ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ

Λύση όχι με απεμπόληση του παρελθόντος και εκρίζωση της παραδόσεως

Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*

Η κατάστασις εις την πατρίδα μας βαίνει επιδεινούμενη, καθότι δεν υφίσταται χαραμάδα ελπίδος εκ της οποίας να εδράζεται η εξανάσταση του ελληνικού έθνους.
Το κριτήριο όμως το οποίο συντείνει εις την εξαγωγή του παρόντος συμπεράσματος καθίσταται δυνατό από το γεγονός ότι, ενώ επί περίπου εννέα συναπτά έτη οι επαχθείς μνημονιακές συμβάσεις έχουν ποδοπατήσει τη συνταγματική έννομη τάξη συνθλίβοντας οικονομικά τους Ελληνες, παρά ταύτα ο πολίτης, αντί να συνειδητοποιήσει με ενάργεια τους ηθικούς αυτουργούς της πολιτικής αυτής σήψης, παγιδεύεται εκ νέου και ανεκκλήτως εις το ίδιο φαυλεπίφαυλο πολιτικό κατεστημένο, προσβλέπων σε μια απατηλή διέξοδο.

---------------
Ο/Η Marinos Ritsoudis είπε...

Χαραμάδες ἐλπίδας πώς νά ὑπάρχουν ὅταν λυκοποιμένες Ἐκκλησιαστικοί, τάχθηκαν μέ κάθε τρόπο νά ξερριζώσουν καί νά ἁρπάζουν ὁ, τί ἀπέμεινε ὄρθιο στήν ζωντανή παράδοση; Τελικά ἔχω πειστεῖ πῶς ἐμεῖς ὁ λαός φέρουμε τήν εὐθύνη, ὅμως τό ποίμνιο δέν φέρει τήν γνώμη του, γιά τήν ἐπιλογή τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν στά ὑψηλά ἀξιώματα. Το σύστημα φρόντισε νά παρεισφρήσει στίς κλειστές Ἐκκλησιαστικές δομές καί νά ἐπιλέγει Ἀρχιερεῖς ἐρήμην τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀποδοχῆς τοῦ ἐνάρετου ποιμνίου. Καί τό σίγουρο εἶναι πώς ἄρρωστες ἐπιλογές, στό βάθος τῶν χρόνων δηλητηριάζει τό σῶμα, τό καθιστά χλιαρό καί ἀνάρμοστο ὡς πρός τίς ἐπιταγές τῆς Πίστεως. Ἄρρωστο ποίμνιο φέρνει καί λανθασμένες ἐπιλογές στήν διακυβέρνηση τῆς Ἑλλάδας, καί ἔτσι ἡ σήψη καί ἡ δυσωδία τῶν μορφῶν τῆς δομῆς στήν κοινωνία ἔχουν ἁπλωθεῖ παντοῦ καί κατατρῶνε ὁ, τί προσπαθεῖ νά παραμείνει ζωντανό. Ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα ἦταν καί εἶναι ὁ τρόπος πού πάντοτε θα προδίδεται ἡ Ἑλλάδα καί τό ποίμνιο.

Καί τό βάθος αὐτοῦ τοῦ χρόνου εἶναι πέραν τοῦ αἰῶνα, ἐάν ἀναλογιστεῖ κάνεις τό ἀνυπεράσπιστο ἀπό Ἀρχιερεῖς τῶν ἀγώνων τοῦ ποιμνίου πού κράτησε ζωντανή τήν Ἁγία Παράδοση τό 1924.

Πρόοδος μόνο μέ τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία κάθε ἄλλη προσέγγισης πού τήν ἀναιρεῖ, εἴτε στόν θρησκευτικό εἴτε στόν νομικό οἰκουμενισμό εἴτε στήν ἀσυδοσία, εἴτε στήν ὑποκρισία εἲτε στήν προπαγάνδα τοῦ ψεῦδος, ὑποθάλπουν τό μέλλον τῆς Ἑλλάδας τό μέλλον τῆς Εὐρώπης καί ὅλου τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Ναί ἡ Ἑλλάδα ἐάν τό θελήσει μπορεῖ νά γίνει τό κλειδί τῆς ἐν Χριστῶ Ζωῆς στό ἀπέραντο Σύμπαν, καί αὐτό τό γνωρίζει πολύ καλά ὁ πειρασμός καί τά πειθήνια ὄργανά του.

Πολύ θά συμφωνήσω μέ τό παραπάνω ἄρθρο.

Ενας λαός ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί εκ των ενόντων τον εχθρό του, ήτοι τον «προβατόσχημο λυκοποιμένα», είναι άξιος της μοίρας του να καθίσταται ραγιάς και να προσκυνά τους εχθρούς του, δηλαδή τους ελληνόφωνους οι οποίοι ως δούρειοι ίπποι τον κυβερνάνε υπό τον μανδύα του ψευδώνυμου προοδευτικού, με απώτερο σκοπό να τον εξανδραποδίσουν αβρόχοις ποσί, εις τα ανθελληνικά σχέδια των τρίτων επίβουλων της ελληνικής γης.

Είναι πρόδηλο ότι ο ελληνικός λαός, άνευ παιδείας, καθίσταται μίσθαρνο όργανο των διαμορφωτών κοινής γνώμης και των «αετονύχηδων» των σιδηρών μηχανισμών της προπαγάνδας, οι οποίοι σφετεριζόμενοι το χαμηλό διανοητικό πολιτικό επίπεδο των Ελλήνων μόνο με συνθηματολογική ρητορική, άνευ μεστών πολιτικών επιχειρημάτων, υφαρπάζουν εις το διηνεκές την ψήφον των.

Διαχρονικές αβελτηρίες και ακαμψίες του συστήματος συνιστούν ενδεικτικώς το άσυλο εις τα πανεπιστήμια, ο πόλεμος κατά της ορθοδόξου παραδόσεως, η λυσσαλέα επίθεση κατά της εθνικής συνειδήσεως και πολιτισμικής μας ταυτότητας -ιστορίας, γλώσσας, παράδοσης, ηθών - εθίμων-, η εμπέδωση ηττοπαθούς φρονήματος και ανθελληνικής συνειδήσεως.


Οι εκλογικές αναμετρήσεις συνιστούν απλώς μια αναιμική διαδικασία, κατά την οποία ο ασθμαίνων πολίτης δεν δύναται να αντιληφθεί τη μείζονα αξία της ψήφου την οποία έχει, απόρροια της εκ του Συντάγματος λαϊκής κυριαρχίας, με αποτέλεσμα, πειθαναγκασθείς εκ της χρονίας προπαγάνδας του συστήματος, είτε να απέχει είτε αφελώς να χειραγωγείται προς την ενάσκηση της ψήφου του προς πρόσωπα συνεργούς ή συναυτουργούς εις την πολιτική καταβαράθρωση της πατρίδος μας.

Ως εκ τούτου λοιπόν η λύσις είναι Ελλήνων ανάνηψις, αφύπνισις. Πρόοδος σημαίνει η εξέλιξη του παρελθόντος στο παρόν και στο μέλλον προς διαφύλαξη της διαχρονικής εθνικής μας ταυτότητας στο διάβα των χρόνων, με επιλεκτική προσαρμογή των θετικών καινοφανών στοιχείων, και όχι απεμπόληση του παρελθόντος και εκρίζωση της παραδόσεως.

*Δικηγόρος

1 σχόλιο:

Aetios είπε...

Χαραμάδες ἐλπίδας πώς νά ὑπάρχουν ὅταν λυκοποιμένες Ἐκκλησιαστικοί, τάχθηκαν μέ κάθε τρόπο νά ξερριζώσουν καί νά ἁρπάζουν ὁ, τί ἀπέμεινε ὄρθιο στήν ζωντανή παράδοση; Τελικά ἔχω πειστεῖ πῶς ἐμεῖς ὁ λαός φέρουμε τήν εὐθύνη, ὅμως τό ποίμνιο δέν φέρει τήν γνώμη του, γιά τήν ἐπιλογή τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν στά ὑψηλά ἀξιώματα. Το σύστημα φρόντισε νά παρεισφρήσει στίς κλειστές Ἐκκλησιαστικές δομές καί νά ἐπιλέγει Ἀρχιερεῖς ἐρήμην τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀποδοχῆς τοῦ ἐνάρετου ποιμνίου. Καί τό σίγουρο εἶναι πώς ἄρρωστες ἐπιλογές, στό βάθος τῶν χρόνων δηλητηριάζει τό σῶμα, τό καθιστά χλιαρό καί ἀνάρμοστο ὡς πρός τίς ἐπιταγές τῆς Πίστεως. Ἄρρωστο ποίμνιο φέρνει καί λανθασμένες ἐπιλογές στήν διακυβέρνηση τῆς Ἑλλάδας, καί ἔτσι ἡ σήψη καί ἡ δυσωδία τῶν μορφῶν τῆς δομῆς στήν κοινωνία ἔχουν ἁπλωθεῖ παντοῦ καί κατατρῶνε ὁ, τί προσπαθεῖ νά παραμείνει ζωντανό. Ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα ἦταν καί εἶναι ὁ τρόπος πού πάντοτε θα προδίδεται ἡ Ἑλλάδα καί τό ποίμνιο.

Καί τό βάθος αὐτοῦ τοῦ χρόνου εἶναι πέραν τοῦ αἰῶνα, ἐάν ἀναλογιστεῖ κάνεις τό ἀνυπεράσπιστο ἀπό Ἀρχιερεῖς τῶν ἀγώνων τοῦ ποιμνίου πού κράτησε ζωντανή τήν Ἁγία Παράδοση τό 1924.

Πρόοδος μόνο μέ τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία κάθε ἄλλη προσέγγισης πού τήν ἀναιρεῖ, εἴτε στόν θρησκευτικό εἴτε στόν νομικό οἰκουμενισμό εἴτε στήν ἀσυδοσία, εἴτε στήν ὑποκρισία εἲτε στήν προπαγάνδα τοῦ ψεῦδος, ὑποθάλπουν τό μέλλον τῆς Ἑλλάδας τό μέλλον τῆς Εὐρώπης καί ὅλου τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Ναί ἡ Ἑλλάδα ἐάν τό θελήσει μπορεῖ νά γίνει τό κλειδί τῆς ἐν Χριστῶ Ζωῆς στό ἀπέραντο Σύμπαν, καί αὐτό τό γνωρίζει πολύ καλά ὁ πειρασμός καί τά πειθήνια ὄργανά του.

Πολύ θά συμφωνήσω μέ τό παραπάνω ἄρθρο.
.