Τη ΙΕ΄ (15ην) του αυτού μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΦΙΛΟΘΕΟΥ Πρεσβυτέρου του θαυματουργού.

Φιλόθεος ο Όσιος πατήρ ημών ήτο από εν χωρίον καλούμενον Μύρμηξ, ευρισκόμενον κατά το θέμα του Οψικίου· είχε δε όνομα όμοιον και σύστοιχον με το της μητρός του· διότι καθώς αυτός ωνομάζετο Φιλόθεος, ούτω και η μήτηρ του ωνομάζετο Θεοφίλη· λαβών δε γυναίκα και γεννήσας παιδία με αυτήν, ως ευλαβής και σώφρων εχειροτονήθη Ιερεύς. Από τότε λοιπόν σχολάζων πάντοτε ο αοίδιμος εις νηστείας και προσευχάς, ηξιώθη να λάβη παρά Θεού των θαυμάτων την χάριν. Όθεν εις πολλούς πεινώντας παραδόξως εχάρισεν άρτον, το ύδωρ του ποταμού μετέβαλεν εις οίνον, και πέτραν μεγάλην μετέθεσεν εις άλλον τόπον με μόνον τον λόγον του· και άλλα πολλά τοιαύτα θαυμάσια εποίησεν, εν όσω έζη εις την παρούσαν ζωήν· αφού δε εκοιμήθη και ενεταφιάσθη εις το μνήμα, μετά παρέλευσιν ενός έτους μετετέθη το λείψανόν του εις άλλον τόπον. Όταν δε έμελλον να μεταθέσουν αυτό δύο Ιερείς, ω του θαύματος! εξέτεινεν ο Άγιος ως ζων και υγιής τας δύο του χείρας και λαβών τους Ιερείς από τους δύο ώμους, ηγέρθη· και περιπατήσας τρία βήματα, κατετέθη εις τον τόπον εκείνον, εις τον οποίον ευρίσκεται μέχρι της σήμερον, μύρα αναβλύζον αενάως, εις απόδειξιν της θαυμαστής και καθαράς και ξένης πολιτείας του.