Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν ἠθικοὺς φραγμοὺς ἀρνοῦνται τὶς ἀπειλὲς ποὺ περιέχονται στὰ ἱερὰ κείμενα καὶ ἀναφέρονται στοὺς ἁμαρτωλούς, ἐνῷ τὶς ἀγαθὲς ὑποσχέσεις ποὺ δίνει ὁ Θεὸς στοὺς πιστοὺς καὶ ἐναρέτους τὶς ἀπορρίπτουν, γιατί τὶς θεωροῦν φανταστικὲς καὶ ἔξω ἀπὸ κάθε λογική. Ἐπιθυμοῦν μία ζωή μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία, χωρὶς περιορισμούς, καὶ καλλιεργοῦν τὴν ἰδέα ὅτι ἡ ζωή τους θὰ διαρκέσει πολὺ καὶ θὰ τοὺς ἐξασφαλίσει τὴν ποθούμενη εὐτυχία. Γι’ αὐτὸ δραστηριοποιοῦνται ἐναγωνίως, ἀλλὰ τὴν ὥρα ποὺ νομίζουν ὅτι πετυχαίνουν τὸ σκοπό τους, ὅλα ἀνατρέπονται καὶ μένουν μὲ ἄδεια χέρια. Εἶναι ἀξιολύπητοι. Καὶ ἡ δυστυχία τους μεγαλώνει καθὼς δὲν πιστεύουν στὴν αἰώνια ζωή.
Ἀντίθετα, οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι δέχονται τὶς ἀπειλὲς καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἀξιοποιοῦν πνευματικά. Γνωρίζουν ὅτι ὁ Θεὸς ἀπειλεῖ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἁμαρτάνουν, γιὰ νὰ τοὺς παρακινήσει στὴ μετάνοια. Ὄχι γιὰ νὰ τοὺς τιμωρήσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ τοὺς ἀφυπνίσει, γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν αἰώνια καταδίκη. Οἱ ἀπειλὲς εἶναι πραγματικές, δηλαδὴ θὰ γίνουν πράξη, ὅταν ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέψει, καὶ κάνουν δυσκίνητο τὸν καλοπροαίρετο γιὰ τὴ διάπραξη ὁποιασδήποτε ἁμαρτίας.
Οἱ ἀγαθὲς ἐπίσης ὑποσχέσεις εἶναι κάλεσμα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία. Καὶ γι’ αὐτὲς πρέπει νὰ δεχτοῦμε ὅτι θὰ πραγματοποιηθοῦν. Δὲν ὑπηρετοῦν κάποια σκοπιμότητα, οὔτε στοχεύουν στὴν παραπλάνηση τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ συμβαίνει συνήθως μὲ τὶς ὑποσχέσεις τῶν ἰδιοτελῶν καὶ ἐπιτήδειων ἀνθρώπων καὶ ὄχι μὲ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ποὺ θὰ ἐκπληρωθοῦν ἐπακριβῶς.
Τὶς ἀπειλὲς καὶ τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ ποὺ περιέχονται στὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οἱ Χριστιανοὶ πρέπει καθημερινὰ νὰ στοχάζονται, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουν μὲ ἐπιτυχία τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς ζωῆς, ἀντλώντας ἀπὸ τὸν ἀδιάψευστο λόγο τοῦ Θεοῦ τὴν ἀνάλογη δύναμη.
Ἐνδεικτικὰ σημειώνουμε δύο φιλάνθρωπες καὶ σωτήριες ἀπειλές. Ἡ πρώτη διατυπώθηκε ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ, ὅταν ἀπευθύνθηκε στοὺς Φαρισαίους καὶ Σαδδουκαίους, ποὺ πῆγαν κοντά του νὰ βαπτιστοῦν, χωρὶς διάθεση μετανοίας. Τοὺς εἶπε: «Τὸ τσεκούρι βρίσκεται κιόλας στὴ ρίζα τῶν δέντρων. Κάθε δέντρο ποὺ δὲν δίνει καλὸ καρπὸ θὰ κοπεῖ σύρριζα καὶ θὰ ριχτεῖ στὴ φωτιὰ» (Ματθ. γ΄ 10). Καὶ ἡ δεύτερη ἀναφέρεται στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Δὲν ξέρετε ὅτι ἄνθρωποι ἄδικοι δὲν θὰ ἔχουν θέση στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Μὴ ἔχετε αὐταπάτες στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ ἔχουν θέση οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτρες οὔτε μοιχοὶ οὔτε θηλυπρεπεῖς οὔτε ἀρσενοκοῖτες οὔτε κλέφτες οὔτε πλεονέκτες οὔτε μέθυσοι οὔτε ὑβριστὲς οὔτε ἅρπαγες» (στ΄ 9-10).
Ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς πρέπει νὰ ἀγωνίζεται στὴ ζωή του γιὰ τὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τηρώντας τὶς ἐντολές. Νὰ εἶναι ἀσυμβίβαστος μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ πάντα πρόθυμος στὴ σωτήρια μετάνοια.
"Ο.Τ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου