Αναπάντητα ερωτήματα για τη μεταφορά των προσφύγων
Από τη
Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*
Από τότε που έγινε ο Σαλβίνι υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, τα πλοία των ΜΚΟ, που είχαν αναλάβει εργολαβία τη μεταφορά Αφρικανών από τις ακτές της Λιβύης στην Ευρώπη, περιφέρονται σαν άδικες κατάρες στα νερά της Μεσογείου αναζητώντας λιμάνι.
Ολοι κουνάνε το δάχτυλο στον Σαλβίνι, που δεν τα δέχεται, αλλά κανείς δεν τους παίρνει στα δικά του λιμάνια. Για κάποιον ακατανόητο λόγο ήταν προφανώς αυτονόητο τόσα χρόνια για τους Γάλλους ή τους Γερμανούς κυβερνητικούς ότι τα πλοία των ΜΚΟ θα εκτελούν το δρομολόγιο Λιβύη - Ιταλία ανενόχλητα, μεταφέροντας παράνομα έναν σωρό κόσμο.
Η δική μου απορία, ωστόσο, είναι ποιος πληρώνει αυτά τα πλοία, έστω για το ένα δρομολόγιο. Δεν συζητώ το κόστος που έχουν τόσες ημέρες στη θάλασσα με εκατοντάδες ανθρώπους εν πλω. Πετρέλαια, πλήρωμα, φαγητό και ένα σωρό λειτουργικά έξοδα ύψους χιλιάδων ευρώ καλύπτονται από τον άγνωστο Χ. Και γιατί εγώ να μην υποθέσω ότι αυτός ο άγνωστος Χ είναι οι μαφίες που διακινούν λαθρομετανάστες και συνεργάζονται με τις ΜΚΟ για τη μεταφορά τους, τη διαμονή τους στην Ευρώπη, την παροχή εγγράφων κ.λπ.;
Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται αυτή η δραστηριότητα στη Μεσόγειο και ουδείς να την απαγορεύει; Γιατί, αλήθεια, δεν τους μεταφέρουν σε άλλες χώρες της Μεσογείου, όπως η Αλγερία ή το Μαρόκο, και πρέπει σώνει και καλά να τους φέρουν στην Ευρώπη; Γιατί όλα αυτά τα περιφερόμενα πλοία δεν τους γυρίζουν πίσω στη Λιβύη, από όπου τους μάζεψαν, και προτιμούν να έχουν εκατοντάδες ανθρώπους στα ανοιχτά, χρησιμοποιώντας τους ουσιαστικά για να εκβιάσουν την Ευρώπη να τους δεχτεί;
Και η Ευρωπαϊκή Ενωση τι κάνει; Συσκέψεις επί συσκέψεων, που δεν οδηγούν πουθενά και οι οποίες βλακωδώς φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν συλλογικά ένα εθνικό θέμα, για το οποίο θα έπρεπε να αποφασίζει μόνο του κάθε κράτος πώς θα το διαχειριστεί. Τι δουλειά έχει η Γερμανία να υπαγορεύει στην Ιταλία και στην Ελλάδα πώς θα φυλάνε τα σύνορά τους και τι δικαιώματα θα δίνουν σε όσους μπαίνουν παρανόμως ή διαμένουν παρανόμως στις χώρες αυτές;
Θα κλείσω με τα λόγια της αρχηγού του γερμανικού AfD: «Μια χώρα όπου αυτός που ψαρεύει παράνομα συλλαμβάνεται, αλλά αυτός που περνά τα σύνορα παράνομα όχι μόνο δεν συλλαμβάνεται, αλλά του δίνουν και επίδομα, είναι μια χώρα που κυβερνάται από ηλιθίους».
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Από τη
Δρ Ελένη Παπαδοπούλου*
Από τότε που έγινε ο Σαλβίνι υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, τα πλοία των ΜΚΟ, που είχαν αναλάβει εργολαβία τη μεταφορά Αφρικανών από τις ακτές της Λιβύης στην Ευρώπη, περιφέρονται σαν άδικες κατάρες στα νερά της Μεσογείου αναζητώντας λιμάνι.
Ολοι κουνάνε το δάχτυλο στον Σαλβίνι, που δεν τα δέχεται, αλλά κανείς δεν τους παίρνει στα δικά του λιμάνια. Για κάποιον ακατανόητο λόγο ήταν προφανώς αυτονόητο τόσα χρόνια για τους Γάλλους ή τους Γερμανούς κυβερνητικούς ότι τα πλοία των ΜΚΟ θα εκτελούν το δρομολόγιο Λιβύη - Ιταλία ανενόχλητα, μεταφέροντας παράνομα έναν σωρό κόσμο.
Η δική μου απορία, ωστόσο, είναι ποιος πληρώνει αυτά τα πλοία, έστω για το ένα δρομολόγιο. Δεν συζητώ το κόστος που έχουν τόσες ημέρες στη θάλασσα με εκατοντάδες ανθρώπους εν πλω. Πετρέλαια, πλήρωμα, φαγητό και ένα σωρό λειτουργικά έξοδα ύψους χιλιάδων ευρώ καλύπτονται από τον άγνωστο Χ. Και γιατί εγώ να μην υποθέσω ότι αυτός ο άγνωστος Χ είναι οι μαφίες που διακινούν λαθρομετανάστες και συνεργάζονται με τις ΜΚΟ για τη μεταφορά τους, τη διαμονή τους στην Ευρώπη, την παροχή εγγράφων κ.λπ.;
Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπεται αυτή η δραστηριότητα στη Μεσόγειο και ουδείς να την απαγορεύει; Γιατί, αλήθεια, δεν τους μεταφέρουν σε άλλες χώρες της Μεσογείου, όπως η Αλγερία ή το Μαρόκο, και πρέπει σώνει και καλά να τους φέρουν στην Ευρώπη; Γιατί όλα αυτά τα περιφερόμενα πλοία δεν τους γυρίζουν πίσω στη Λιβύη, από όπου τους μάζεψαν, και προτιμούν να έχουν εκατοντάδες ανθρώπους στα ανοιχτά, χρησιμοποιώντας τους ουσιαστικά για να εκβιάσουν την Ευρώπη να τους δεχτεί;
Και η Ευρωπαϊκή Ενωση τι κάνει; Συσκέψεις επί συσκέψεων, που δεν οδηγούν πουθενά και οι οποίες βλακωδώς φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν συλλογικά ένα εθνικό θέμα, για το οποίο θα έπρεπε να αποφασίζει μόνο του κάθε κράτος πώς θα το διαχειριστεί. Τι δουλειά έχει η Γερμανία να υπαγορεύει στην Ιταλία και στην Ελλάδα πώς θα φυλάνε τα σύνορά τους και τι δικαιώματα θα δίνουν σε όσους μπαίνουν παρανόμως ή διαμένουν παρανόμως στις χώρες αυτές;
Θα κλείσω με τα λόγια της αρχηγού του γερμανικού AfD: «Μια χώρα όπου αυτός που ψαρεύει παράνομα συλλαμβάνεται, αλλά αυτός που περνά τα σύνορα παράνομα όχι μόνο δεν συλλαμβάνεται, αλλά του δίνουν και επίδομα, είναι μια χώρα που κυβερνάται από ηλιθίους».
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου