Ιώβ ο Άγιος Προφήτης ο Πολύαθλος κατήγετο εκ της χώρας της καλουμένης
Αυσίτιδος, εκ των συνόρων της Ιουδαίας και Αραβίας, ήτο δε απόγονος των υιών
του Ησαύ, του πρωτοτόκου υιού του Ισαάκ. Πέμπτος λοιπόν είναι ούτος από τον
Αβραάμ. και ο μεν πατήρ του ωνομάζετο Ζαρέ, η δε μήτηρ του Βοσσόρα. Εκαλείτο δε
ούτος πρότερον Ιωβάβ και προεφήτευσεν επί έτη τεσσαράκοντα πέντε, ακμάσας χίλια
εννεακόσια είκοσι πέντε έτη προ της ελεύσεως του Χριστού.
Δια τούτον τον Δίκαιον εζήτησεν ο διάβολος παρά του Θεού την άδειαν, ίνα τιμωρήση αυτόν και δια της τιμωρίας τον εξαναγκάση να αδημονήση και να βλασφημήση κατά του Θεού, επειδή ήκουσε του ιδίου του Θεού μαρτυρούντος, ότι είναι δίκαιος και ακατηγόρητος και υπερέχει όλων των τότε δικαίων. Όθεν ο Θεός επέτρεψε να δοθή ο Δίκαιος εις χείρας του. Ο δε διάβολος, λαβών την συγχώρησιν και την άδειαν ταύτην, εστέρησε τον δίκαιον όλων αυτού των κτημάτων και αφ’ ου τον κατεδυνάστευσε με λέπραν και με άλλας πληγάς και πάθη απαρηγόρητα, ανεχώρησε κατησχυμμένος. Επειδή με τας προσβολάς τοσούτων πειρασμών, τους οποίους επροξένησεν εις τον Δίκαιον, όχι μόνον δεν επέτυχε τον σκοπόν του, δηλαδή να τον κάμη να βλασφημήση κατά του Θεού, αλλά εις το αντίθετον έφθασεν αποτέλεσμα, διότι ο Δίκαιος Ιώβ έμεινε σταθερός και ακλόνητος εις τους πειρασμούς, αντί δε βλασφημιών ανέπεμπεν ευχαριστίας εις τον παντοδύναμον Θεόν. Όθεν ο Θεός, εις το τέλος των αγώνων του, ανεκήρυξε την δικαιοσύνην αυτού, λέγων· «Μη αποποιού μου το κρίμα· οίει δε με άλλως σοι κεχρηματικέναι ή ίνα αναφανής δίκαιος;» (Ιώβ μ:3). Δηλαδή, μη αποστραφής την τιμωρίαν ταύτην, την οποίαν σοι έδωκα, διότι μη νομίζης, ότι δια άλλον λόγον επέτρεψα να τιμωρηθής, ει μη ίνα φανής δίκαιος. Δια τούτο ο Θεός εχάρισεν εις τον Ιώβ όλα τα τέκνα και τα κτήματα, τα οποία επέτρεψε να στερηθή ούτος. Τα δε περί του Ιώβ κατά πλάτος και λεπτομερώς αναφέρονται εις το ιδιαίτερον και καθ’ αυτό βιβλίον του. Έζησε δε μετά την τιμωρίαν έτη εκατόν εβδομήκοντα, ώστε όλα τα έτη της ζωής του, τα προ και μετά την πληγήν, συμποσούνται εις διακόσια τεσσαράκοντα οκτώ.
Δια τούτον τον Δίκαιον εζήτησεν ο διάβολος παρά του Θεού την άδειαν, ίνα τιμωρήση αυτόν και δια της τιμωρίας τον εξαναγκάση να αδημονήση και να βλασφημήση κατά του Θεού, επειδή ήκουσε του ιδίου του Θεού μαρτυρούντος, ότι είναι δίκαιος και ακατηγόρητος και υπερέχει όλων των τότε δικαίων. Όθεν ο Θεός επέτρεψε να δοθή ο Δίκαιος εις χείρας του. Ο δε διάβολος, λαβών την συγχώρησιν και την άδειαν ταύτην, εστέρησε τον δίκαιον όλων αυτού των κτημάτων και αφ’ ου τον κατεδυνάστευσε με λέπραν και με άλλας πληγάς και πάθη απαρηγόρητα, ανεχώρησε κατησχυμμένος. Επειδή με τας προσβολάς τοσούτων πειρασμών, τους οποίους επροξένησεν εις τον Δίκαιον, όχι μόνον δεν επέτυχε τον σκοπόν του, δηλαδή να τον κάμη να βλασφημήση κατά του Θεού, αλλά εις το αντίθετον έφθασεν αποτέλεσμα, διότι ο Δίκαιος Ιώβ έμεινε σταθερός και ακλόνητος εις τους πειρασμούς, αντί δε βλασφημιών ανέπεμπεν ευχαριστίας εις τον παντοδύναμον Θεόν. Όθεν ο Θεός, εις το τέλος των αγώνων του, ανεκήρυξε την δικαιοσύνην αυτού, λέγων· «Μη αποποιού μου το κρίμα· οίει δε με άλλως σοι κεχρηματικέναι ή ίνα αναφανής δίκαιος;» (Ιώβ μ:3). Δηλαδή, μη αποστραφής την τιμωρίαν ταύτην, την οποίαν σοι έδωκα, διότι μη νομίζης, ότι δια άλλον λόγον επέτρεψα να τιμωρηθής, ει μη ίνα φανής δίκαιος. Δια τούτο ο Θεός εχάρισεν εις τον Ιώβ όλα τα τέκνα και τα κτήματα, τα οποία επέτρεψε να στερηθή ούτος. Τα δε περί του Ιώβ κατά πλάτος και λεπτομερώς αναφέρονται εις το ιδιαίτερον και καθ’ αυτό βιβλίον του. Έζησε δε μετά την τιμωρίαν έτη εκατόν εβδομήκοντα, ώστε όλα τα έτη της ζωής του, τα προ και μετά την πληγήν, συμποσούνται εις διακόσια τεσσαράκοντα οκτώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου