Η εν απαδρομή χρονιά το έτος 2020 ευρίσκεται προ του τέλους νομοτελειακά, εν προκειμένω η κατάσταση καθίσταται ιδιαίτατα δυσχερής εις το να απαριθμήσουμε, μοιρολατρικά τι συνέβη αυτό το έτος, εις την μετάβαση του οποίου βαίνουμε αφεύκτως.
Η παρέλευση του χρόνου είναι αδυσώπητη και ημείς ως κτιστά όντα του Θεού, φθειρόμεθα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αποτελώντας μέρος του χρόνου, του σύμπαντος και του κόσμου, μέχρι την ανέκκλητο μετάβασή μας προς την αιωνιότητα.
Ως
εκ τούτου λοιπόν, δεδομένου ότι εντός ολίγων ημερών, η συμβατική ημερολοιγιακή
καμπή θα καταδείξει το έτος 2021, αυτό το οποίο εγώ θα ευχόμουν, ολοψύχως είναι
προφανώς υγεία και ελευθερία, προκειμένου, πάντοτε συν Θεών, να ανακαινισθούμε
ένδον, συνειδητοποιώντας ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις μα αντιμετωπίζουν ως
αθύρματα και πειραματάζωα.
Κατά
συνέπεια λοιπόν η αφετηρία της εξαναστάσεως μας καθίσταται ανυπερθέτως η
αμελλητί συνειδητοποίησή μας, ότι δέον όπως αφυπνισθούμε εκ βάθρων από τον
υφιστάμενο βιούμενο λήθαργο και όπως επανακκινηθούμε ως άνθρωποι εκ του
μηδενός.
Ημείς
επιδιώκουμε να αγκιστρωθούμε από ένα ολιγοετές παρελθόν το οποίο μας εξασφάλισε
πλασματική ευημερία και υλικά αγαθά το οποίο καθίσταται απλώς τεχνητό διότι
είναι προϊόν μίας συγκεκριμένης οικονομικό-πολιτικής συγκυρίας, η οποία μας
επέτρεψε να αναπτυχθούμε εν μέρει οικονομικά.
Κάθε
χρόνο ιδίως από το έτος 2008 επιδιδόμαστε σε εικονικές ευχές, αναιτιώδεις με
την πραγματικότητα, χάριν κοινωνικής συμβάσεως, προσβλέποντες εις την βελτίωση
της καταστάσεως και έκπαλαι κάθε χρόνο βιώνουμε μία επιδεινούμενη κατάσταση.
Ως
εκ τούτου λοιπόν η ρίζα του προβλήματος η γενεσιουργός αιτία καθίσταται εν
μέρει και οντολογική, ως προς τον τρόπο όπου ημείς θεώμαστε την πραγματικότητα,
ιεραρχούμε την ζωή μας και νοηματοδοτούμε έτι περαιτέρω την πορεία και την
εξέλιξή της.
Ενόψει
δηλαδή της Νέα Πρωτοχρονιάς, ας μην είναι οι ευχές στερεότυπα εκφραστικά κλισέ,
δίχως την σφραγίδα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, την θεοπνευστία του Μεγάλου
Βασιλείου, όπου, ως Ιστορικά Πρόσωπα, κομίζουν την αιώνια ελπίδα, μας δίδουν
την Αλήθεια της ύπαρξης τους εξασφαλίζοντας μας ανιδιοτελώς τον οδοδείκτη και
το Αρχέτυπον δια το μέλλον.
Η
ίδια η ζωή μας καθίσταται αφόρητη, ένεκεν σωρείας πολλαπλών και ετερόκλητων
προβλημάτων, όπως οικονομικών,
κοινωνικών, πολιτικών, ψυχολογικών, υπαρξιακών.
Βιώνουμε
εκών άκων την κοινωνική απομόνωση, την καλπάζουσα ανεργία και μία διαρκή και
λυσσώδη, αένανη πολιτική κατά των παραδοσιακών αξιών μας καθότι η Ελλάς
πηδαλιουχείται από αδιόρατα διευθυντήρια, εξωμότες της κατ’ επίφαση Δημοκρατίας
την οποία ζούμε, και όχι από εν τοις πράγμασι Έλληνες αυτοκέφαλους πολιτικούς
οι οποίοι δια της ελευθέρας βουλήσεως τους, αντιπροσωπεύουν την τύχη του λαού
μας.
Η
κατάσταση καθίσταται λίαν δυσχερής, σύνθετη και περίπλοκος, ως εκ τούτου, ο «
μίτος» , το κλειδί, η λυδία λίθος όλης της καταστάσεως καθίσταται η ανάνηψη
μας, διότι η συλλογική αντίσταση θα προκαλέσει αναπόδραστα τριγμούς εις το
σύστημα, το οποίο θέλοντας και μη θα ευθυγραμμισθεί πραγματοποιώντας τα
κελεύσματα και τις απαρέγκλιτες επιταγές του λαού.
Η
μία μελαγχολική πλην δέουσα εθιμοτυπική αναδρομή εις τον παρελθόντα χρόνο, του
έτους 2020, είναι προεχόντως και κυρίως να περιφρουρούμε με παν πρόσφορο και
ικανό μέσο, το πολυτιμότερο στοιχείο εξ όλων, ήτοι την υγεία μας, διότι οι
καιροί είναι χαλεποί.
Ήδη
βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε την λεηλασία του έθνους, την καθολική
υποταγή μας, την απεμπόληση αρχών και αξιών, την απαξία της δημοκρατίας, την εκ
βάθρων σήψη των θεσμών, την περιφρόνηση του Ελληνισμού και την παντί τρόπω
αντικατάσταση του Ελληνισμού από επήλυδες.
Εις
τα πλαίσια του διαχρονικού αυτού σχεδίου επιπροστέθηκε, η βιομηχανία της
αλληλεγγύης αμιγώς υπέρ των μεταναστών, ήτοι η εμπορευματικοποίηση της
ανθρώπινης ζωής εν συνδυασμώ με την ιδιότυπη δικτατορία της πολιτικής
ορθότητας, εξ αυτού του λόγου, ζήσαμε την κατάφωρα μεροληπτική μεταχείριση και
ευμενή διάκριση των αλλοδαπών εις βάρος
των ημεδαπών.
Διαπιστώσαμε
ένα ανάλγητο κράτος, το οποίο εναντιώνεται κατά του Έλληνα σαδιστικά και
στέργει τον αλλοδαπό, ένα στυγνό ανθελληνικό κράτος, με έμμισθες μαριονέτες και
ετεροκίνητα φερέφωνα καθώς και εν διατεταγμένη υπηρεσία πράκτορες, υπό του
μανδύου των κίβδηλων και ψευδεπίγραφων επαναστατών, ένα εκδικητικό κράτος κατά
του Ελληνισμού, αφανώς αλλά και έμμεσα προσδεδεμένο εις τα εξωεθνικά
διευθυντήρια.
Ωσαύτως,
σύστοιχη συμπεριφορά καθολικής απαξίας αντιμετωπίσαμε και προς την ζώσα
Ορθόδοξη παράδοση μας, από την ίδια Κεφαλή της Εκκλησίας, η οποία απώλεσε, την
αυτοκεφαλία της και την διακριτή και αυτόνομη εξουσία της και αντί να
προασπίσει σύμμετρα, έλλογα και σύννομα τα συμφέροντα του ποιμνίου της, μετήλθε
πρακτικές και παραπειστικά δια τον λαό επιχειρήματα, ίνα υποταγεί και ενεργήσει
ως θεραπαινίδα της Κυβερνήσεως, σε όλα ΝΑΙ.
Ουδείς
μίλησε δια ακρότητες, ή μετωπικές συγκρούσεις, όμως υποτυπωδώς να υπάρξει
αγωνιστικό ενδιαφέρον και όχι η ίδια η Διοικούσα Εκκλησία να υπονομεύει τον
εαυτό της και να κατασυκοφαντεί του ίδιους τους πιστούς με το ψευδώνυμο
επιχείρημα ότι οφείλετε να κάνετε υπακοή προς τις βουλές του Σεβασιμοτάτου
Αρχιεπισκόπου, δια τον λόγο ότι ουδείς εκ των αντιδρούντων καθίσταται πιο
πιστός από αυτόν, σκανδαλίζοντας και καταφρονώντας του εκφέροντες επικριτκό
πνεύμα.
Εν
ολίγοις διατηρήθηκε μία στάση αδρανείας και ολιγωρίας, απάδουσα της
συνοδικότητας προδήλως ασυμβίβαστη με την ελευθερία και την δημοκρατία, μα
πρωτίστως επιβλήθηκε σιγή, των πιστών δια το νέο φαινόμενο της ιού αλλά και των
σκοτεινών παρελκομένων τα οποία ζήσαμε και ζούμε.
Η
στάση αυτή έθιξε τους απλούς Χριστιανούς (το θέτω δια ημάς τους απλούς
Χριστιανούς και όχι τους έχοντες καίρια εξουσία δια της θέσεως τους και
επηρεάζουν καταστάσεις) διότι τοιουτοτρόπως αλλοιώνεται και τιτρώσκεται το εξ
ορισμού αγωνιστικό, επαναστατικό φρόνημα της Εκκλησίας, η οποία μετατρέπεται σε
έναν φολκλορικό θεσμό, πόρρω απέχοντα από τα ζέοντα κοινωνικά, πολιτικά και
εθνικά ζητήματα, όλως τουναντίον όμως η Εκκλησία ευρίσκεται μαζί με τους Αγίους
και τον Τριαδικό Θεό και μας σκέπουν σε κάθε έκφανση της ζωής μας, ακόμη και
όταν κηλιδώνουμε το κάτοπτρο της ψυχής μας το πρόσωπο μας, εκπίπτοντας εις την
αμαρτία.
Ο
θεός μας αναμένει να ζητήσουμε αυτόβουλα την αρωγή του και να αναβιώσουμε την
κοινωνία μαζί του, παρά την πτώση μας.
Ο
χρόνος αυτός, προσέβαλλε ευθέως την αξιοπρέπειά μας, υποστήκαμε εν ονόματι του
εν λόγω ιού, έναν πρωτόφαντο στανικό εγκλεισμό, έχουμε περιαχθεί εις έναν
δυσβάστακτο οικονομικό αδιέξοδο, η ψυχολογία μας έχει καταρρακωθεί, νιώθουμε
αιχμάλωτοι προς μία Σιδηρά εξουσία, δίχως να υφίσταται εις τον αντίποδα το
θεσμικό αντίβαρο ή ένας πολιτικός σχηματισμός ο οποίος θα ορθωθεί ως ανάχωμα
εις αυτήν την λαίλαπα, νιώθοντας εν μέρει εγκαταλελειμμένοι, όμως ημείς, παρά
ταύτα, έχουμε ηθικό χρέος, να πολεμήσουμε, προσδοκώντας εν ευθέτω χρόνω, την
παρέμβαση του Θεού, όπου θα μας δώσει το εφαλτήριο να διορθώσουμε την κατάσταση
λυσιτελώς, κατακρημνίζοντας τα σχέδια της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της Νέας
Τάξης Πραγμάτων.
Ως
εκ τούτου, το άγος το οποίο νιώσαμε αυτό το έτος, ας ελπίσουμε ότι δεν το
ζήσουμε εν ευρεια εκτάσει το 2021, τουλάχιστον το Νέο Έτος να αντιληφθούμε
ποιος είναι ο εχθρός μας και συν Θεώ να το αντιμεωπίσουμε με πιο αποτελεσματικό
τρόπο.
Ο
Χριστός Ετέχθη δια ημάς, εις την αιωνιότητα, ημείς εις την πορεία του χρόνου,
έτυχε εις την παρούσα συγκυρία να βιώσουμε τις πρωτόφαντες αυτές καταστάσεις,
εν είδει τρίτου παγοσμίου πολέμου, οφείλουμε να επιβώσουμε, επιβάλλεται να
ανθέξουμε καθόλα ζωντανοί και ακέραιοι δια να εξέλθουμε νικητές, διότι η
Βασιλεία των πολιτικών αμοραλιστών και καιροσκόπων, καθίσταται εν πρώτοις
στιλιπνή αλλά κατ’ ουσία σήπεται εκ βάθρων και κλυδωνίζεται διότι καθίσταται
αντικειμενικά αδύνατη η επικράτηση μίας τέτοιας παρά φύση καταστάσεως.
Συνελόντι
ειπείν, το φλουρί της Βασιλόπιτας εφέτος, μαζί με τις Ευχές για μια πιο
ελπιδοφόρα, αγωνιστική και Θεόπνευστη χρονιά, θα το αφιερώσω προς τους Ιατρούς
το Νοσηλευτικό προσωπικό, τις οικογένειες των τυχόν Θυμάτων, και εν γένει προς
όλους τους ασθενείς δια ταχεία ανάρρωση αλλά και εις τους Ιερείς οι οποίοι
τίμησαν τα ράσα τους και μας έκαναν ανυπερθέτως υπερήφανους εις τους απηνείς
διωγμούς τους οποίους υπέστησαν, μαρτυρώντας υπέρ της Πίστεως, καθώς και εν
ταυτώ να ευχηθώ προς όλους τους αφανείς ήρωες της καθημερινότητας οι οποίοι
αυτοκλήτως καθίστανται με παν τίμημα διπαρύσιοι κήρυκες και θεματοφύλακες των
θεμελιωδών και διαχρονικώς απαρασάλευτων αρχών και αξιών του έθνους, της
πατρίδας και της Πίστεως μας.
Εν
κατακλείδι, ανάνηψη, αφύπνιση, υγεία και συν Θεώ θα επιδιώξουμε δια το
συλλογικό καλό, Καλή Χρονιά προς όλες
και όλους.
Χαράλαμπος
Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος
Παρ’ Αρείω Πάγω
6944-938836
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου