Η ύπουλη επιβολή της πολιτικής ορθότητας συνιστά μία
νεοπαγή μορφή ολοκληρωτισμού της πολιτικής σκέψης των πολιτών διότι κατ’ ουσίαν
ερείδεται σε λογικοφανή ορθολογιστικά συμπεράσματα, αφαιρώντας όμως εις την
πραγματικότητα, την αιτιώδη αλληλουχία των γεγονότων τα οποία άγουν εις την
εξαγωγή ενός ορθού συμπεράσματος.
Η εν λόγω ορθότητα επιβάλλεται από ορισμένα Διευθυντήρια
της προσφυούς παγκοσμιοποιήσεως και της ανθρωπολογικής Νέας Τάξης πραγμάτων την
οποία προάγουν ορισμένα υπερεθνικά διευθυντήρια με απώτερο σκοπό να ασκήσουν
πλύση εγκεφάλου, εις τις μάζες προκειμένου να τις ποδηγετήσουν συγκεκριμένα
προς ορισμένη κατεύθυνση σκέψεως.
Απτό τεκμήριο αυτού είναι ότι ο θάνατος ενός έγχρωμου
ανδρός, ή ενός αριστερού, καθίσταται έτι περαιτέρω «ευπώλητη είδηση», υπό των
Μ.Μ.Ε, από τον θάνατο ενός εθνικού αγωνιστή, τούτο δε, σημαίνει ότι απλώς οι
εγκάθετοι συστημικοί αυτοί
μηχανισμοί απλώς σφετερίζονται την εξέλιξη ορισμένων κοινωνικοπολιτικών
γεγονότων και αναγορεύουν επιλεγμένα και
κατά το δοκούν, παντελώς αυθαιρέτως ορισμένα πρόσωπα ως είδωλα, αποβλέποντας
βεβαίως, προς την συλλογική υφαρπαγή του θυμικού της υδαρής μάζας.
Η πρακτικής της εφαρμογής των δύο μέτρων και δύο σταθμών
καθίσταται δυστυχώς σύνηθες εις την παγκόσμια πολιτική σκακιέρα, εξ αυτού του
λόγου ουδόλως παράγεται εποικοδομητική πολιτική, τρανή απόδειξη τούτο, τα Ελληνικά
πανεπιστήμια μολονότι επί μισό αιώνα, έχουν καταστεί φυτώρια στυγνού
κομματισμού, παρόλα αυτά, κανείς διαπιστώνει δια γυμνού οφθαλμού, ότι οι
φοιτητές σκέπτονται παντελώς παρωχημένα, με μυωπικές αγκυλώσεις σε
παραφθαρμένες πολιτικές οραμάτων του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού.
Η βιομηχανοποίηση της πολιτικής μέσω των κατ’ επάγγελμα
συνδικαλιστών και της συνθηματολογικής ρητορικής έχει διαβρώσει οιαδήποτε
κριτική και αυθόρμητη προσπάθεια τυχόν ανατροπής της εκάστοτε καθεστηκυίας
τάξεως, δημιουργώντας, κομματικούς στρατούς, με γαλουχημένη νοσηρή νοοτροπία
την ένταξη τους με παν τίμημα εις το δημόσιο τομέα.
Η Ελλάς παραμένει όμηρος της παθογένειας της, εξαιτίας και
συνεπεία των πολιτικών παθών της, εις την σύγχρονη ιστορία, όμως το πρόβλημα
δεν εξαντλείται μόνον εκεί, διότι
ανάγεται εξ ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους, από την σπουδή των ψευδεπίγραφα
προοδευτικών προς την εφαρμογή του ιδεολογήματος της μετακενώσεως επείσακτων
ιδεολογημάτων, προδήλως και καθολικώς αλλότριων προς την διαχρονική Ελληνο-Ορθόδοξη παράδοση, η οποία δόμησε την
ταυτότητα μας ως έθνος, ιδίως ματά την
απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό.
Η λοιμική του άκρατου μιμητισμού των φώτων της Εσπερίας
αποτέλεσε κατ’ ουσίαν την αρχή του ακρωτηριασμού του έθνους το οποίο
ενταφιάστηκε ανεκκλήτως με την έλευση της αντιδημοκρατικής ιδεοληψίας του
ανθελληνικού Κομμουνισμού και των ετερόκλητων έκγονων αυτού, με αποτέλεσμα η
Ελλάς να στρέφει σχιδοειεδώς και αενάως εξ οικείων τα βέλη, να μισεί εν ολίγοις
τον εαυτό της, διότι επιβάλλεται βιαίως να υποταγεί εις την προκρούστεια
Μαρξιστική παράνοια του διεθνιστικού προλεταριάτου.
Εν κατακλείδι φρονώ ότι η νόσος συλλήβδην του αριστερισμού
εις το αλλοτριωμένο Ελλαδέξ καθίσταται ανίατος.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου