Οι διαχρονικές αλβανικές «σκηνοθεσίες» και η Ελλάδα
Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο*
Μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει «πολιτική κατευνασμού» προς διατήρηση ενός είδους «σταθερότητας». Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι ότι ενώ μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης η Ελλάδα θα μπορούσε να προβάλλεται από τη Δύση ως συμμαχικό, κοινωνικό (και οικονομικό ακόμη, μην απορείτε!) πρότυπο στα Βαλκάνια, αντιθέτως, επέπεσε επί της κεφαλής μας ένα είδος διεθνούς αλητείας έως πειρατείας Γερμανών, Τούρκων και Βαλκάνιων μεγαλοϊδεατών. Με ανοχή των διαχρονικών μας... συμμάχων! Το αποτέλεσμα είναι να εμπτύεται σήμερα στο πρόσωπο της χώρας απίστευτη περιφρόνηση. Ενώ οι κυβερνήτες μας ασχολούνται αποκλειστικώς με «πολιτικές κατευνασμού» και με το πώς θα... επανεκλεγούν!
Αίφνης διαβάζω ότι ο περίεργης ιδιοσυστασίας Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα, αναφερόμενος στους εξ Ελλάδος παραστάντες στην κηδεία του Κ. Κατσίφα στους Βουλιαράτες, μίλησε για... «βρομερές υπάρξεις» (!) που «ζούν σαν ύαινες» και «κοράκια»!
Ενώ ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Μπερίσα -επί των ημερών του οι στρατεύσιμοι της γειτονικής χώρας εγκατέλειπαν τα στρατόπεδα συναποκομίζοντας καί τα... όπλα τους!- δήλωσε: «Μπήκαν στην Αλβανία πρωτόγονοι εξτρεμιστές και προβοκάτορες»! Υστερα απ’ αυτά ο υπογράφων αποφάσισε να θέσει υπόψη των -ιδίως νεότερων...- αναγνωστών του ένα γεγονός παλιό αλλά εξόχως διδακτικό ως ένδειξη διαχρονικής στάσεως των Αλβανών (και όσων κατά καιρούς τούς καλύπτουν...) έναντι της Ελλάδος.
Στις 11 Αυγούστου 1940 το ιταλικό πρακτορείο Στέφανι ανακοίνωνε στους Ιταλούς (αλλά και ευρύτερα!) ότι στην ελληνική μεθόριο με την Αλβανία σκοτώθηκε από Ελληνες ένας κάτοικος της Τσαμουριάς ονόματι Νταούτ Χότζα, επειδή προπαγάνδιζε «ηρωικώς» την προσάρτηση της Τσαμουριάς (σημ.: προφανώς έως... Πρεβέζης!) στην Αλβανία. Εκτοτε τα ραδιόφωνα στην Ιταλία επαναλάμβαναν καθημερινά: «Πίσω από την Αλβανία βρίσκεται η Ιταλία! Οποιος θίγει την Αλβανία θίγει την Ιταλία!» (Σημ.: Φαντάζομαι, η σημερινή Ιταλία δεν είναι το ίδιο πράγμα, και σταματώ εδώ!) Ομως, λίγο καιρό πριν από τη δημόσια καταγγελία του ιταλικού πρακτορείου δύο Αλβανοί που είχαν μπει παρανόμως στην Ελλάδα και είχαν συλληφθεί και ανακριθεί είχαν ομολογήσει ότι σκότωσαν τον Νταούτ Χότζα για διαφορές που είχαν με αυτόν. Ο φονευθείς ήταν ληστής, προφανώς είχε πολλά πάρε-δώσε, και επειδή η Ελλάδα τον είχε επικηρύξει χρόνια πριν από τη δολοφονία του λόγω αδικημάτων (έως και φόνων) που διέπραττε εντός Ελλάδος η επικήρυξη εκείνη ήταν το πρόσχημα του ιταλικού πρακτορείου για να στιγματίσει ψευδώς ως δολοφόνους τους Ελληνες! (Βλ.: Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφου, «Η Μάχη της Ελλάδος», Εκδ. Γαλαξίας, Αθήνα 1966, σελ. 36).
Δύο ημέρες μετά την ημερομηνία ανακοίνωσης από τους Ιταλούς του φόνου του Χότζα δήθεν «από Ελληνες», συγκεκριμένα στις 13 Αυγούστου 1940, ο γαμπρός του Μουσολίνι Τσιάνο σημείωνε στο «Ημερολόγιό» του: «Ο Μουσολίνι λογαριάζει πια να επιτεθεί στην Ελλάδα το συντομότερο... Αν, όμως, οι Ελληνες μάς παραχωρήσουν αδιαμαρτύρητα Τσαμουριά και Κέρκυρα, δεν θα προχωρήσουμε περισσότερο...» (βλ. παραπάνω, σελ. 37). Καταλάβατε; Φαίνεται, δηλαδή, ότι οι Αλβανοί (δεν ξέρω ακριβώς με ποιων τις πλάτες εκάστοτε...) όταν διεκδικούν κάτι φθάνουν μέχρι και να... σκηνοθετούν με θρασύτητα. Εμείς, έτσι, ως διαχρονικώς ειλικρινέστεροι, γινόμαστε πάντοτε «κατευναστικοί»...
*Δικηγόρος Α.Π. - Συγγραφέας
Από τον Δημήτρη Κ. Σέργιο*
Μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει «πολιτική κατευνασμού» προς διατήρηση ενός είδους «σταθερότητας». Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι ότι ενώ μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης η Ελλάδα θα μπορούσε να προβάλλεται από τη Δύση ως συμμαχικό, κοινωνικό (και οικονομικό ακόμη, μην απορείτε!) πρότυπο στα Βαλκάνια, αντιθέτως, επέπεσε επί της κεφαλής μας ένα είδος διεθνούς αλητείας έως πειρατείας Γερμανών, Τούρκων και Βαλκάνιων μεγαλοϊδεατών. Με ανοχή των διαχρονικών μας... συμμάχων! Το αποτέλεσμα είναι να εμπτύεται σήμερα στο πρόσωπο της χώρας απίστευτη περιφρόνηση. Ενώ οι κυβερνήτες μας ασχολούνται αποκλειστικώς με «πολιτικές κατευνασμού» και με το πώς θα... επανεκλεγούν!
Αίφνης διαβάζω ότι ο περίεργης ιδιοσυστασίας Αλβανός πρωθυπουργός Ράμα, αναφερόμενος στους εξ Ελλάδος παραστάντες στην κηδεία του Κ. Κατσίφα στους Βουλιαράτες, μίλησε για... «βρομερές υπάρξεις» (!) που «ζούν σαν ύαινες» και «κοράκια»!
Ενώ ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Μπερίσα -επί των ημερών του οι στρατεύσιμοι της γειτονικής χώρας εγκατέλειπαν τα στρατόπεδα συναποκομίζοντας καί τα... όπλα τους!- δήλωσε: «Μπήκαν στην Αλβανία πρωτόγονοι εξτρεμιστές και προβοκάτορες»! Υστερα απ’ αυτά ο υπογράφων αποφάσισε να θέσει υπόψη των -ιδίως νεότερων...- αναγνωστών του ένα γεγονός παλιό αλλά εξόχως διδακτικό ως ένδειξη διαχρονικής στάσεως των Αλβανών (και όσων κατά καιρούς τούς καλύπτουν...) έναντι της Ελλάδος.
Στις 11 Αυγούστου 1940 το ιταλικό πρακτορείο Στέφανι ανακοίνωνε στους Ιταλούς (αλλά και ευρύτερα!) ότι στην ελληνική μεθόριο με την Αλβανία σκοτώθηκε από Ελληνες ένας κάτοικος της Τσαμουριάς ονόματι Νταούτ Χότζα, επειδή προπαγάνδιζε «ηρωικώς» την προσάρτηση της Τσαμουριάς (σημ.: προφανώς έως... Πρεβέζης!) στην Αλβανία. Εκτοτε τα ραδιόφωνα στην Ιταλία επαναλάμβαναν καθημερινά: «Πίσω από την Αλβανία βρίσκεται η Ιταλία! Οποιος θίγει την Αλβανία θίγει την Ιταλία!» (Σημ.: Φαντάζομαι, η σημερινή Ιταλία δεν είναι το ίδιο πράγμα, και σταματώ εδώ!) Ομως, λίγο καιρό πριν από τη δημόσια καταγγελία του ιταλικού πρακτορείου δύο Αλβανοί που είχαν μπει παρανόμως στην Ελλάδα και είχαν συλληφθεί και ανακριθεί είχαν ομολογήσει ότι σκότωσαν τον Νταούτ Χότζα για διαφορές που είχαν με αυτόν. Ο φονευθείς ήταν ληστής, προφανώς είχε πολλά πάρε-δώσε, και επειδή η Ελλάδα τον είχε επικηρύξει χρόνια πριν από τη δολοφονία του λόγω αδικημάτων (έως και φόνων) που διέπραττε εντός Ελλάδος η επικήρυξη εκείνη ήταν το πρόσχημα του ιταλικού πρακτορείου για να στιγματίσει ψευδώς ως δολοφόνους τους Ελληνες! (Βλ.: Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημοσιογράφου, «Η Μάχη της Ελλάδος», Εκδ. Γαλαξίας, Αθήνα 1966, σελ. 36).
Δύο ημέρες μετά την ημερομηνία ανακοίνωσης από τους Ιταλούς του φόνου του Χότζα δήθεν «από Ελληνες», συγκεκριμένα στις 13 Αυγούστου 1940, ο γαμπρός του Μουσολίνι Τσιάνο σημείωνε στο «Ημερολόγιό» του: «Ο Μουσολίνι λογαριάζει πια να επιτεθεί στην Ελλάδα το συντομότερο... Αν, όμως, οι Ελληνες μάς παραχωρήσουν αδιαμαρτύρητα Τσαμουριά και Κέρκυρα, δεν θα προχωρήσουμε περισσότερο...» (βλ. παραπάνω, σελ. 37). Καταλάβατε; Φαίνεται, δηλαδή, ότι οι Αλβανοί (δεν ξέρω ακριβώς με ποιων τις πλάτες εκάστοτε...) όταν διεκδικούν κάτι φθάνουν μέχρι και να... σκηνοθετούν με θρασύτητα. Εμείς, έτσι, ως διαχρονικώς ειλικρινέστεροι, γινόμαστε πάντοτε «κατευναστικοί»...
*Δικηγόρος Α.Π. - Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου