Ο Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης ρώτησε τον Όσιο
Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη (13 Ιαν.) ποιά είναι τα σημεία της χάριτος του Αγίου
Πνεύματος και αυτός του απάντησε:
«Όταν έλθη στον άνθρωπο η χάρις του Αγίου
Πνεύματος, συγκεντώνει τον νου και τον κάνει προσεκτικό, ταπεινό, του φέρει την
ενθύμηση του θανάτου και των αμαρτιών του, της μελλούσης κρίσεως και της
αιωνίου κολάσεως και του κάνει την ψυχή πιο εύκολη στην κατάνυξη στο να κλαίη
και να πενθή. Κάνει τους οφθαλμούς του νηφάλιους και γεμάτους δάκρυα. Και όσο
πλησιάζει στον άνθρωπο, τόσο τον ημερώνει στην ψυχή, και τον παρηγορεί δια
μέσου των Αγίων Παθών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της απείρου
φιλανθρωπίας του, και προξενεί στον νου υψηλές και αληθινές θεωρίες.
Πρώτον, για την ακατανόητη δύναμη του Θεού,
πως με ένα λόγο δημιούργησε τα πάντα από το μη ον στο είναι. Δεύτερον, για την
άπειρή του δύναμη, με την οποίαν συγκρατεί και κυβερνά τα πάντα και έχει όλων
την πρόνοια. Τρίτον, για το ακατανόητο της Αγίας Τριάδος και για το
ανεξιχνίαστο πέλαγος της θείας ουσίας και τα λοιπά.
Και όταν αρπαγή ο νους του ανθρώπου από
εκείνο το θείο φως και φωτισθή φωτισμό θεϊκής γνώσεως, γίνεται η καρδιά γαλήνια
και πραοτάτη, αναβρύει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, την χαρά, την ειρήνη,
την μακροθυμία, την καλωσύνη, την συμπάθεια, την αγάπη, την ταπείνωση και τα
λοιπά, και απολαμβάνει η ψυχή του μία ανεκδιήγητη αγαλλίαση».
Για το πνεύμα της πλάνης λέγει ο Άγιος
Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης: «Άλλα είναι τα σημεία της πλάνης και άλλα της
χάριτος· διότι το πονηρό πνεύμα της πλάνης, όταν πλησιάση στον άνθρωπο,
συγχίζει τον νου του και τον εξαγριώνει· κάμνει την καρδιά του σκληρή και την
σκοτίζει· προξενεί δειλία και φόβο και υπερηφάνεια, αγριεύει τους οφθαλμούς,
ταράσσει τον νου, ανατριχιάζει όλο το σώμα, δεικνύει κατά φαντασία στους
οφθαλμούς φως, όχι λαμπρό και καθαρό, αλλά κόκκινο· και του κάμνει τον νου
εκστατικό και δαιμονιώδη και παρακινεί να λέγη με το στόμα του άπρεπα και
βλάσφημα λόγια. Όποιος έχει το πνεύμα της πλάνης οργίζεται συχνά και είναι
γεμάτος θυμό, την δε ταπείνωση παντελώς δεν τη γνωρίζει, ούτε το αληθινό πένθος
και τα δάκρυα, αλλά πάντοτε καυχάται στα κατορθώματά του και δοξάζεται, χωρίς
συστολή και φόβο Θεού ευρίσκεται με τα πάθη και τέλος χάνει το μυαλό του και
έρχεται στην τελεία απώλεια, από την οποία πλάνη να μας λυτρώση ο Κύριος δι’
ευχών σου».
Επίσης ο Άγιος Διάδοχος μας συμβουλεύει με
ποιό τρόπο θα γνωρίσουμε ποίο είναι το πνεύμα της αληθείας και ποίο είναι το
πνεύμα της πλάνης:
Διότι είναι δυνατόν ή να δοκιμάση κανείς την
θεία γλυκύτητα και καλωσύνη με την εσωτερική αίσθηση της ψυχής ή να πειρασθή
αισθητά από την πικρία των δαιμόνων, εάν δεν πληροφορηθή περί τούτου εσωτερικά.
Από αυτό λοιπόν θα διακρίνουμε το πνεύμα της αληθείας ή της πλάνης, από την
εσωτερική πληροφορία.
Στην περίπτωση ενεργείας Πνεύματος αληθείας η
χάρη έχει κατασκηνώσει στο βάθος του νου, ενώ τα πονηρά πνεύματα παραμένουν και
κινούνται γύρω από τα μέλη της
καρδίας, διότι οι δαίμονες δεν θέλουν ποτέ να αναγνωρισθούν, κατά τις σατανικές
ενέργειες, από τους ανθρώπους, μη τυχόν το καταλάβη ακριβώς ο νους και οπλισθή
εναντίον τους δια της μνήμης του Ονόματος του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου