Τη Κ΄ (20η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΦΙΛΟΓΟΝΙΟΥ, γενομένου από δικολόγου Πατριάρχου Αντιοχείας.

Φιλογόνιος ο μακάριος Πατήρ ημών επεδόθη νηπιόθεν  εις την μάθησιν των ιερών γραμμάτων, όθεν δια τούτο εγένετο απ΄ αρχής αφιέρωμα εις τον Θεόν· διότι διδαχθείς όλας τας επιστήμας και έχων επιμέλειαν σύμφωνον με την αγχίνοιαν και ευφυϊαν του, μετά τοσαύτης ακριβείας έμαθεν όλας τας επιστήμας, ως να είχε μάθει μίαν μόνην εξ αυτών. ΄Οθεν και λαμπράν ζωήν κατώρθωσε, μολονότι είχε γυναίκα και τέκνα και καθημερινώς ως εκ του επαγγέλματός του ευρίσκετο εις τα δικαστήρια.
Επειδή δε υπερησπίζετο τους αδικουμένους και έδιδε χείρα βοηθείας εις τους καταδυναστευομένους, τούτου ένεκα έλαμψεν ο μακάριος υπέρ τον ήλιον κατά την καθαρότητα της πολιτείας, τόσον ώστε από της εξωτερικής αρχής και εξουσίας, την οποίαν είχεν, έγινεν άξιος της εσωτερικής και εκκλησιαστικής, διότι από του βήματος του εξωτερικού των κριτών και δικολόγων ανέβη εις το έσω ιερόν βήμα της Εκκλησίας και των Επισκόπων. Και πρώτον μεν, όταν ήτο δικολόγος και κριτής εξωτερικός, υπερησπίζετο, ως είπομεν, τους απροστατεύτους και τους καθίστα δυνατωτέρους από των αδικούντων δια της βοηθείας του. Ύστερον δε πάλιν, όταν του ενεχειρίσθη ποίμνιον Χριστού και έγινε κριτής εσωτερικός, πολλή μεν ήτο αφ΄ ενός η δυσκολία των πραγμάτων, επειδή τότε νεωστί είχε παύσει ο κατά των Χριστιανών διωγμός των τυράννων, και ακόμη έμενον τα λείψανα της δεινής εκείνης και παγκοσμίου τρικυμίας, μεγάλη δε αφ΄ ετέρου και η επανάστασις των αιρετικών, η οποία έλαβε την αρχήν της κατά την εποχήν του· αλλ΄ όμως ταύτα όλα ημποδίσυησαν και κατέπαυσαν δια της του Αγίου τούτου σοφίας και διοικήσεως, καθώς και ο θείος Χρυσόστομος εις το εγκώμιον, όπερ πλέκει προς τον μακάριον τούτον, ου η αρχή· «Εγώ μεν και σήμερον παρεσκευαζόμην» πλατύτερον ταύτα διηγείται. Ούτω λοιπόν θεαρέστως ποιμάνας το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον και αγγελικώς επί της γης πολιτευσάμενος ο αοίδιμος, προς Κύριον εξεδήμησεν.