Η γιορτή στα λιβάδια της Πατησίων και της πλατείας Συντάγματος
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Κάθε χρόνο, οι σύντροφοι εορτάζουν την Eργατική Πρωτομαγιά στα λιβάδια της Πατησίων και της πλατείας Συντάγματος, φωνάζοντας συνθήματα «Ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους». Η πορεία εθιμοτυπικά καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία, καθώς είναι γνωστό ότι μόνο το σύνθημα «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» σημαίνει τη λήξη του αγωνιστικού προγράμματος. Φέτος, ωστόσο, βαρέθηκαν να πάνε μέχρι εκεί - πού να τρέχουν τώρα; Εντάξει, το έστειλαν το μήνυμα, ο Τραμπ έβαλε τη γάτα του να κλαίει, η Μελάνια έσπασε ένα νύχι από την ταραχή. Εστω προσωρινά, το κίνημα σημείωσε μια νίκη, όπως και να το κάνεις.
Μαζί τους φέτος ήταν και ο προλετάριος Γιάνης με τη σύζυγό του. Γιάνης με ένα «ν». Με δύο «ν» γράφουν το όνομά τους οι πλουτοκράτες. Ο Γιάνης, λοιπόν, ο προλετάριος, με σπίτι στη λούμπεν συνοικία της Ακρόπολης, προτείνει «ανυπακοή στην καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων». Τύφλα να ’χει η κόρη μου η σοσιαλίστρια. Η Βουγιουκλάκη, πάντως, με έπειθε περισσότερο, να πω την αλήθεια.
Δίπλα του, η κυρία Σακοράφα. Αλλη προλετάριος αυτή. Αλήθεια, πώς να ζήσεις με έναν ψωρομισθό ευρωβουλευτού την σήμερον ημέρα; Ασε που η ευρωεργοδοσία είναι πολύ σκληρή. Μην τις βλέπετε έτσι τις Βρυξέλλες - κάτεργο είναι. Ποινή εκτίουν οι ευρωβουλευτές μας. Γιατί, νομίζετε, κατεβαίνουν στον δρόμο;
Η Λιάνα δεν ξέρω τι έκανε. Πρόκαμε να κατέβει από την Εκάλη να διαδηλώσει κι εκείνη κατά της πλουτοκρατίας ή ύψωσε την κόκκινη σημαία στο μπαλκόνι της έπαυλής της και πήγε μέχρι το Κεφαλάρι να πιάσει τον Μάη;
Από κοντά και ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, ο οποίος μπορεί μεν να έχει τσακωθεί με το ξυπνητήρι όταν είναι να πάει στη δουλειά, αλλά, όταν η «δουλειά» είναι να μοιράσει κομμουνισμένα φυλλάδια σε σχολεία, πανεπιστήμια κ.λπ. αξημέρωτα, είναι στην ώρα του.
Διότι ο αγώνας, σύντροφοι, γίνεται στους δρόμους. Αμα δεν κολλήσεις αφίσα, δεν ρίξεις φέιγ βολάν με τα οποία θα καταγγέλλεις την εργοδοσία, άμα δεν τραμπουκίσεις τα αφεντικά, τι κάνεις, σύντροφε, σε αυτή τη ζωή; Θα καθίσεις να δουλέψεις με σκυμμένο κεφάλι σαν το κορόιδο; Τι θα γίνεις στη ζωή; Βιοπαλαιστής, να σου πίνει το αίμα το αφεντικό;
Γίνε αγωνιστής σύντροφε. Δώσε νόημα στην ανούσια ζωή σου. Γέμισε τον χρόνο σου, γέμισε την τσέπη σου. Αλλωστε, τι σου ζητάνε; Να δουλέψεις 8ωρα και τέτοια πασέ πράγματα; Να πας σε καμιά 10αριά πορείες, να χειροκροτήσεις κάθε μουρλοκακομοίρη που θα μιλά με πέντε λέξεις, να κολλήσεις καμιά αφίσα σου ζητάνε. Και μην γκρινιάξεις, σύντροφε. Δεν σου είπαν να δουλέψεις κιόλας.
Από τη Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Κάθε χρόνο, οι σύντροφοι εορτάζουν την Eργατική Πρωτομαγιά στα λιβάδια της Πατησίων και της πλατείας Συντάγματος, φωνάζοντας συνθήματα «Ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους». Η πορεία εθιμοτυπικά καταλήγει στην αμερικανική πρεσβεία, καθώς είναι γνωστό ότι μόνο το σύνθημα «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» σημαίνει τη λήξη του αγωνιστικού προγράμματος. Φέτος, ωστόσο, βαρέθηκαν να πάνε μέχρι εκεί - πού να τρέχουν τώρα; Εντάξει, το έστειλαν το μήνυμα, ο Τραμπ έβαλε τη γάτα του να κλαίει, η Μελάνια έσπασε ένα νύχι από την ταραχή. Εστω προσωρινά, το κίνημα σημείωσε μια νίκη, όπως και να το κάνεις.
Μαζί τους φέτος ήταν και ο προλετάριος Γιάνης με τη σύζυγό του. Γιάνης με ένα «ν». Με δύο «ν» γράφουν το όνομά τους οι πλουτοκράτες. Ο Γιάνης, λοιπόν, ο προλετάριος, με σπίτι στη λούμπεν συνοικία της Ακρόπολης, προτείνει «ανυπακοή στην καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων». Τύφλα να ’χει η κόρη μου η σοσιαλίστρια. Η Βουγιουκλάκη, πάντως, με έπειθε περισσότερο, να πω την αλήθεια.
Δίπλα του, η κυρία Σακοράφα. Αλλη προλετάριος αυτή. Αλήθεια, πώς να ζήσεις με έναν ψωρομισθό ευρωβουλευτού την σήμερον ημέρα; Ασε που η ευρωεργοδοσία είναι πολύ σκληρή. Μην τις βλέπετε έτσι τις Βρυξέλλες - κάτεργο είναι. Ποινή εκτίουν οι ευρωβουλευτές μας. Γιατί, νομίζετε, κατεβαίνουν στον δρόμο;
Η Λιάνα δεν ξέρω τι έκανε. Πρόκαμε να κατέβει από την Εκάλη να διαδηλώσει κι εκείνη κατά της πλουτοκρατίας ή ύψωσε την κόκκινη σημαία στο μπαλκόνι της έπαυλής της και πήγε μέχρι το Κεφαλάρι να πιάσει τον Μάη;
Από κοντά και ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, ο οποίος μπορεί μεν να έχει τσακωθεί με το ξυπνητήρι όταν είναι να πάει στη δουλειά, αλλά, όταν η «δουλειά» είναι να μοιράσει κομμουνισμένα φυλλάδια σε σχολεία, πανεπιστήμια κ.λπ. αξημέρωτα, είναι στην ώρα του.
Διότι ο αγώνας, σύντροφοι, γίνεται στους δρόμους. Αμα δεν κολλήσεις αφίσα, δεν ρίξεις φέιγ βολάν με τα οποία θα καταγγέλλεις την εργοδοσία, άμα δεν τραμπουκίσεις τα αφεντικά, τι κάνεις, σύντροφε, σε αυτή τη ζωή; Θα καθίσεις να δουλέψεις με σκυμμένο κεφάλι σαν το κορόιδο; Τι θα γίνεις στη ζωή; Βιοπαλαιστής, να σου πίνει το αίμα το αφεντικό;
Γίνε αγωνιστής σύντροφε. Δώσε νόημα στην ανούσια ζωή σου. Γέμισε τον χρόνο σου, γέμισε την τσέπη σου. Αλλωστε, τι σου ζητάνε; Να δουλέψεις 8ωρα και τέτοια πασέ πράγματα; Να πας σε καμιά 10αριά πορείες, να χειροκροτήσεις κάθε μουρλοκακομοίρη που θα μιλά με πέντε λέξεις, να κολλήσεις καμιά αφίσα σου ζητάνε. Και μην γκρινιάξεις, σύντροφε. Δεν σου είπαν να δουλέψεις κιόλας.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών
του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου