Ὁ Σεβ. Ἀβύδου ὁµολογεῖ ποίαν “πίστιν” προωθεῖ ἡ Μ. Σύνοδος -- Τοῦ κ. ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, θεολόγου

Ἡ αὐτόκλητος ὁµολογία καί οἱ ἀποκαλυπτικές τοποθετήσεις τοῦ ἐπισκόπου τοῦ Πατριαρχείου Σεβ. Κυρίλλου περιέχονται σέ ἐκτενές ἄρθρο του µέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν Χριστιανικόν κόσµον», δηµοσιευθέν τήν 29η Μαΐου τρ. ἔτους (πύλη ἐκκλ/κῶν εἰδήσεων amen.gr). Ἰδού λοιπόν (ἐνδεικτικῶς!) ἡ ὁµολογία καί τά ἀποκαλυπτήρια τῆς Πίστεως πού ἐνέπνευσε τά Κείµενα τῆς "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου":

"Εἶναι δεδοµένο καί ἀπολύτως κατανοητό ὅτι, γιά νά µπορεῖ νά γίνει λόγος γιά Ἐκκλησία ἔξω ἀπό τή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, θά πρέπει νά ὑπερβεῖ κανείς τήν ἀντίληψη τῆς ἀποκλειστικότητας καί νά παραδεχθεῖ τήν ὕπαρξη τῆς χάριτος καί τήν πνοή τοῦ Ἁγ. Πνεύµατος ἐκτός αὐτῆς.

Μέ ἄλλα λόγια τίθεται τό ἐρώτηµα, ἐάν στίς διατετµηµένες καί ἀποσχισθεῖσες ὁµάδες µπορεῖ νά ὑπάρχουν µυστήρια, ἀρχῆς γενοµένης ἀπό τοῦ βαπτίσµατος. Οἱ ὀπαδοί τῆς ἀποκλειστικότητας ἀρνούµενοι τήν πνοή τοῦ Πνεύµατος καί τήν παντοδυναµία τοῦ Θεοῦ ἀπαντοῦν κατηγορηµατικά ἀρνητικά στό θέµα αὐτό, µιλώντας µεταξύ ἄλλων καί γιά ταύτιση τῶν κανονικῶν µέ τά χαρισµατικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας.(....) Ἡ ἀπάντηση ὅµως αὐτή ἔρχεται νά ἀποκρουστεῖ ἀπό τήν ἴδια τήν παράδοση τῶν Πατέρων µας τήν καταγεγραµµένη στίς Οἰκουµενικές συνόδους καί τούς ἱερούς κανόνες."!Τά σχόλια νοµίζοµε ὅτι περιττεύουν γιά τούς γνωρίζοντες ἀνάγνωση καί διαθέτοντες κοινόν νοῦν! Δέν ταυτίζονται τά κανονικά καί χαρισµατικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας! Ὑπάρχει Ἐκκλησία ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί κατ' ἐπέκταση ὑπάρχουν ἐκτός αὐτῆς καί µυστήρια! Αὐτά, ὅµως, τά πρεσβεύει ὁ Οἰκουµενισµός καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία! "Εἶναι γνωστή ἡ ἀντίληψη (προσοχή! ἀντίληψη πλέον χαρακτηρίζεται ἡ πατερική διδασκαλία) τοῦ Ἁγ. Κυπριανοῦ Καρθαγένης ὅτι στή Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί µόνο σ' αὐτή µπορεῖ νά ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦµα'' [Σηµ. ἡµ. : Αὐτή ἡ διδασκαλία στή γλώσσα τῶν οἰκουµενιστῶν θεωρεῖται καί ἀποκαλεῖται ὡς "ἀντίληψη τῆς ἀποκλειστικότητος". Δηλαδή, εἰρωνεύονται καί ἀποµειώνουν τήν Ὀρθόδοξο Πίστη "Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν" τήν ὁποία ὁµολογοῦµε σέ κάθε Θ. Λειτουργία µέ τό Σύµβολο τῆς Πίστεως.] "...ἡ ὡς ἔθος χαρακτηριζοµένη ἀποκλειστική ἐκκλησιολογία τοῦ Ἁγ. Κυπριανοῦ Καρθαγένης δέν ἀνήκει στή δογµατική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας"!!! "...Ναί µέν οἱ ἱεροί κανόνες ἐξετέθησαν ἀπό τίς σάλπιγγες τοῦ Πνεύµατος, µόνο πού τό Πνεῦµα σήµερα ἠχεῖ διαφορετικά." ! Γι' αὐτό χρειάζεται νά προβοῦµε, προτείνουν οἱ οἰκουµενιστές, "στή δέουσα ἀνακάθαρση (ἡ ὁποία) ἀποτελεῖ ἐπείγουσα ἀναγκαιότητα ....Ὁ συγκυριακός χαρακτήρας τῶν ἱερῶν κανόνων εἶναι ὅµως ἀδιαµφισβήτητος.". Πρόκειται γιά παρόµοια θέση µέ ἐκείνη τήν ὁποία ὑποστηρίζει σέ διατριβή του, ὅταν σπούδαζε στή Ρώµη καί στά Παπικά Πανεπιστήµια ὁ Πατριάρχης Βαρθολοµαῖος, χαρακτηρίζοντας ἀναχρονιστικούς καί καταργητέους τούς ἱ. Κανόνες, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τίς συµπροσευχές µετά τῶν αἱρετικῶν! "Ἡ Ἐκκλησία δέ δεσµεύεται ἀπό κανονικές ρυθµίσεις πού ἀναφέρονται σέ δογµατικές ἀποκλίσεις ἄλλων ἐποχῶν,....Οἱ ἱεροί κανόνες οὕτως ἤ ἄλλως δέν ἀπολυτοποιοῦνται ὡς πρός τό κῦρος καί τήν ἰσχύ τους. Δέν ἐντάσσονται στή σωτηριώδη δογµατική ἐµπειρία καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας"!!! Τί εἴπωµεν καί τί λαλήσωµεν; Ἕνα µόνον: Πρίν καθαιρεθοῦν τά δόγµατα ὑπό τοῦ ἐκκλησιοµάχου Οἰκουµενισµοῦ, πρέπει κατ' αὐτόν νά καθαιρεθοῦν οἱ ἱεροί Κανόνες! Αὐτά, δυστυχῶς, διδάσκονται σήµερον ἀπό τέτοιους Καθηγητές στίς Θεολογικές Σχολές τῆς Πατρίδος µας. Γι' αὐτό ἔφθασαν νά προωθοῦν µέχρι καί τίς "ἱερές" ἰσλαµικές σπουδές! "Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µπορεῖ νά ὁδηγηθεῖ στήν ἀναγνώριση τοῦ ὑποστατοῦ τοῦ βαπτίσµατος ἑτεροδόξων, ὅταν πρωτίστως ἀποστῆ ἀπό τήν ἀλαζονεία τῆς ἀποκλειστικότητας. Ἡ ἀποκλειστικότητα δέν ἀποτελεῖ δογµατική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας."!Σέ ἁπλά Ἑλληνικά, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅταν ταπεινωθεῖ καί ἀπορρίψει τήν πλάνη της ὅτι εἶναι ἡ µοναδική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τότε θά ἀναγνωρίσει, ὅπως προφανῶς ὀφείλει, κατά τούς οἰκουµενιστές, τήν ὕπαρξη µυστηρίων καί στούς αἱρετικούς! "Μπροστά σέ µία νέα κακοδοξία µή δυναµένη ἐκ τῶν πραγµάτων νά ἔχει ἀξιολογηθεῖ ἀπό προγενέστερες συνοδικές δογµατικές καί κανονικές ἀποφάσεις δέν ἐπανέλαβαν (οἱ Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουµ. Συνόδου), ἀλλ' ἀνεγνώρισαν τό ὑποστατό τῶν µυστηρίων τοῦ βαπτίσµατος καί τῆς ἱερωσύνης τελεσθέντων στήν αἱρετική κοινότητα". ∆υστυχῶς, γιά τόν Σεβ. Κύριλλο καί τούς ὁµόφρονές του τίποτε δέν µπορεῖ νά συνεισφέρει ὁ ἐντελῶς ἀταίριαστος παραλληλισµός τῶν αἱρετικῶν εἰκονοµάχων µέ τούς συγχρόνους παπικούς καί πολύ περισσότερο τίποτε δέ συνδέει τή στάση τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουµ. Συνόδου καί τοῦ Προέδρου Αὐτῆς Ἁγίου Ταρασίου ἔναντι τῶν αἱρετικῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης µέ τήν ὑπ' αὐτῶν (τῶν οἰκουµενιστῶν) προτεινοµένη στάση τῶν ὀρθοδόξων Ποιµένων, ἔναντι τοῦ συγχρόνου Παπισµοῦ.