"Και λέγουσιν αυτώ· Συ μόνος σώζη, και πάντες απόλλυνται;
Και είπεν· Ουδένα κατέκριναν οι τρεις παίδες μη προσκυνήσαντες τη εικόνι,
πάντων ανθρώπων προσκυνούντων. Ου γαρ εσκόπουν τα των άλλων, αλλ’ εσκόπουν όπως
αν αυτοί μη εκπέσωσι της αληθούς ευσεβείας. Ούτω και Δανιήλ βληθείς εις τον
λάκκον των λεόντων, ου κατέκρινε τινα των μη προσευξαμένων τω Θεώ κατά το
θέσπισμα Δαρείου, αλλά το ίδιον εσκόπησε· και είλετο αποθανείν, και μη
παραπεσείν τω Θεώ, και υπό της ιδίας μαστιγωθήναι συνειδήσεως, επί τη παραβάσει
των φύσει νομίμων. Καμοί ουν μη δω ο Θεός κατακρίναι τινα, ή ειπείν, ότι εγώ
μόνος σώζομαι. Αιρούμαι δε αποθανείν, ή θρόησιν έχειν κατά το συνειδός, ότι
περί την εις Θεόν πίστιν παρεσφάλην καθ’ οιονδήποτε τρόπον." (P.G. 90,121)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου