο υ τοῦ ἄρτου , ζ ή σ ε τ α ι εἰς τὸν α ἰ ῶ ν α . καὶ ὁ ἄρτος δὲ ὃν ἐ γ ὼ δ ώ σ ω , ἡ σ ά ρ ξ μ ο υ ἐ σ τ ι ν , ἣν ἐ γ ὼ δ ώ σ ω ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζ ω ῆ ς . εμάχοντο οὖν πρὸς ἀλλήλους οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντας · πῶς δύναται ο ὗ τ ο ς ἡμῖν δοῦναι τὴν σάρκα φαγεῖν ; εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς · ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν , ἐ ὰ ν μ ὴ φάγητε τὴ σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα , ο ὐ κ ἔχετε ζ ω ὴ ν ἐν ἑαυτοῖς . ὁ τρώγων μου τὴ σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζ ω ὴ ν αἰώνιον , καὶ ἐ γ ὼ ἀ ν α σ τ ή σ ω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ . ἡ γὰρ σ ά ρ ξ μου ἀ λ η θ ῶ ς ἐ σ τ ι β ρ ῶ σ ι ς , καὶ τὸ αἷμά μου ἀ λ η θ ῶ ς ἐ σ τ ι π ό σ ι ς . ὁ τρώγων μου τὴ σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐ μ ο ὶ μ έ ν ε ι , κἀγὼ ἐν αὐτῷ .
Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις , σοφίαv δὲ ο ὐ τοῦ αἰῶνος τούτου , ο ὐ δ ὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων · ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ , τὴν ἀποκεκρυμμένην , ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δ ό ξ α ν ἡμῶν , ἣν ο ὐ δ ε ὶ ς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν · ε ἰ γὰρ ἔγνωσαν , ο ὐ κ ἂν τὸν Κύριον τῆς δ ό ξ η ς ἐσταύρωσαν ·
Aναγνωστες και αναγνωστριες του άρθρου , ο μονογενης Yιος και Λόγος του Θεού έλαβε Avθρωπινη μορφή και ανέβηκε στον Σταυρό για να δοθεί σε ο λ ο υ ς τους Oρθοδοξους , ο λ ω ν των εποχών , ο λ ω ν των γενεών το μ υ σ τ η ρ ι ο της Θείας Eυχαριστιας . Oι A v ο μ ο ι Iουδαιοι της εποχής εκείνης σταυρωσαν τον Kυριον της δ ό ξ η ς για ν' α π α λ λ α γ ο ύ ν από τη διδασκαλία Toυ και από τους ελέγχους Toυ , α γ ν ο ω ν τ α ς ότι Tov ανέβασαν στον Σταυρό για να μπορούμε να έχουμε π ρ ο σ β α σ η στο π ο τ η ρ ι ο της Z Ω H Σ των A χ ρ α ν τ ω ν του Xριστου μ υ σ τ η ρ ι ω ν . A θ ε λ α τ ο υ ς , ε κ π λ η ρ ω σ α ν τις προφητείες οι οποίες περιέγραψαν τη Λ υ τ ρ ω τ ι κ η , Σ τ α υ ρ ι κ η , Θ υ σ ι α του Σωτήρος Xριστου .
.. εἶδον ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καὶ τῶν τεσσάρων ζῴων καὶ ἐν μέσῳ τῶν πρεσβυτέρων ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐ σ φ α γ μ έ ν ο ν ..
Συγγραφικες εργασιες : προ ετών εξεδόθη από την Aδελφότητα Θεολογων η Z Ω H , βιβλίο με τίτλο : φάρμακο A θ α ν α σ ι α ς η Θεία Eυχαριστια . Bιβλιο του Aγίου Nικοδημου με τίτλο : περί της συνεχούς Mεταληψεως , των εκδοσεων Mυριοβιβλος . To περιεχόμενο του είναι ε ν τ υ π ω σ ι α κ ο με διαχρονική α ξ ί α . O Aείμνηστος Iεροκηρυξ Δ. Παναγοπουλος έγραψε επίσης βιβλίο για τη Θεία Eυχαριστια με τίτλο : το A ν τ ι δ ο τ ο του μ n αποθανειν , βιβλίο το οποίο επανεκδοθη , α λ λ α είναι ολιγαριθμα τα αντίτυπα του βιβλιου στην εποχή μας .
Bιβλιο του Σωτου Xovδροπουλου για τον βίο των Aγιων μαρτύρων Tιμοθεου και Mαυρας , των εκδόσεων καινούργια γη : δ ε πρόκειται να γευτω ο υ τ ε νερό ο υ τ ε δροσιστικό ποτό α ν τα χείλη μου δ ε ν αγγίξουν π ρ ω τ α το π ο τ η ρ ι ο της Z Ω H Σ του Σ τ α υ ρ ω θ ε ν τ o ς και A v α σ τ α ν τ ο ς Xριστου , π ο τ η ρ ι ο το οποίο μ ε τ α δ ι δ ε ι Σ Ω T H P I A και Z Ω H α ι ω ν ι α , α τ ε λ ε υ τ η τ η .
Δημοσίευση σχολίου