ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ἔχουν λησμονήσει, ὡς φαίνεται, ὡρισμένα πράγματα. -- Τοῦ Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου ᾿Ανδρέου Θεοδώρου (έτος 1994)

α. ῎Εχουν χάσει τὴν ἀληθινὴν ἔννοια τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων· — ὅτι αὐτὰ εἶναι θεῖες ἀλήθειες, τὶς ὁποῖες ἐφανέρωσε ὁ Θεὸς στὸν κόσμο διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου του, καὶ οἱ ὁποῖες εἴτε ἐκυρώθησαν σὲ συνόδους οἰκουμενικὲς τῇ ἐπιστασίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, εἴτε κυκλοφοροῦν στὴ συνείδηση τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀποκρυσταλλωμένες στὶς πηγὲς τῆς δογματικῆς της παραδόσεως καὶ ζωοποιοῦσες τὸ χριστεπώνυμό της πλήρωμα· — ὅτι εἶναι ἀλήθειες ἀλάθητες, αἰώνιες καὶ ἀκατάλυτες, στὸ μέτρο ποὺ ἀλάθητος, αἰώνιος καὶ ἀκατάλυτος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ σ᾿ αὐτές·
— ὅτι, ἐνῶ κατὰ τὸ ἐξωτερικό τους περίβλημα εἶναι δυνατὸν νὰ μεταβάλλονται μορφολογικὰ καὶ νὰ μεταπλάσσονται, κατὰ τὴν οὐσία καὶ τὸν ἐσώτερο πυρῆνα τους μένουν σταθερὰ καὶ ἀμετάβλητα ἐν μέσῳ τῆς διηνεκοῦς ροῆς καὶ ἀλλοιώσεως τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων· — ὅτι εἰς οὐδένα ἐπιτρέπεται νὰ τὰ τροποποιεῖ κατὰ τὸ δοκοῦν, σύμφωνα μὲ τὶς προσωπικὲς ἀρέσκειες καὶ προτιμήσεις του, πρᾶγμα ποὺ συνιστᾶ ὕβριν κατὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος· — ὅτι εἶναι ἀλήθειες λυτρωτικές, ἡ ἀθέτηση ἢ μερικὴ παραχάραξη τῶν ὁποίων στερεῖ τὸν ἄνθρωπο τῆς αἰώνιας ζωῆς. ῍Αν αὐτὰ ἀληθεύουν, πῶς τολμᾶτε, φίλοι οἰκουμενιστές, νὰ προβαίνετε σὲ ὑποβάθμιση καὶ ἐλαχιστοποίηση τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων (δογματικὸς μινιμαλισμός), νὰ τὰ διευρύνετε καὶ νὰ τὰ συστέλλετε δίκην Προκρουστείου κλίνης, ὥστε δι᾿ αὐτοῦ νὰ πλησιάζετε εὐχερέστερα στὴν ἐπιτυχία τῶν εἰδικῶν ἐκκλησιολογικῶν στόχων σας; Νὰ ὑποθέσουμε, ὅτι στὸ βάθος τῆς οἰκουμενιστικῆς σας προοπτικῆς ἐλλοχεύει —ἀνεπαίσθητα ἔστω— ἡ προτεσταντικὴ περὶ δόγματος ἐκδοχή, ὅτι τοῦτο εἶναι ἀνθρώπινο κατασκεύασμα μὲ μειωμένο κῦρος, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ μεταβάλλεται ἑκάστοτε ὄχι μόνο κατὰ τὴν ἐξωτερική του μορφή, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν οὐσία του, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες ἀλήθειες τοῦ κόσμου τούτου;

β. ῎Εχουν χάσει τὴν ἀληθινὴ ἔννοια τῆς αἱρέσεως· — ὅτι δηλαδὴ αἵρεση εἶναι κακοδοξία καὶ πλάνη, αὐθαίρετη κατάλυση μέρους τῆς δογματικῆς πίστεως τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀναταραχὴ καὶ διάσπαση τῆς ἀγάπης καὶ τῆς εἰρήνης τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού, ἂν ἐπιμείνει, ἐγκυμονεῖ τὸν αἰώνιο πνευματικὸ θάνατο· — ὅτι εἶναι νόσημα βαρύ, ἡ παρουσία τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ ἐκλείψει ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, καὶ ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία ἀπὸ παλαιὰ παρέδιδε —καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ παραδίδει— στὸ ἀνάθεμα τοὺς αἱρετικούς, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ τοὺς ὁδηγήσει εἰς μετάνοιαν, ἀφ᾿ ἑτέρου δὲ νὰ προστατεύσει ἀπὸ τὴ φθοροποιὸ λύμης τους τὸ ὑγιὲς μέρος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ της πληρώματος.

γ. ᾿Αρχίζουν νὰ χάνουν —ἂν δὲν τὰ ἔχουν ἤδη χάσει— τὰ βασικὰ γνωρίσματα τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ κυρίως τὴ βαθειά της αὐτοσυνείδηση, ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία συνεχίζει διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἀλώβητη καὶ ἀπαράφθορη τὴν ἀποστολικὴ ᾿Εκκλησία, ἡ ὁποία ἱδρύθηκε στὸ θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καὶ χτίστηκε στὸ θεμέλιο τῶν ᾿Αποστόλων. Αὐτὴ τὴν ᾿Εκκλησία διαιωνίζουμε στὸν κόσμο ἐμεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι, κι᾿ ἂς μᾶς κατηγοροῦν οἱ προοδευτικοὶ (!) οἰκουμενιστὲς γιὰ ἐκκλησιολογικὸ ναρκισσισμὸ καὶ ἐπαρχιωτισμό! Αὐτὴ ἀνέκαθεν ὑπῆρξε ἡ πεποίθηση ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Πατέρων, Πατριαρχῶν, συνόδων, θεολόγων καὶ σύμπαντος τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, ὅπως τοῦτο πανηγυρικὰ διετράνωσε ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τὴν ὁποία πρὶν λίγες μέρες γιορτάσαμε μὲ τόνους πανηγυρικῆς σεμνότητος καὶ χαρᾶς.