Διαβολικά γονίδια ή δικαιώματα στον διάβολο; (5) -- του αδελφού μας Ιουστίνου

Τι λέει επι του προκειμένου ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής.

Επανερχόμενοι στο θέμα μας, αγαπητοί αναγνώστες της «Ορθοδόξου Φωνής» θα απαντήσουμε πρώτα στο ερώτημα που μας υποβλήθηκε και ήταν περίπου  το εξής : «Εάν το άγιον ορθόδοξον βάπτισμα αποκαθαίρει τον άνθρωπον από τον διάβολον  τότε πως εξηγείται ότι η αγία Μαρία η Αιγυπτία μετά το βάπτισμά της χρειάστηκε να πειραστεί πενήντα χρόνια στην έρημο για να αγιάσει; Μήπως είχε  κληρονομικά «διαβολικά γονίδια» από τους γονείς της που δεν είχαν καθαριστεί;»

Την απάντηση στην ερώτηση αυτή μας την δίδει ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στο συναξάρι του Αγίου Αντωνίου του μεγάλου. Όταν ο μέγας Αντώνιος μέσα σε έναν τάφον μετά από είκοσι χρόνια εγκλεισμού και πάλης με τον διάβολο είχε πιά αποκάμει, παραπονέθηκε στον εμφανισθέντα εις αυτόν Κύριον και Του είπε: «που ήσουν Κύριε όλον αυτόν τον καιρό;» Τότε ο Κύριος του απάντησε:
«έβλεπα τον αγώνα σου Αντώνιε». Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος άφηνε τον Άγιον Αντώνιον να παλεύει με τον σατανά,  ενώ  μυστικά τον ενίσχυε, για να κατανικά και να εξευτελίζει τους δαίμονες. Και φυσικά στο τέλος τον εστεφάνωσε. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι μετά το Άγιον ορθόδοξον Βάπτισμα ο αναγεννημένος άνθρωπος οπλίζεται με την θείαν Χάριν και στη συνέχεια ο Κύριος επιτρέπει να πέφτει σε πειρασμούς, για να παλέψει και να νικήσει μαζί με τον Χριστόν τον διάβολον. Έτσι γίνεται φανερή σε ανθρώπους και αγγέλους η πραγματική αγάπη και η πίστις που έχει ο άνθρωπος στον Σωτήρα του. Γράφει σχετικά ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής.

«Ο Θεός, μας ελευθέρωσε από την βία της αμαρτίας (σ.σ την βία  του διαβόλου) δια του βαπτίσματος, αφού κατήργησε την αμαρτία (σ.σ τον διάβολον) πάνω στον Σταυρόν και ενομοθέτησε εντολές ελευθερίας. Την επιλογή όμως  να παραμείνουμε στις εντολές Του, την παραχώρησε στο αυτεξούσιο θέλημά μας. Επομένως όσο εργαζόμαστε με επιμέλεια τις εντολές, τόσο φανερώνεται η αγάπη μας προς Αυτόν που μας ελευθέρωσε. Όσο όμως τις παραμελούμε ή τις εγκαταλείπουμε, τόσο αποκαλύπτεται η προσκόλλησή  μας στις ηδονές….

Γιατί, αν πραγματικά δεν έχεις την ελευθερία  να μπορείς να επιτελέσεις  τις εντολές, τότε με ποιους αγώνες ισχυρίζεσαι ότι με τις δικές σου δυνάμεις μπορείς να νικήσεις την αμαρτία (σ.σ δηλ. τον διάβολον); … Γι’ αυτό όταν οι πιστοί παίρνουν την δύναμιν δια του βαπτίσματος να εργάζονται τις εντολές, τους παραγγέλει ο Κύριος να αγωνισθούν και να μην στραφούν προς τα οπίσω. Όχι ότι με την τήρηση των εντολών θα εξαλείψουν την αμαρτία, αλλά διότι η τήρηση των εντολών  διαφυλάττει τους πιστούς  (σ.σ δια της θείας Χάριτος) να μην επιστρέψουν ξανά στην αμαρτία. Οι εντολές λοιπόν αυτές καθ’ εαυτές  δεν ξερριζώνουν την αμαρτία (σ.σ τον διάβολον) από τον άνθρωπο, διότι αυτό έγινε μόνο με την Σταύρωσιν του Κυρίου, αλλά μπορούν να  διαφυλάττουν  την ελευθερία μας από τον διάβολο, αυτήν που  μας δόθηκε από τον Κύριον. Επομένως ο καθένας μας έχοντας λάβει την Χάριν μυστικά (σ.σ δια του βαπτίσματος)  προχωρεί στην τελειοποίηση (σ.σ δηλ. προς την αγιότητα) μέσω των εντολών και κυριαρχείται από την αμαρτία (σ.σ τον διάβολον) ανάλογα με την έλλειψη της εργασίας των εντολών που παρουσιάζει.

Η αμαρτία αυτή στην οποία πέφτει ο πιστός δεν έχει σχέση με τους προγόνους ( σ.σ δηλ. δεν είναι κληρονομική από δήθεν «αμαρτωλά γονίδια» και  «κυτταρικές μνήμες) ΑΛΛA ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ  ΕΥΘΥΝΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΜΕΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ, διότι ενώ έλαβεν την δύναμιν της εργασίας των εντολών, δεν επιτελεί το έργον. Η έλλειψις αυτή είναι γέννημα της ΑΠΙΣΤΙΑΣ και αυτή η απιστία ΔΕΝ  είναι ξένη αμαρτία (σ.σ δηλ ενός τρίτου προσώπου, όπως οι γονείς, που δήθεν κληρονομούν στο παιδί αμαρτωλές «κυτταρικές μνήμες ) αλλά αποκλειστικά εκείνου που απίστησε. Αυτή η αμαρτία ( σ.σ η προσωπική απιστία) γίνεται στο εξής η μητέρα και εισαγωγή κάθε αμαρτίας».

Αυτά λοιπόν φίλοι αναγνώστες λέγει  ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής και όσοι έχουν ώτα ακουέτωσαν. Θα συνεχίσουμε όμως παραθέτοντας την θεολογία του Αγίου Μακαρίου του Μεγάλου , όπως την αναλύει διεξοδικά ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Μέχρι τότε χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε.