...Διότι αυτοί που είναι
γενναίοι κατά τον λόγον, εφ’ όσον τα έργα των δεν είναι σύμφωνα με όσα λέγουν,
όταν σπεύσωσι να διδάξωσι τον άλλον, ματαιοπονούν· και εις όσους μεν δεν είναι
γνωστοί οι λόγοι των θεωρούνται θαύμα, λόγω της εντέχνου κομψότητός των· εις
εκείνους όμως, οι οποίοι εξήτασαν την ζωήν των και έμαθαν την αλήθειαν, δεν
θεωρούν θαύμα τους τοιούτους λόγους, αλλά γελούν πολύ, διότι ο τοιούτος
επιχειρεί να τους διδάξη πράγματα αντίθετα προς όσα κάμνει· οι άνευ έργων
αρετολόγοι εξυμνούν μεν με λόγους την αρετήν, παντοιοτρόπως όμως την
καταδιώκουν και την εξορίζουν. Αυτοί πάλιν που μετέρχοντα εμπράκτως την αρετήν,
και εάν ακόμη δεν είναι ικανοί να εγκωμιάσουν αυτήν δια λόγων, αναδεικνύονται
δια του παραδείγματός των οδηγοί των άλλων, ωφελούντες τοιουτοτρόπως
πνευματικώς τους εαυτούς των· είναι δε ούτοι κατά πολύ καλλίτεροι της άλλης τάξεως,
αυτών δηλαδή που περιορίζονται μόνον εις λόγους, χωρίς να ασκούν εμπράκτως την
αρετήν, και οι οποίοι δεν κατέβαλον εισέτι ουδεμίαν αρχήν προς πραγματοποίησιν αυτής.
Του Αγίου Γρηγορίου Β΄ Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως
Του Αγίου Γρηγορίου Β΄ Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου