Κάποτε ο Αββάς Μωϋσής πολεμήθηκε πάρα πολύ από τους λογισμούς της πορνείας.

Και μη δυνάμενος να καθίση στο κελλί του, έφυγε και εξομολογήθηκε τους λογισμούς του στον Αββά Ισίδωρο. Ο Γέροντας τον παρεκάλεσε να επιστρέψη στο κελλί του. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ακούση την σύσταση απαντώντας στον Αββά Ισίδωρο. «Δεν αντέχω πλέον, Αββά». Τότε ο Αββάς Ισίδωρος τον πήρε κοντά του και ανέβηκε στην στέγη του κελλιού και του λέγει: 
                                                         

– Κοίταξε προς δυσμάς.                                                                                         
Πράγματι εκοίταξε με προσοχή προς τα εκεί και είδε πλήθος δαιμόνων να προκαλούν ταραχή και να θορυβούν με το να κάνουν πόλεμο.                   
Του λέγει ο Αββάς Ισίδωρος.                                                                                
– Τώρα κοίταξε προς Ανατολάς.                                                                    
Όταν εστράφη προς ανατολάς ο Αββάς Μωϋσής είδε αναρίθμητα πλήθη αγίων Αγγέλων, που περιεβάλλοντο με δόξα. Είπε τότε προς τον Μωϋσήν ο Γέροντας.                                                                                             

– Να! αυτούς που βλέπεις είναι εκείνοι, που στέλνει ο Κύριος να βοηθήσουν τους αγίους που αγωνίζονται. Αυτοί προς δυσμάς είναι αυτοί που μας πολεμούν. Περισσότεροι είναι οι σύμμαχοί μας. Γι’ αυτό έχε θάρρος. Τότε ο Αββάς Μωϋσής γύρισε στο κελλί του ευχαριστώντας τον Θεό.