Ὑπέροχος καί μεσσιανικός ὁ
67ος ψαλμός τοῦ Δαβίδ. Ἕνα διαμάντι ποιητικό καί πολύ ἐκλεκτό. Ὁ πρῶτος κιόλας,
στίχος, μοιάζει μέ θριαμβευτικό ἐμβατήριο: «Ἀναστήτω ὁ Θεός, καί
διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ, καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες
αὐτόν». Ποιός νά τά βάλει μέ το Θεό, μπορεῖ; Ποιός νά Τόν καταβάλει; Ποιός νά
σταθεῖ ἀγέρωχος μπροστά Του; Ποιος εἶναι δυνατό καί μόνο, νά Τον ἀτενίσει; Ὅπως
διαλύεται και ἐξαφανίζεται ὁ καπνός, ἔτσι ἐξαφανίζονται οἱ ἐχθροί τοῦ Θεοῦ καί ὅπως
λυώνει τό κερί μπροστά στή φωτιά, ἔτσι κι αὐτοί λυώνουν μπροστά στη θεία
παρουσία. Ὅσα εἶπε ὁ θεόπνευστος ψαλμωδός γιά τούς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ, ταιριάζουν
ἀπόλυτα καί μεσσιανικά, στήν περίπτωση τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ.
Στήν ἠθική ἐφαρμογή τῶν πρώτων αὐτῶν στίχων τοῦ 67ου ψαλμοῦ, ὁ Παν. Τρεμπέλας σημειώνει: «Ἠμπορεῖ προς στιγμήν οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου νά φαίνωνται ἐπικρατοῦντες, ἀλλ’ εἰς τό τέλος θά ἐξαφανισθοῦν καί θά διαλυθοῦν ὡς καπνός πρό τῆς ἀκαταγωνίστου δυνάμεώς Του. Καί οἱ ἀρχιερεῖς μετά τῶν γραμματέων καί φαρισαίων ἐφάνησαν πρός στιγμήν νικηταί εἰς βάρος τοῦ Κυρίου, ἀλλ’ ἡ ἐπελθοῦσα Ἀνάστασις διέλυσεν ὡς καπνόν τά σχέδιά των, δέν ἄργησε δέ καί αὐτοί οἱ ἴδιοι νά λειώσουν ὡς κηρός πρό τοῦ πυρός τῆς θείας ὀργῆς και νά ἐκμηδενισθοῦν ὁλοτελῶς. Ὁ Κύριος εἰς τό τέλος θά εἶναι πάντοτε νικητής». Καί κατακλείει τήν παράγραφόν του με μιά σύντομη προσευχητική ἐπίκληση: «Κύριε, διαφύλαξέ μας ἀπό τά δίκτυα τῆς ἁμαρτίας. Διότι, ἐάν τυφλωθῶμεν καί σκληρυνθῶμεν ἀπό αὐτήν, θά εὑρεθῶμεν ἀμέσως εἰς την παράταξιν τῶν ἐχθρῶν σου. Και ἀλοίμονον τότε εἰς ἡμᾶς»! Τό κακό, γιά πάντα, εἶναι προσωρινό κι αὐτό ἀποδείχνει τήν ἀδυναμία καί τήν προσωρινότητά του. Μοιάζει μέ καχεκτικό ἠθοποιό πού παριστάνει τό ρωμαλέο καί τόν ἥρωα. Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γράφει: «Θά νικήσει τό δίκαιο τήν ἀδικία. Θά θριαμβεύσει ἡ ζωή ἐπάνω στό θάνατο. Ἡ χαρά θά καταπιεῖ τή θλίψη. Το φῶς θά σκορπίσει τό σκοτάδι. Ἡ ἀγάπη θά θεμελιώσει τό βασίλειό της, στό ὁποῖο τό μῖσος καί ἡ μοχθηρία δέ θά ἔχουν θέση». Τό Χριστό τόν πολέμησαν οἱ ἐχθροί Του καί ὅταν ζοῦσε, και ὅταν σταυρώθηκε, καί ὅταν ἀναστήθηκε. Τόν κατηγόρησαν καί ζωντανό καί σταυρωμένο καί ἀναστημένο. Καί θα Τόν πολεμᾶνε ὡς τό τέλος τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνες οἱ ἀπαίσιες καί σατανικές βλαστήμιες τοῦ Σταυροῦ, δέ σταμάτησαν. Συνεχίζονται οἱ ἴδιες καί ἀπό πολλούς, μέχρι σήμερα. Δέν τούς ἀκοῦτε; Οἱ δικαστές τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων», φωνάζουν καί οὐρλιάζουν, σάν ἐκείνους τούς σταυρωτές τοῦ Ἰησοῦ: «Νά κατεβεῖ ὁ Σταυρός ἀπ’ τίς μαθητικές αἴθουσες τῶν σχολείων»! Τό μῖσος τους ἐνάντια στό Σταυρό —καί βέβαια, ἐνάντια στό Χριστό— δέν ἔχει ὅρια. Ὅσο θά πολεμάει ὁ Σατανάς τό Θεό καί τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, θά πολεμᾶνε καί τά ὄργανά του, οἱ ἄνθρωποι. Ἐκεῖνες οἱ ἀνατριχιαστικές κραυγές, «ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν», φτάνουν στ’ αὐτιά μας ὡς τά σήμερα, καί θ’ ἀναμεταδίδονται ὡς τό τέλος τοῦ κόσμου. Ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ συνασπισμένοι —κι ὁ καθένας μέ τό δικό του τρόπο— θά μιμοῦνται τούς σταυρωτές: Ὁ Κέλσος καί ὁ Ἰουλιανός ὁ παραβάτης θά εἰρωνεύονται τόν «Γαλιλαῖο», ὁ δέ Ἰουλιανός πολλούς χριστιανούς θα ὁδηγήσει στό μαρτύριο καί το θάνατο. Ἀργότερα, ὁ Βολταῖρος θά συνεχίσει τήν τακτική τῆς χλεύης καί τῆς ἀντίχριστης εἰρωνείας. Ὁ Ρενάν, ὁ Στράους καί ἄλλοι πολλοί ὀρθολογιστές, θ’ ἀρνηθοῦν τά θαύματα καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Φρ. Νίτσε θά γεμίσει τήν ψυχή του μέ ἀντιθεϊκό και ἀντιχριστιανικό μῖσος. Ὁ Κάρολος Μάρξ θά ἀρνηθεῖ τή δύναμη τῆς θρησκείας. Οἱ μιμητές καί ἐκφραστές τοῦ Μάρξ, (Λένιν, Στάλιν, Κροῦστσεφ, Μπρέζνιεφ) θά συνεχίσουν τον ἀντιθρησκευτικό, καί προπάντων, τόν ἀντιχριστιανικό και ἀντιεκκλησιαστικό διωγμό με ἑκατομμύρια θύματα. Και φτάνουμε στόν Jean Paul Sartre, τόν ἄθεο ὑπαρξιστή και τούς ὁμοϊδεάτες του, μέχρι τούς τελευταίους χλευαστές τῶν λεωφορείων τοῦ Λονδίνου μέ τ’ ἀθεϊστικά τους σλόγκαν: «πιθανόν νά μή ὑπάρχει Θεός... Ἀπολαῦστε τή ζωή σας»!... Καί ἡ μάχη γύρω ἀπό ἕνα ἄδειο μνῆμα θά συνεχίζεται, σέ πεῖσμα τῶν ἀθέων. Οἱ ἄθεοι δέ μποροῦν οὔτε τούς ἑαυτούς τους νά πείσουν, γιά τίς κούφιες πεποιθήσεις τους. Και μιλᾶνε καί γράφουν καί ὑποστηρίζουν τίς ἰδέες τους με πεῖσμα, σάν ἐκείνους τούς ἀρχιερεῖς τῶν ἑβραίων καί τούς φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι δωροδόκησαν τούς στρατιῶτες, γιά να ποῦν πώς... ἔκλεψαν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, «ἡμῶν κοιμωμένων». Οἱ ἑβραῖοι ξεπουλοῦσαν τήν Ἀλήθεια μέ λεφτά. Τή μια μέ τά τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, καί τώρα μέ τή δωροδοκία τῶν στρατιωτῶν γιά τή διάδοση ἑνός σατανικοῦ ψεύδους. Ὁ ἄπιστος καί ἄθεος εἶναι χειρότερος καί ἀπό τόν αἱρετικό, γιατί ὁ αἱρετικός διαστρέφει καί παρερμηνεύει κάποια διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἐνῶ ὁ ἄθεος ἀρνεῖται και ἀπορρίπτει τά πάντα καί το Εὐαγγέλιο καί... αὐτό τό Θεό. Ἤτανε πολύ σωστός ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης πού σύσταινε στούς χριστιανούς καί τούς ἔλεγε: «Ἀπό τῶν βιβλίων τῶν ἀθέων ἄπεχε, ὡς ἀπό πυρός. Καί οὔτε νά λάβης ποτέ εἰς τάς χεῖρας καταδέχου». Ἄς διαφημίζουν οἱ ἄθεοι τήν κενότητά τους καί την ἀφροσύνη τους. Ἀνέστη ὁ Κύριος. «Χριστός Ἀνέστη». «Ἀληθῶς ἀνέστη». «Διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν».
Στήν ἠθική ἐφαρμογή τῶν πρώτων αὐτῶν στίχων τοῦ 67ου ψαλμοῦ, ὁ Παν. Τρεμπέλας σημειώνει: «Ἠμπορεῖ προς στιγμήν οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου νά φαίνωνται ἐπικρατοῦντες, ἀλλ’ εἰς τό τέλος θά ἐξαφανισθοῦν καί θά διαλυθοῦν ὡς καπνός πρό τῆς ἀκαταγωνίστου δυνάμεώς Του. Καί οἱ ἀρχιερεῖς μετά τῶν γραμματέων καί φαρισαίων ἐφάνησαν πρός στιγμήν νικηταί εἰς βάρος τοῦ Κυρίου, ἀλλ’ ἡ ἐπελθοῦσα Ἀνάστασις διέλυσεν ὡς καπνόν τά σχέδιά των, δέν ἄργησε δέ καί αὐτοί οἱ ἴδιοι νά λειώσουν ὡς κηρός πρό τοῦ πυρός τῆς θείας ὀργῆς και νά ἐκμηδενισθοῦν ὁλοτελῶς. Ὁ Κύριος εἰς τό τέλος θά εἶναι πάντοτε νικητής». Καί κατακλείει τήν παράγραφόν του με μιά σύντομη προσευχητική ἐπίκληση: «Κύριε, διαφύλαξέ μας ἀπό τά δίκτυα τῆς ἁμαρτίας. Διότι, ἐάν τυφλωθῶμεν καί σκληρυνθῶμεν ἀπό αὐτήν, θά εὑρεθῶμεν ἀμέσως εἰς την παράταξιν τῶν ἐχθρῶν σου. Και ἀλοίμονον τότε εἰς ἡμᾶς»! Τό κακό, γιά πάντα, εἶναι προσωρινό κι αὐτό ἀποδείχνει τήν ἀδυναμία καί τήν προσωρινότητά του. Μοιάζει μέ καχεκτικό ἠθοποιό πού παριστάνει τό ρωμαλέο καί τόν ἥρωα. Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γράφει: «Θά νικήσει τό δίκαιο τήν ἀδικία. Θά θριαμβεύσει ἡ ζωή ἐπάνω στό θάνατο. Ἡ χαρά θά καταπιεῖ τή θλίψη. Το φῶς θά σκορπίσει τό σκοτάδι. Ἡ ἀγάπη θά θεμελιώσει τό βασίλειό της, στό ὁποῖο τό μῖσος καί ἡ μοχθηρία δέ θά ἔχουν θέση». Τό Χριστό τόν πολέμησαν οἱ ἐχθροί Του καί ὅταν ζοῦσε, και ὅταν σταυρώθηκε, καί ὅταν ἀναστήθηκε. Τόν κατηγόρησαν καί ζωντανό καί σταυρωμένο καί ἀναστημένο. Καί θα Τόν πολεμᾶνε ὡς τό τέλος τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνες οἱ ἀπαίσιες καί σατανικές βλαστήμιες τοῦ Σταυροῦ, δέ σταμάτησαν. Συνεχίζονται οἱ ἴδιες καί ἀπό πολλούς, μέχρι σήμερα. Δέν τούς ἀκοῦτε; Οἱ δικαστές τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Δικαιωμάτων», φωνάζουν καί οὐρλιάζουν, σάν ἐκείνους τούς σταυρωτές τοῦ Ἰησοῦ: «Νά κατεβεῖ ὁ Σταυρός ἀπ’ τίς μαθητικές αἴθουσες τῶν σχολείων»! Τό μῖσος τους ἐνάντια στό Σταυρό —καί βέβαια, ἐνάντια στό Χριστό— δέν ἔχει ὅρια. Ὅσο θά πολεμάει ὁ Σατανάς τό Θεό καί τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, θά πολεμᾶνε καί τά ὄργανά του, οἱ ἄνθρωποι. Ἐκεῖνες οἱ ἀνατριχιαστικές κραυγές, «ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν», φτάνουν στ’ αὐτιά μας ὡς τά σήμερα, καί θ’ ἀναμεταδίδονται ὡς τό τέλος τοῦ κόσμου. Ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ συνασπισμένοι —κι ὁ καθένας μέ τό δικό του τρόπο— θά μιμοῦνται τούς σταυρωτές: Ὁ Κέλσος καί ὁ Ἰουλιανός ὁ παραβάτης θά εἰρωνεύονται τόν «Γαλιλαῖο», ὁ δέ Ἰουλιανός πολλούς χριστιανούς θα ὁδηγήσει στό μαρτύριο καί το θάνατο. Ἀργότερα, ὁ Βολταῖρος θά συνεχίσει τήν τακτική τῆς χλεύης καί τῆς ἀντίχριστης εἰρωνείας. Ὁ Ρενάν, ὁ Στράους καί ἄλλοι πολλοί ὀρθολογιστές, θ’ ἀρνηθοῦν τά θαύματα καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Φρ. Νίτσε θά γεμίσει τήν ψυχή του μέ ἀντιθεϊκό και ἀντιχριστιανικό μῖσος. Ὁ Κάρολος Μάρξ θά ἀρνηθεῖ τή δύναμη τῆς θρησκείας. Οἱ μιμητές καί ἐκφραστές τοῦ Μάρξ, (Λένιν, Στάλιν, Κροῦστσεφ, Μπρέζνιεφ) θά συνεχίσουν τον ἀντιθρησκευτικό, καί προπάντων, τόν ἀντιχριστιανικό και ἀντιεκκλησιαστικό διωγμό με ἑκατομμύρια θύματα. Και φτάνουμε στόν Jean Paul Sartre, τόν ἄθεο ὑπαρξιστή και τούς ὁμοϊδεάτες του, μέχρι τούς τελευταίους χλευαστές τῶν λεωφορείων τοῦ Λονδίνου μέ τ’ ἀθεϊστικά τους σλόγκαν: «πιθανόν νά μή ὑπάρχει Θεός... Ἀπολαῦστε τή ζωή σας»!... Καί ἡ μάχη γύρω ἀπό ἕνα ἄδειο μνῆμα θά συνεχίζεται, σέ πεῖσμα τῶν ἀθέων. Οἱ ἄθεοι δέ μποροῦν οὔτε τούς ἑαυτούς τους νά πείσουν, γιά τίς κούφιες πεποιθήσεις τους. Και μιλᾶνε καί γράφουν καί ὑποστηρίζουν τίς ἰδέες τους με πεῖσμα, σάν ἐκείνους τούς ἀρχιερεῖς τῶν ἑβραίων καί τούς φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι δωροδόκησαν τούς στρατιῶτες, γιά να ποῦν πώς... ἔκλεψαν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, «ἡμῶν κοιμωμένων». Οἱ ἑβραῖοι ξεπουλοῦσαν τήν Ἀλήθεια μέ λεφτά. Τή μια μέ τά τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, καί τώρα μέ τή δωροδοκία τῶν στρατιωτῶν γιά τή διάδοση ἑνός σατανικοῦ ψεύδους. Ὁ ἄπιστος καί ἄθεος εἶναι χειρότερος καί ἀπό τόν αἱρετικό, γιατί ὁ αἱρετικός διαστρέφει καί παρερμηνεύει κάποια διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἐνῶ ὁ ἄθεος ἀρνεῖται και ἀπορρίπτει τά πάντα καί το Εὐαγγέλιο καί... αὐτό τό Θεό. Ἤτανε πολύ σωστός ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης πού σύσταινε στούς χριστιανούς καί τούς ἔλεγε: «Ἀπό τῶν βιβλίων τῶν ἀθέων ἄπεχε, ὡς ἀπό πυρός. Καί οὔτε νά λάβης ποτέ εἰς τάς χεῖρας καταδέχου». Ἄς διαφημίζουν οἱ ἄθεοι τήν κενότητά τους καί την ἀφροσύνη τους. Ἀνέστη ὁ Κύριος. «Χριστός Ἀνέστη». «Ἀληθῶς ἀνέστη». «Διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου