Δεν υπάρχει καμμία αντίρρηση ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Εδέσσης κυρός Καλλίνικος ήταν άνθρωπος αρετής, εξαίρετος Κληρικός και συνετός Ποιμενάρχης. Τέτοιοι στην μακραίωνη ιστορία της Εκκλησίας υπήρξαν πάρα πολλοί Ιεράρχες. Ομως η αγιοκατάταξή του εγείρει τον εξής προβληματισμό: Μήπως δεν γίνεται η πρέπουσα διάκριση μεταξύ των εναρέτων προσώπων και των προσώπων εκείνων που ο Θεός θέλει να τιμώνται ως Άγιοι απο την Εκκλησία Του; Διότι άλλο ενάρετος και άλλο άγιος ο οποίος προβάλλεται από την Εκκλησία ως θεωθέν μέλος της και μαρτυρηθέν υπό του Θεού δια να τιμάται ως Άγιος. Είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα, το οποίο όμως πρέπει να προσεχθεί, εν συνδυασμώ με το μάλλον ανησυχιτικό φαινόμενο των ασυνήθιστα πολλών αγιοκατατάξεων τις οποίες ενεργεί τελευταίως το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
----------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
Τέλος, προκαλεί απορία εν τοιαύτη περιπτώσει με ποιά κριτήρια το Πατριαρχείο "επιλέγει" τελικώς να αγιοκατατάσσει κάποια πρόσωπα που "προωθούνται" από κάποιες εκκλησιαστικές προσωπικότητες που συνδέονταν με αυτά, ενώ φαίνεται να ολιγωρεί ή αποφεύγει την αγιοκατάταξη κάποιων άλλων περισσότερο μεμαρτυρημένων οσιακών μορφών. Τελικώς ποιά κριτήρια εφαρμόζονται; Επιτρέψτε δε και μία απορία, θεωρώ εύλογη: Στην περίπτωση του αγιοκαταταχθέντος προσφάτως Μητροπολίτου Εδέσσης έχομε θεοσημεία που αφορά στα λείψανά του και καταγεγραμμένα αυθεντικά θαύματα που επιτελέστηκαν δια των πρεσβειών του ή υπό του ιδίου μετά θάνατον σε πιστούς; Διότι όπως ετόνιζε ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός "ο άγιος αν δεν θαυματουργεί δεν δοξάζεται". Μια αναφορά περί μαρτυρίας δαιμονιζομένου περί της αγιότητος του κυρού Καλλινίκου, την οποίαν ατυχώς επικαλείται ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου δεν πρέπει να θεωρείται ουτε επαρκής, ούτε σοβαρή. Ο συναισθηματισμός δεν επιτρέπει την διάκριση των αυθεντικών θαυμάτων τα οποία πρέπει να ανταποκρίνονται σε πνευματικά και θεολογικά κριτήρια από την πράξη και παράδοση της Εκκλησίας.
----------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
«Με ποιά κριτήρια το Πατριαρχείο "επιλέγει" τελικώς να αγιοκατατάσσει κάποια πρόσωπα».
Ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, ὑπάρχει σχίσμα καί αἵρεσις εἰς τήν ἄλλοτε Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἄνθρωποι, καί δή «ποιμενάρχαι», πού ἁπλῶς ἠγνόησαν καί ἐσιώπησαν αὐτά τά γεγονότα, ὡς νά μήν ὑφίστανται, μάλιστα δέ ἐκοινώνουν ἀναισχύντως μέ τούς πρωταιτίους αὐτῶν τῶν ἐγκλημάτων, δέν δύνανται νά εἶναι ἅγιοι ὅσον ἐνάρετοι καί ἄν ἦσαν κατά τά ἄλλα! Διότι «ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν» καί:
«Πᾶς ὁ λέγων, φησί, παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, κἄν προφητεύῃ, λύκός σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» (Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, P.G. 160, σ. 101).
«Ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, P.G. 99, σ. 1049).
Ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, ὑπάρχει σχίσμα καί αἵρεσις εἰς τήν ἄλλοτε Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἄνθρωποι, καί δή «ποιμενάρχαι», πού ἁπλῶς ἠγνόησαν καί ἐσιώπησαν αὐτά τά γεγονότα, ὡς νά μήν ὑφίστανται, μάλιστα δέ ἐκοινώνουν ἀναισχύντως μέ τούς πρωταιτίους αὐτῶν τῶν ἐγκλημάτων, δέν δύνανται νά εἶναι ἅγιοι ὅσον ἐνάρετοι καί ἄν ἦσαν κατά τά ἄλλα! Διότι «ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν» καί:
«Πᾶς ὁ λέγων, φησί, παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, κἄν προφητεύῃ, λύκός σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» (Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, P.G. 160, σ. 101).
«Ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, P.G. 99, σ. 1049).
Τέλος, προκαλεί απορία εν τοιαύτη περιπτώσει με ποιά κριτήρια το Πατριαρχείο "επιλέγει" τελικώς να αγιοκατατάσσει κάποια πρόσωπα που "προωθούνται" από κάποιες εκκλησιαστικές προσωπικότητες που συνδέονταν με αυτά, ενώ φαίνεται να ολιγωρεί ή αποφεύγει την αγιοκατάταξη κάποιων άλλων περισσότερο μεμαρτυρημένων οσιακών μορφών. Τελικώς ποιά κριτήρια εφαρμόζονται; Επιτρέψτε δε και μία απορία, θεωρώ εύλογη: Στην περίπτωση του αγιοκαταταχθέντος προσφάτως Μητροπολίτου Εδέσσης έχομε θεοσημεία που αφορά στα λείψανά του και καταγεγραμμένα αυθεντικά θαύματα που επιτελέστηκαν δια των πρεσβειών του ή υπό του ιδίου μετά θάνατον σε πιστούς; Διότι όπως ετόνιζε ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός "ο άγιος αν δεν θαυματουργεί δεν δοξάζεται". Μια αναφορά περί μαρτυρίας δαιμονιζομένου περί της αγιότητος του κυρού Καλλινίκου, την οποίαν ατυχώς επικαλείται ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου δεν πρέπει να θεωρείται ουτε επαρκής, ούτε σοβαρή. Ο συναισθηματισμός δεν επιτρέπει την διάκριση των αυθεντικών θαυμάτων τα οποία πρέπει να ανταποκρίνονται σε πνευματικά και θεολογικά κριτήρια από την πράξη και παράδοση της Εκκλησίας.
1 σχόλιο:
«Με ποιά κριτήρια το Πατριαρχείο "επιλέγει" τελικώς να αγιοκατατάσσει κάποια πρόσωπα».
Ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, ὑπάρχει σχίσμα καί αἵρεσις εἰς τήν ἄλλοτε Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἄνθρωποι, καί δή «ποιμενάρχαι», πού ἁπλῶς ἠγνόησαν καί ἐσιώπησαν αὐτά τά γεγονότα, ὡς νά μήν ὑφίστανται, μάλιστα δέ ἐκοινώνουν ἀναισχύντως μέ τούς πρωταιτίους αὐτῶν τῶν ἐγκλημάτων, δέν δύνανται νά εἶναι ἅγιοι ὅσον ἐνάρετοι καί ἄν ἦσαν κατά τά ἄλλα! Διότι «ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν» καί:
«Πᾶς ὁ λέγων, φησί, παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, κἄν προφητεύῃ, λύκός σο φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» (Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, P.G. 160, σ. 101).
«Ἐχθρούς γάρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας, μεγάλῃ καί πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, P.G. 99, σ. 1049).
Δημοσίευση σχολίου