Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ (Α΄) -- του θεολόγου Νικολάου Πανταζή

Μία Οικουμενική Σύνοδος είναι το  Ύπατο Εκτελεστικό Όργανο, η Ανωτάτη Εξουσία και Υπέρτατη Αρχή στη Ορθοδοξία.

Συγκεκριμένα, η Αγία Έκτη Οικουμενική Σύνοδος θεσπίζει Συνοδικώς την Ακρίβεια και ακυρώνει αυτοφώρως και αυταπαγγέλτως το επισκοπικό αξίωμα, την ιεροσύνη και τα μυστήρια τα οποία τελούνται από οποιουσδήποτε αιρετικούς και μάλιστα μη καταδικασμένους.

Δεν είναι όμως αυτή, η μόνη Οικουμενική Σύνοδος η οποία συντάσσει τέτοιον Κανόνα και διδάσκει τέτοια αλήθεια θλιβερή. Είναι και άλλες Οικουμενικές Σύνοδοι στις οποίες θα αναφερθώ εν συνεχεία στο επόμενο άρθρο.

Πριν προχωρήσω στην παράθεση και επεξήγηση του παρόντος Κανόνος, θα πρέπει προκαταρκτικώς και υπευθύνως να δηλώσω, με κάθε συνέπεια του Θείου Νόμου, πως εάν και εφ’ όσον συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα ήταν όχι μόνο αναίδεια και ασεβή αυθαιρεσία να τολμήσουμε να διαφωνήσουμε με μια Θεόπνευστη Οικουμενική Σύνοδο, αλλά επειδή ακριβώς είναι Θεόπνευστη, καταντούμε άθελά μας να βλασφημούμε το Άγιο Πνεύμα ως Χορηγό της Θεοπνευστίας και Επιβεβαιωτή του Συνοδικού Αλαθήτου.

Αυτό σημαίνει για εμάς τους πολύ υποδεεστέρους και τελείως πεπερασμένους πως δεν έχουμε κανένα Νομικό / Συνοδικό δικαίωμα να αιρούμαστε (“αίρεση” = αιρέομαι-αιρούμαι, ίσταμαι υπεράνω αρχής) και να κάνουμε κάτι διαφορετικό, συμβατικό, επιεικέστερο και “αποτελεσματικότερο” κατά την δική μας πάντοτε τρεπτή κρίση.

Τουναντίον, είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε και να εφαρμόζουμε μόνο αυτήν την Συνοδικώς θεσπισμένη Ακρίβεια και μόνο κατόπιν Οικουμενικής πάλι Συνόδου θα μπορούμε να “παρανομήσουμε” και να εξασκήσουμε μια κάποια κατ’ άκραν εξαίρεσιν οικονομία, εν ονόματι υποτιθεμένων «ποιμαντικών αναγκών.»

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί, η απολύτως σπάνια οικονομία μας αυτή να μετατραπεί σε γενικός κανόνας και παγειωμένη πλέον πρακτική, διότι τότε όχι μόνο βρισκόμαστε σε πολύ λάθος δρόμο αλλά το χειρότερο, διαφθείρουμε τον Θεόπνευστο Θεσμό της Αγιοπατερικής Ακριβείας.

Όταν λέγουμε πως “κάνουμε οικονομία για να διευκολύνουμε την σωτηρία του ποιμνίου”, πέφτουμε σε μεγάλο κίνδυνο να υπονοούμε υποσυνειδήτως και τελείως ακουσίως πως είμαστε διακριτικότεροι και σοφώτεροι των Πατέρων, λες και αυτοί με την «εν πάσι και πανταχόθεν» ακρίβεια και αυστηρότητά τους δυσκόλευαν την σωτηρία του ποιμνίου τους και άρα προκύπτει ανάγκη δικής μας επεμβάσεως, ανανεώσεως και διορθώσεως αυτής της σκληρής γραμμής η οποία καθίσταται “απαρχαιωμένη και αποτυχημένη.”

Έτσι, χωρίς να το θέλουμε, δεν διαφέρουμε και πολύ από τον αιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαίο ο οποίος βλασφήμως βεβαίως καταλογίζει σφάλματα και κολάσιμες ενοχές για “διασπάσεις κληρονομικές” στους Πατέρες, τα “ταλαίπωρα” αυτά “θύματα” του αρχεκάκου όφεως, ενώ παράλληλα παραδιδόμαστε και εμείς αμαχητί ως θύματα της αγαπολόγας και συμφεροντολόγας γενεάς μας.

Αυτή η μοιχαλίδα γενεά (λόγια του Χριστού όχι του αρθρογράφου) έκανε έκτρωση την Αγιοπατερική Ακρίβεια και έτεκεν ανωδύνως και ακινδύνως εκ της παρανόμου γυναικός η οποία ονομάζεται “κοινωνία μετά ακοινωνήτων”, έτεκεν την θυγατέρα της ευπερίστατης και “ελευθέρων εκκλησιολογικών ηθών” οικονομίας. 

Ο Όρος Πίστεως λοιπόν της Αγίας Έκτης Οικουμενικής Συνόδου συγκεκριμένα καταλήγει με την εξής διαχρονικό αναθεματισμό και την προκαταβολική καταδίκη όλων όσων τολμούν ή τολμήσουν στο μέλλον «ετέραν πίστιν προφέρειν».

«Τούτων τοίνυν μετά πάσης πανταχόθεν Ακριβείας τε και εμμελείας παρ’ ημών (των Αγίων Συνοδικών Πατέρων) διατυπωθέντων, ορίζομεν ετέρα πίστιν μηδενί (κανέναν απολύτως) εξείναι προφέρειν, η γουν συγγράφειν ή συντιθέναι ή φρονείν ή διδάσκειν ετέρως. Τους δε τολμώντας ή συντιθέναι πίστιν ετέραν ή εθέλουσι (μέλλον) επιστρέφειν εις επίγνωσιν της αληθείας εξ’ Ελληνισμού ή εξ’ Ιουδαϊσμού ή γουν εξ’ αιρέσεως οίας ουν, ή καινοφωνίαν, ήτοι λέξεως εφεύρεσιν, προς ανατροπήν εισάγειν των νυνί παρ’ ημών (των Αγίων Συνοδικών Πατέρων) διορισθέντων, τούτους, ει μεν επίσκοποι είεν ή κληρικοί, αλλοτρίους είναι τους επισκόπους της επισκοπής και τους κληρικούς του κλήρου, ει δε μονάζοντες είεν ή λαϊκοί, αναθεματίζεσθαι αυτούς!»

1.  Μετά “πάσης πανταχόθεν Ακριβείας…”

Δεν λέγει ο Κανόνας “με ακρίβεια” απλώς, αλλά “πάσης πανταχόθεν Ακριβείας”. Θέλουν με αυτό τον έντονο τρόπο οι Άγιοι Πατέρες να δείξουν την αδιαπραγμάτευτη απολυτότητα, πληρότητα, καθ’ ολικότητα και κυριαρχία της Ακριβείας. Ξεκινούν τον Κανόνα βάζοντας την διασφαλιστική “σφραγίδα γνησιότητος” που λέγεται Ακρίβεια στην αρχή και όχι στο τέλος, όπως γίνεται συνήθως. 

Ψάχνοντας να βρω κάτι σχετικό στους Αγίους Πατέρες ως προς αυτό το “πανταχόθεν”, είδα και δανείζομαι το εξής αξιοσημείωτο από τον Μέγα Βασίλειο:

“Εν μέσω δε έστιν της πόλεως ο Θεός, ίσας πανταχόθεν επί τα πέρατα του κύκλου της Εαυτού προνοίας τας ακτίνας εκπέμπων. Ούτω γαρ το δίκαιον του Θείου διασώζεται, το αυτό μέτρον της αγαθότητος διανέμοντος άπασι.” (Ομιλία ΜΕ’ Εις τους Ψαλμούς).

“Ίσας πανταχόθεν τα ακτίνας εκπέμπων επί τα πέρατα…” Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, “ούτω γαρ το δίκαιον του Θείου διασώζεται.” Έτσι και οι Άγιοι Πατέρες, εκπέμπουν πανταχόθεν ίσες, ευθυγραμμισμένες και σταθερές προς όλους τις ακτίνες της Ακριβείας διότι έτσι μόνο διασώζεται η Αλήθεια και η δικαιοσύνη του Θεού.

Ο Θεός είναι αγάπη αλλά είναι πάνω από όλα Αλήθεια και Δικαιοσύνη.

Δεν μπορώ εγώ να επικαλούμαι την αγάπη Του και να συγκοινωνώ συνειδητά-προκλητικά με αυτούς οι οποίοι διαφθείρουν την Αλήθειά Του και καταπατούν το Εκκλησιαστικό Δίκαιο.

Δεν μπορώ να προσποιούμαι τον Ορθόδοξο, από την μια να δηλώνω Αποτείχιση και από την άλλη να παραμένω σε εκκλησιαστική (δηλ. μυστηριακή) κοινωνία με τους αμετανοήτους μνημονευτές του αιρεσιάρχου Πάπα, από τους οποίους και ομολογιακώς απομακρύνθηκα…

Δεν μπορώ να “γιορτάζω” υποκριτικά την Κυριακή της Ορθοδοξίας χορεύοντας προκλητικά, γυμνός από χάρη επάνω στο άρμα του Αντιχρίστου παρελαύνοντας παρέα με τις Διαθρησκειακές Πόρνες και παραμένοντας ενεργό, ισότιμο και ισόκυρο μέλος του Πανθρησκειακού, Παγανιστικού, Εωσφορικού Καρνάβαλου του Π.Σ.”ε”.

Δεν μπορώ να ψεύδομαι ότι ψάχνω την απωλεσθείσα ενότητα της Εκκλησίας, ψεκάζοντας τις ψείρες της Παπικής Κεφαλής της Πόρνης της Μεγάλης της Βαβυλώνος του Βατικανού, αγκαλιάζοντας με την οικουμενιστική μου “αγάπη” τους καλικαντζάρους-δαίμονες είδωλα των εθνών ως Μέλη Πορνών, στου διαβόλου του «δι΄ ευχών» να διδάσκουν την ήδη καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας.

Το Αντίχριστο και Παναιρετικό Π.Σ.”ε”, ανάμεσα στις πολλές άλλες ήδη Συνοδικώς καταδικασμένες αιρέσεις, διδάσκει “γυμνή τη κεφαλή” την μεγάλη, φοβερή και γνωστή ήδη συνοδικώς καταδικασμένη (από την Αγία Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο) Αίρεση της Εικονομαχίας η οποία ταλαιπώρησε για αιώνες την Εκκλησία και στάθηκε αιτία να δολοφονηθούν πολλοί μάρτυρες.

Ο αιρεσιάρχης πατριάρχης Βαρθολομαίος (ως θρόνος) είναι ηγετικό, δημιουργικό και αφετηριακό μέλος του Π.Σ”ε”. Συνεχίζει να κοινωνεί αμετανήτως με αυτήν την ήδη Συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας.

Η “Εκκλησία” της Ελλάδος αλλά και όλες οι Αρχιεπισκοπές οι οποίες βρίσκονται σε κοινωνία μάχη του, καθώς και τα υπόλοιπα πατριαρχεία, συγκοινωνούν αμετανήτως με αυτήν την ήδη Συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας.

Οι “ήρωες, λέοντες και μαχητές” επίσκοποι, οι πνευματικοί, εξομολόγοι, μοναχοί, μοναχές, ηγούμενοι, ασκητές και χαρισματούχοι γέροντες, οι θεολόγοι καθώς και οι πιστοί λαϊκοί, όλοι βρίσκονται αμετανοήτως σε Θεομίσητη, αντορθόδοξη και αντιπατερική κοινωνία με αυτήν την ήδη Συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας.

Όλοι αυτοί, αντί να ομολογήσουν (όχι θεωρητικώς με τα λόγια, αλλά με πράξεις Θεάρεστες) την Ιεροκανονική Διακοπή Μνημονεύσεως (για τους ιερείς) και την Διακοπή Μυστηριακή κοινωνίας (για τους λαϊκούς), αντί λοιπόν να μετανοήσουν εμπράκτως για αυτήν την μολυσματική και πανένοχη κοινωνία με την ήδη Συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας, κάθονται επαναπαυμένοι – λες και δεν υπάρχει “νυν Παναίρεσις εν τη καθ’ ημάς” – και προκειμένου να δικαιολογήσουν την αδικαιολόγητη συνυπαρξία και συγκοινωνία τους με την ήδη – το τονίζω – ήδη Συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας, προφασίζονται την απαράδεκτη για τις γνώσεις τους και το ήθος τους, την αιρετική και βλάσφημη θεωρία ότι “ο Βαρθολομαίος δεν καταδικάστηκε ακόμη από Σύνοδο…”

Δηλαδή κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, κοροϊδεύουν τους πιστούς οι οποίοι δείχνουν τυφλή και προσωπολατρική εμπιστοσύνη σε αυτούς αλλά πάνω απ’ όλους κοροϊδεύουν τον Θεό τον Ίδιο, έχοντας την απαίτηση να ξανα-ασχοληθεί μαζί τους, να ξανασυγκροτήσει Σύνοδο για χάρη τους η οποία θα ξανακαταδικάσει την…. ήδη Συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση της Εικονομαχίας! Δηλαδή καθόλου φιλότιμο και αξιοπρέπεια μηδέν. Εκκλησιολογία παρανομία, Πατερικό όριο μετατεθέν!

1. Επιστροφή – καταδίκη των αιρετικών

Βρισκόμαστε στην φάση της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Μόλις πέρασε η περίοδος συγκαταβάσεως και Φιλανθρωπίας της Πρώτης του Χριστού Παρουσίας. Τώρα βρισκόμαστε στα πρόθυρα και Δικαστικά Προπύλαια της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Ο Παντοκράτορας έχει το δεξί της Ακριβείας φρύδι απειλητικά υψωμένο και ως Αδέκαστος Κριτής επί θρόνου Δόξης απαιτεί να τηρηθεί από όλους η τάξη της Ακριβείας και όχι η αταξία-παρανομία της Οικονομίας.

Για τους αιρετικούς οι οποίοι προέρχονται από τον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και υπήρξαν κάποτε μέτοχοι των δωρεών του Αγίου Πνεύματος, είναι τελείως αδύνατον να σωθούν! Αυτό δεν το λέγει ο υποφαινόμενος αλλά η Αγία Γραφή, ο Θεός ο Ίδιος!

«ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος Ἁγίου καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας.» (Εβρ. 6, 4-6).

Αυτοί οι οποίοι φωτίσθηκαν από το Αληθινό Φως την ώρα της Βαπτίσεώς τους, αυτοί οι οποίοι γεύτηκαν τα επουράνια χαρίσματα των μυστηρίων του Θεού και ήταν κάποτε μέτοχοι των δωρεών του Αγίου Πνεύματος, είναι τελείως αδύνατον να σωθούν, αυτοί οι οποίοι βίωσαν από προσωπικήν πείρα την σωτηριώδη αγαθότητα του Λόγου του Θεού και μάλιστα προικίστηκαν με θαυμαστά χαρίσματα και υπερφυσικές δυνάμεις, να θεραπεύουν, να διαβλέπουν και να προβλέπουν ακόμη και πρόσωπα ή γεγονότα τα οποία ανήκουν στον μέλλοντα αιώνα, αυτοί λοιπόν, όποιοι κι αν είναι αυτοί, όλοι ανεξαιρέτως, ιερείς και λαϊκοί, είναι αδύνατον (ώ Θεέ μου, τί τρομερό και ανατριχιαστικό) είναι αδύνατον τελείως να ανακαινιστούν από την μετάνοια, διότι (διά της συνυπαρξίας τους με αιρετικούς, αθέους, μασόνους, εχθρούς και σταυρωτές του Χριστού, ανασταυρώνουν τον Χριστό και μάλιστα τον «παραδειγματίζουν», τον εξευτελίζουν και διαπομπεύουν την Αλήθειά Του παγκοσμίως

Αυτό, ομολογώ, είναι ένα από τα πιό συγκλονιστικά χωρία της Καινής Διαθήκης. Αυτό το «αδύνατον να σωθούν» δείχνει την αδιαπραγμάτευτη και εν Αγίων Πνεύματι απολυταρχική Αγιοπατερική Ακρίβεια! Αυτό το «αδύνατον» δεν τελείως απόλυτο, δεν ακυρώνει την εξαίρεση ούτε καταργεί την άκρα οικονομία. Υπάρχουν βεβαίως και οι πολύ σπάνιες εξαιρέσεις. Αλλά σκοπίμως δεν αναφέρεται καν σε αυτές για να μην καταντήσει η οικονομία σημείο εκμεταλλεύσεως και καταχρήσεως8 από τους πονηρούς αιρετικούς και ληστές της Θείας Χάριτος.

Αυτό το «αδύνατον να σωθούν» εκφράζει την Ακρίβεια, περιγράφει την αναγκαία αυστηρότητα ως προς την κρισιμότητα της σωτηρίας. Δεν μιλάει για ανθρώπους πριν από την Πεντηκοστή, όπως ο Τελώνης, ο Ζακχαίος και ο Ληστής, αλλά μετά από την Αγία Πεντηκοστή όπου γίναμε όλοι μέτοχοι των επουρανίων δωρεών.

Αλλά δεν σταματάει εκεί. Προχωράει ακόμη και στους χαρισματούχους γέροντες με ειδική έννοια, με ειδικά χαρίσματα να τελούν «δυνάμεις τε του μέλλοντος αἰῶνος». Αυτοί λέγει είναι «αδύνατον να ανακαινιστούν από την μετάνοια» και να σωθούν! Ανατριχιαστικό! Απορώ! Για ποιό λόγο;

Κάτι θα άλλαξαν και όχι φυσικά μικρό. Κάτι τεράστιο, απερίγραπτο και συγκλονιστικό. Κάτι αδιαπραγμάτευτο και πάρα πολύ σοβαρό:

Άλλαξαν την εντολή.

Διέφθειραν την Πίστη.

Αρνήθηκαν να φύγουν,

να εξέλθουν και

να αυτοαφοριστούν,

να απομακρυνθούν

από τους αιρετικούς επισκόπους

και βλασφήμους πατριάρχες!

Συγκοινωνούσαν

και συγκοινωνούν

με τους εχθρούς του Θεού

παρέμειναν και παραμένουν

σε Θεομίσητη και επάρατη

κοινωνία μετά ακοινωνήτων,

με αιρεσιάρχες, οικουμενιστές,

ψευδεπισκόπους και λυκοποιμένες.

Και για να μην νομίζετε ότι αυτά είναι όλα δικά μου συμπεράσματα, η Γραφή ερμηνεύει την ίδια την Γραφή. Στο ίδιο κεφάλαιο και λίγους μόνο στίχους πιο κάτω, το υπογραμμίζει, ότι το θέμα είναι – όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος – περί Πίστεως και όχι περί βίου!»

«ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε, μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ πίστεως καὶ μακροθυμίας κληρονομούντων τὰς ἐπαγγελίας!»

Αυτό το «ἵνα μὴ νωθροὶ γένησθε» δεν αναφέρεται στην σωματική νωθρότητα, διότι από αυτή μπορεί κανείς να μετανοήσει και να σωθεί, πράγμα καθόλου «αδύνατον». Αναφέρεται στην νωθρότητα της Πίστεως και το δηλώνει το αμέσως δεύτερο μισό του χωρίου αυτού (για να μην απομονώνουμε τα χωρία):

«μιμηταὶ δὲ τῶν διὰ Πίστεως καὶ μακροθυμίας (υπομονής) κληρονομούντων τὰς ἐπαγγελίας!» (Εβρ. 6, 12).

Πρώτον και κύριον είναι η Πίστη. Μολύνεις την Πίστη, διαφθείρεις την Πίστη, πωρώνεις την Αλήθεια; Αδύνατον να ανακαινιστείς εις μετάνοιαν. Δεν κληρονομείς την επαγγελία!

Και για ένα ακόμη λόγο αποδεικνύεται αυτό. Στο θέμα του όρκου της διατηρήσεως της Πίστεως ανόθευτη και αδιάφθορη! Κατά την χειροτονία τους, έδωσαν όρκο να διατηρήσουν την Πίστη ανόθευτη. Αλλά και εμείς οι λαϊκοί κατά την Βάπτισή μας, δώσαμε όρκο να συνταχτούμε τον Χριστό και να απαρνηθούμε τον διάβολο και να «μην συγκοινωνούμε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους».

Το επόμενο χωρίο, υπάρχει λίγα μόνο χωρία πιο κάτω από αυτό το ως άνω φρικτό, ότι είναι «αδύνατον να σωθούν». Στο παρακάτω λοιπόν χωρίο, υπάρχει το αιτιολογικό «γαρ» το οποίο συνδέει τις αλληλοπεριχωρούμενες έννοιες:

«ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν!» (Εβρ. 6, 16-18).

«Διότι οι άνθρωποι συνήθως ορκίζονται στην μεγαλύτερη και ανώτερη Οντότητα, τον Θεό, και ο όρκος γίνεται για να παύσει κάθε αντιλογία μεταξύ τους καθώς και για να επιβεβαιωθεί ο όρκος αυτός. Για αυτόν τον λόγο ο Θεός, επειδή ήθελε με μεγαλύτερη βεβαιότητα να δείξει στους κληρονόμους των υποσχέσεών του το αμετάκλητο του θελήματός Του, έκανε και ο Ίδιος μεσιτεία διά όρκου ώστε με δύο πράγματα αμετακίνητα, την μεσιτεία Του και τον όρκον Του, στα οποία είναι τελείως αδύνατο να διαψευσθή ο Θεός!»

Να το το «αδύνατον» και πάλι!

Δεν μπορείς να ορκίζεσαι στον Θεό ότι θα διατηρήσεις με οποιοδήποτε κόστος την Πίστη ανόθευτη και μετά να την διαφθείρεις με το να συγκοινωνείς, να συνυπάρχεις και να συμβιβάζεσαι με αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι «διαψεύδουν» τον Θεό και την Αλήθειά Του με τις βλασφημίες και αιρέσεις τους.

Ο Θεός λέει πως είναι ΜΙΑ η Εκκληςία Του, οι οικουμενιστές λένε πως είναι πολλές.

Ο Θεός λέγει και προειδοποιεί πως οι αιρέσεις είναι αιρέσεις απωλείας και κολάζεσαι εάν δεν μετανοήσεις, οι οικουμενιστές λέγουν όχι, και μάλιστα ομνύουν διά Κολυμπαρίου Συνόδου πως όλες οι αιρέσεις σώζουν και είναι όλες «Εκκλησίες του Χριστού!»

«Ώμοσε Κύριος τω Δαυίδ αλήθειαν και ου μη αθετήσει αυτήν!» (Ψαλμ. 130, 11). Ο Θεός ορκίστηκε αλήθεια. Σαρκώθηκε και έγινε η Ενυπόστατη Αλήθεια. Προειδοποίησε μάλιστα πως υπάρχει μία αμαρτία κατά του Αγίου Πνεύματος η ποία δεν συγχωρείται! Ποιά είναι αυτή; Η συνειδητή και αμετανόητη αίρεση! Είναι η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος της Αληθείας. Η συνειδητή συγκοινωνία με την αίρεση.

Διαφθείρεις και καταπατείς την Αλήθεια, πωρώνεις και μολύνεις συνειδητώς την αλήθεια; Είναι αδύνατο να μετανοήσεις και να σωθείς. Είναι πάρα πολύ σπάνιο να επιστρέψεις στην Αλήθεια.

Και επιστρέφω στον ως άνω Κανόνα. Για αυτούς οι οποίοι επιστρέφουν στην Πίστη: “τοις θέλουσι επιστρέφειν εις επίγνωσιν της αληθείας”…

Ο όρος εδώ “επιστροφή” αναφαίρεται σε όλους γενικώς τους αιρετικούς ανεξαιρέτως, ασχέτως εάν οι ίδιοι προσωπικώς δεν ήταν ποτέ Ορθόδοξοι κσι δεν αποχώρησαν ποτέ από την Ορθοδοξία. 

Όλοι οι αιρετικοί θεωρούνται αποστάτες της Πίστεως και φυγάδες της Αληθείας. Για αυτό η Εκκλησία εύχεται: “τους πεπλανημένους επανάγαγε.“ Επαναγωγή σημαίνει επαναφορά και επιστροφή, χωρίς να είναι ανάγκη να ήσουν πρώτα εκεί από την αρχή. Οποιοσδήποτε αιρετικός ασπάζεται την Ορθοδοξία, στην ουσία, επιστρέφει στο σπίτι το οποίο πρωτίστως, ως αιρετική κοινότητα ή ετερόδοξο έθνος εγκατέλειψε.

“Είτε επιστρέφειν εξ’ Ελληνισμού (Παγανισμού) ή εξ’ Ιουδαϊσμού”. Λέγοντας ο Κανόνας “εξ’ Ελληνισμού” εννοεί την ψευδή και δαιμονική θρησκεία των Ελλήνων, την ειδωλολατρία και όχι το Έθνος. Κακό δεν είναι να είσαι Έλλην. Τουναντίον είναι τιμή και μάλιστα μεγάλη. Κακό είναι να ασπάζεσαι την Αίρεση των Αρχαίων Ελλήνων, την λατρεία των ειδώλων, την τιμή στα έργα των χειρών ανθρώπων και δαιμόνια. 

Εδώ ακριβώς έγκειται η τεραστίων διαστάσεων παρεξήγηση στα Αναθέματα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, εναντίον των Ελλήνων. Δεν αναθεματίζονται οι Έλληνες ως Έθνος, αυτό θα ήταν κουτό και “κουφό” διότι οι πλείστοι από τους Αγίους Πατέρες Συνοδικούς οι οποίοι Θεοπνεύστως συνέταξαν τα Αναθέματα, ήταν Έλληνες! Αναθεματίζεται λοιπόν λογικώς, ορθώς και επομένως η αρχαία ελληνική παγανιστική θρησκεία!

Το αμέσως παρακάτω τμήμα του εν λόγω Κανόνος ομολογώ με συνετάραξε βαθύτατα καθότι, ενώ τον είχα διαβάσει αρκετές φορές, δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία και βαρύτητα στα λίαν αποκαλυπτικά ετούτα λόγια:

“ή γουν (επιστρέφειν) εξ’ αιρέσεως οίας ουν, ή καινοφωνίαν, ήτοι λέξεως εφεύρεσιν, προς ανατροπήν εισάγειν των νυνί παρ’ ημών (των Αγίων Συνοδικών Πατέρων) διορισθέντων!”

Είτε επιστρέφουν από οποιαδήποτε άλλη αίρεση, “εξ’ αιρέσεως οίας ουν” γενικώς και αορίστως, είτε είναι γνωστή είτε άγνωστη, είτε είναι αδιάγνωστη ή διαγνωσμένη και καταδικασμένη, είτε είναι αυτή σαφής είτε μπερδεμένη, είτε είναι διδασκαλία συνειδητή ή κάποια ιδέα αφηρημένη.

Και ΑΚΡΙΒΩΣ εδώ ο παρών Κανών στεναχωρεί αφάνταστα και αποστομώνει τους αδαείς και φρούδους υπερμάχους της απαραιτήτως δήθεν “κατεγνωσμένης” αιρέσεως: “ή καινοφωνίαν, ήτοι λέξεως εφεύρεσιν…” Είτε επιστρέφουν από κάποια “καινο-φωνία”, το λέει και η λέξη, “καινούργια φωνή”, μη γνώριμη, μη διαγνωσμένη και μη προσδιορισμένη. Η καινοφωνία είναι συνώνυμη της καινοτομίας. Η νέα «φωνή» σημαίνει «νέα διδασκαλία!» Το να παράγει κανείς μία καινούργια φωνή, καινούργια διδασκαλία, είναι καινοτομία, ετεροδιδασκαλία και μάλιστα προδικάζεται και καταδικάζεται, χωρίς την ανάγκη και πάλι άλλης μίας νέας Συνόδου!

Ο ίδιος ο Κανόνας ερμηνεύει τον όρο “καινοφωνίαν” λέγοντας: «ήτοι λέξεως εφεύρεσιν”. Η εφεύρεση νέων ορισμών, αντίθετων από όσα όρισαν και καθόρισαν οι Άγιοι Πατέρες! Και όμως αυτό αναθεματίζεται και καταδικάζεται διότι γίνεται δολίως προς ανατροπήν των νυνί παρ’ ημών (των Αγίων Συνοδικών Πατέρων) διορισθέντων!” Η καινοφωνία ανατρέπει την διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων, τα όσα διόρισαν και καθόρισαν οι Άγιοι Πατέρες. Η “καινοφωνία” και η “λέξεως εφεύρεση” δημιουγεί σύγχυση, πλάνη, αίρεση και βλασφημία!

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα, όσο χαρισματούχος και να είσαι, όσο αγωνιστής, εγκρατευτής, ερμηνευτής και ηθικώς τέλειος να είσαι, δεν έχεις κανένα μα κανένα δικαίωμα να φτιάξεις δική σου νέα οδό, νέα φωνή και νέα εφεύρεση λέξεως (ορισμού) που λέγεται άχρι καιρού. ΌΧΙ άγιε του Θεού.

Δεν θα φτιάξεις δική σου μέθοδο αντιμετωπίσεως των αιρετικών επισκόπων. Θα μείνεις αυστηρά και αδιαπραγμάτευτα σε όσα διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες και μόνον αυτοί.

Δεν θα καταφύγεις ανεπίτρεπτα στην οσιότητά σου και πνευματικότητά σου.

Δεν θα κάνεις κατάχρηση των χαρισμάτων σου μεταθέτοντας τα Όρια των Αγίων Πατέρων στα δικά σου περιορισμένα όρια.

Δεν θα επικαλεστείς την εμπερεία σου, τις γνώσεις σου και τις ικανότητές σου.

Μέτρο και σταθμός, ζύγι και υπογραμμός οι Άγιοι Πατέρες! Αυτοί ήταν, είναι και θα είναι οι αλάνθαστοί καθοδηγοί μας. Τα δαιχρονικά μας πρότυπα. Όχι εσύ. Σ΄ αγαπώ, σε εκτιμώ. Όχι όμως εσύ. Ζυγίζω καλά όσα μου λές, κοσκινίζω όσα μου διδάσκεις με το Θεόσδοτο κόσκινο των Αγίων Πατέρων.

Εάν τυχόν έρθεις – μή γένοιτο – σε αντίθεση με αυτούς, έχε με παρητημένον, δεν θα σε ακολουθήσω, όσο και εάν πολύ σε αγαπώ. Όσα και να σου χρωστώ. Δεν θα προδώσω την Αλήθεια, τον Χριστό. Δεν θα διαψεύσω τον Θεό. «Ώμοσε αλήθειαν και ου μη αθετήσει αυτήν!»

Και δεν χρειάζεται να ορκιστώ εγώ. Διαβεβαιώνω και ομολογώ:

Αρνούμαι να συγκοινωνώ με τους εχθρούς Του.

Αρνούμαι να καινοφωνώ και να καινοτομώ, δεν μου αρέσει να εφεύρω κακά και πονηρά, αντορθόδοξα και αντιπατερικά, πωρωμένα και διεστραμμένα, «ήτοι λέξεως εφεύρεσιν”.

Ένα από τα πολλά ονόματα του διαβόλου είναι “Ο των κακών εφευρέτης” και εννοεί όλα τα κακά, ηθικά και δογματικά.

Αντιστοίχως, ένα από τα πολλά ονόματα του Χριστού είναι “Ο των κακών αναιρέτης”, Αυτός ο Οποίος αναιρεί, ανατρέπει τις αιρέσεις, καταργεί τις πλάνες και καταλύει τα κακά. Στις ασυγκρίτως έξοχες και υπερθαυμάσιες Ιαμβικές Καταβασίες των Χριστουγέννων διαβάζουμε στην στ’ Ωδή η οποία είναι και η δική πιό αγαπητή: 

“Ναίων Ιωνάς, εν μυχοίς θαλαττίοις,
Ελθείν εδείτο, και ζάλην απαρκέσαι.
Νυγείς εγώ δε, τω τυραννούντος βέλει,
Χριστέ προσαυδώ, τον κακών Αναιρέτην,
Θάττον μολείν Σε, της εμής ραθυμίας.”

«Ο προφήτης Ιωνάς μέσα στο βυθό της θάλασσας παρακαλούσε να έρθει σε Εσένα Κύριε και να του απομακρύνεις τη ζάλη, τον κίνδυνο του θανάτου. Εγώ όμως, αφού έχω πληγωθεί θανασίμως από τα βέλη του διαβόλου ο οποίος επιδίδεται στην τυραννία των πιστών με βέλη αμαρτιών και βέλη αιρέσεων, επικαλούμαι Εσένα κράζοντας προς Εσένα, Χριστέ, τον Καταργητήκαι Καταλύτη των κακών, να έρθεις σε μένα όσο πιο γρήγορα γίνεται πριν κυριευθώ από την δική μου ραθυμία.»

Εφευρέτης λοιπόν ο διάβολος των αιρέσεων, των πλανών, των σχισμάτων και των κακών. Και οι άνθρωποι του διαβόλου εφευρέτες πονηροί και τολμηροί διαστροφείς της αληθείας.

Εφευρέτης ο Μελέτιος Μεταξάκης του συμβιβαστού και συνυπαρκτού της Εωσφορολατρικής θρησκείας της Μασονίας.

Εφευρέτης της κατεπειγούσσης και επιτακτική ανάγκης αλλαγής του Ημερολογίου.

Εφευρέτης ο Αθηναγόρας του Εωσφορικού, Θεομισήτου, Διαθρησκειακού και Συγκριτιστικού “Παγκοσμίου Συμβουλίου “Εκκλησιών”-βλασφημιών!

Εφευρέτης δόλιος της πονηράς, αντιθέου και οικουμενιστικής αγάπης.

Εφευρέτης της διπλωματικής καταργήσεως του Σχίσματος και της αντικανονικής επαναφοράς του ονόματος του Πάπα στα Δίπτυχα της Εκκλησίας.

Εφευρέτης της εωσφορικής επάρσεως και άρσεως των Θεοπνεύστων Αγιοπατερικών Αναθεμάτων.

Εφευρέτης χειρότερος και σατανικότερος απ’ όλους ο Βαρθολομαίος, της συστηματικής συμπροσευχής και Μνημονεύσεως του Αντιχρίστου Πάπα.

Εφευρέτης της αιρέσεως της επισκοποκεντρικότητος της Εκκλησίας και της δεινής βλασφημίας περί όχι Μίας αλλά πολλών, αδελφών, διακλαδικών και βαπτισματικών “Εκκλησιών”.

Εφευρέτης-υπηρέτης της Διεθνούς Εβραιομασονίας και εφευρέτης-ηγέτης της συνοδικής διαβολής, της διαβολικής συγκλήσεως της ληστρικής ψευτοσυνόδου του Κολυμπαρίου και της ψευδωνύμου “ιστορικής” αναγνωρίσεως των αιρέσεων απωλείας ως “Εκκλησίας Χριστού.”

Εφευρέτης της συνοδικής θεσπίσεως της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού!

ΤΙ ΛΕΓΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ο παρών Κανόνας για αυτούς τους ψευδεπισκόπους και εφευρέτες των κακών, των αιρέσεων και βασφλημιών;

«Τούτους, (τους εφευρέτας των κακών, των αιρέσεων αλλά ΚΑΙ των καινοφωνιών,) ει μεν επίσκοποι είεν ή κληρικοί, αλλοτρίους είναι τους επισκόπους της επισκοπής και τους κληρικούς του κλήρου, ει δε μονάζοντες είεν ή λαϊκοί, αναθεματίζεσθαι αυτούς!»

Οι επίσκοποι χάνουν τον επισκοπικό τους βαθμό και οι κληρικοί χάνουν τον κλήρο τους, δηλαδή την ιερωσύνη τους! Δεν είναι πλέον αληθινοί επίσκοποι και ιερείς με αληθινά και έγκυρα δήθεν μυστήρια! Οι ιερείς, μοναχοί και οι λαϊκοί αναθεματίζονται διαχρονικώς, χωρίζονται από τον Θεό και την Εκκλησία Του, χωρίς την ανάγκη μιας νέας Συνόδου!

Λέτε να διέφυγε τελείως στους Αγίους Πατέρες και να “ξέχασαν οι καϋμένοι” να αναφερθούν στην ανάγκη νέας συνοδικής καταδίκης και χρειάζεται να τους το υπενθυμίζουμε εμείς; Δεν θα μπορούσαν να πουν “δεί πρώτον νέαν σύνοδον καλείν και είτα αναθεματίζειν τούτους μόνο κατόπιν συνοδικής διαγνώσεως;” Είχαν έντονο το διορατικό χάρισμα σε πολύ ανώτερο βαθμό και θα μπορούσαν να προφυλάξουν τυχόν σχίσματα! Τους συμπληρώνουν όμως οι επόμενοι Άγιοι Πατέρες επομένων Αποστολικών Συνόδων: “ΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΙ (οι Αποτειχισθέντες) την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον!”

Είναι μεγάλη πλάνη και απάτη φοβερή η δήθεν “προϋπόθεση συνοδικής καταδίκης των κοινωνούντων μετά ακοινωνήτων” διότι όταν αυτή η συνοδική καταδίκη δεν έρχεται κατόπιν παρελεύσεως χιλιετίας (μα ούτε και έως Δευτέρας Παρουσίας), τότε οι ακοινώνητοι οι οποίοι κοινωνούν με ακοινωνήτους δεν αναθεματίζονται ποτέ και δεν ευθύνονται ποτέ, “ελεύθερος ο κατηγορούμενος”, μη επαρκούντων των αποδεικτικών στοιχείων… Όθεν η παναίρεσις επεκτείνεται, παρατείνεται, κυριαρχεί και θριαμβεύει εις αιώνας αιώνων! Ζήτω που καήκαμε!

Σύμφωνα με αυτούς τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, ο αιρεσιάρχης πατριάρχης Βαρθολομαίος, δεν χρειάζεται να ξανακαταδικαστεί από άλλη νέα μελλοντική σύνοδο, ιδίως όταν αυτός διδάσκει και κοινωνεί με ήδη συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση όπως είναι η Εικονομαχία και ο Παπισμός!

Εξ΄ άλλου, γνωρίζουμε καλά πως μία τέτοια μελλοντική Οικουμενική Σύνοδος, πρέπει απαραιτήτως να απαρτίζεται από Αγίους, Θεοφόρους και Θεωμένους Αγίους Πατέρες, και επειδή αυτοί – έτσι το θέλησε ο Θεός – έπαυσαν να υπάρχουν (εις καθρεπτισμόν της δικής μας αναξιότητος), για αυτό και τέτοια σύνοδος δεν πρόκειται να υπάρξει! “Κατά τον λαόν, δώσω και ποιμένας…”

Στο κάτω-κάτω, δεν χρειάζεται πάλι να ξανα-ασχοληθεί ο Θεός μαζί μας και να ξανασυγκαλέσει και πάλι σύνοδο να καταδικάσει τις επί μέρους ΗΔΗ καταδικασμένες αιρέσεις του Π.Σ.«ε»! Τα είπαμε και τα ξαναείπαμε. Ο πλείστος όχλος όμως, “προφάσεις εν αμαρτίαιες” και κοινωνίαις μετά ακοινωνήτων!

Επαναλαμβάνω, μόνο και μόνο εάν αναφερθούμε στην σύγχρονη και συστηματική αίρεση του Π.Σ.«ε», την Εικονομαχία (διότι τα περισσότερα Μέλη του Π.Σ.”ε” αρνούνται τις Άγιες Εικόνες ως δήθεν “βλασφημία και ειδωλολατρεία…”) την οποία διδάσκουν δημοσίως και η οποία συνιστά ήδη συνοδικώς καταδικασμένη αίρεση από Οικουμενική μάλιστα Σύνοδο, τότε, πείτε μου, για

ΠΟΙΑ Σύνοδο μελλοντική μιλάτε;

ΠΟΥ το πάτε και

ΠΟΙΑ παραμύθια μας πουλάτε για να εξαπατάτε τους ανύποπτους και να δικαιολογείτε την αδικαιολόγητη, αυτοκατάκριτη και καταδικαστέα σας συγκοινωνία με ακοινωνήτους αιρετικούς;

Ας είμαστε ειλικρινείς και ας αντιμετωπίζουμε υπευθύνως την θλιβερή πραγματικότητα χωρίς να θρέφουμε τον προδωμένο Ορθόδοξο πιστό λαό με ψεύτικες ελπίδες… Μία αληθινά Ορθόδοξη Σύνοδος θα υπάρξει μόνο όταν υπάρχουν Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες του επιπέδου

του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,

του Μεγάλου Βασιλείου,

του Μεγάλου Αθανασίου,

του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου

του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού,

του Μεγάλου Φωτίου,

του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

και του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού κλπ.

Μία αληθινά Ορθόδοξη Σύνοδος επίσης θα υπάρξει μόνο όταν υπάρξει μαζική πραγματική Αποτείχιση, οριστική (όχι πρόσκαιρη, προσωρινή ή τριετής) Διακοπή Μνημονεύσεως και μαζική παύση εκκλησιαστικής κοινωνίας των λαϊκών, δηλαδή απομάκρυνση και αποκοπή από τους αιρετικούς ποιμένες χωρίς καμία μυστηριακή κοινωνία εν ονόματι “ποιμαντικών αναγκών”.

Έχουμε από το 1341 να δούμε Οικουμενική Σύνοδο και αυτή η τραγική έλλειψη και Αγιοπατερική ορφάνεια δεν είναι καθόλου τυχαία. Έχει πολλά να μας πει. Κάτι ξέρει ο Θεός. Δεν μας “ξέχασε” το Άγιο Πνεύμα ούτε “παρέλειψε” να συγκαλέσει Δεκάτη Οικουμενική… Δεν «κοιμάται» ο Κύριος «ως ο υπνών λέων» ούτε περιμένει από κάτι «λέοντες» κουταβάκια να τον υπερασπίσουν: «ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά.» (Α Κορ. 1, 27).

Ορθόδοξα αδέλφια μου αγαπητά, πραγματικά ζούμε σε καιρό συγχύσεως, λοξοδρομήσεως και κυριαρχικής επικρατήσεως της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Ζούμε σε καιρό διωγμού της Πίστεως και μάλιστα «εκ των έσω». Η «εκκλησία» του Μεταξάκη, του Αθηναγόρα και του Βαρθολομαίου, δεν είναι η Διαχρονική Εκκλησία του Θεού! Εάν παρακαλέσουμε μετά δακρύων τον Θεό διά προσευχής και νηστείας να μας φωτίσει και όταν το αντιληφθούμε αυτό, θα συγκλονιστούμε, θα ντρανταχτούμε και θα πεταχτούμε ευθύς έξω από τα παναιρετικά τους, διάτρητα και μισογρεμισμένα τείχη.

Τότε διά εντολής Θεού Πατρός, θα απομακρυνθούμε!

Τότε διά θελήματος Υιού και Θεού, θα αποτειχιστούμε και τότε

χάριτι του Παναγίου Πνεύματος και Θεού,

θα επανενταχτούμε στα Θεϊκά και Αγιοπατερικά Τείχη της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού και θα στήσουμε τα Δογματικά της Αληθείας Τείχη γύρω από την Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη!

Αμήν, γένοιτο! 

Και η Αποτειχίζουσα Θεοτόκος μεθ΄ ημών!

Πηγή:  http://www.wallingoff.com/989