Η προσευχή μένει αναπάντητη, όταν το περιεχόμενό της έλθη
σε αντίθεσι με εκείνο που παρέδωσε ο Κύριος. «Όταν ο άνθρωπος αφήση τα θελήματά
του, τότε συμφιλιώνεται μαζί του ο Θεός και δέχεται την προσευχή του». Και αν
απαντήση κανείς ότι μερικοί, μολονότι ζήτησαν από τον Θεό αγαθά πράγματα,
δηλαδή κτήσι αρετών και θείο φωτισμό, δεν έλαβαν τίποτε από εκείνα, που
ζήτησαν, τότε απαντούμε «ότι ου αυτά καθ’ εαυτά τα αγαθά ηξίωσαν λαβείν, αλλ’
ένεκα του επαινείσθαι δι’ αυτά”, δηλαδή δεν ζήτησαν αυτά καθ’ εαυτά τα αγαθά,
αλλά η αίτησί τους ήταν γεμάτη από υπερηφάνεια. Ήθελαν να υπερηφανεύωνται με τα
αγαθά, τα οποία θα εδέχοντο από τον Θεό”. Με άλλα λόγια, και αν ακόμη το
περιεχόμενο της προσευχής είναι αγαθό, η πρόθεσις όμως του προσευχομένου είναι
πονηρή, τότε η απάντησις του Θεού στον προσευχόμενο είναι αρνητική, ο Θεός
απαντά με το όχι.
Όταν ζητήσουμε κάτι και δεν λάβουμε, λέει ο Μ. Βασίλειος,
να σκεφθούμε τα εξής: α) «Η χρειαζόταν μεγαλύτερη επιμονή και καρτερία στην
προσευχή» β) η ότι ήταν απαραίτητο να διορθωθή ο χαρακτήρας του προσευχομένου
και να δείξη μεγαλύτερη φροντίδα για την προσευχή· η γ) το αίτημα της προσευχής
δεν ικανοποιήθηκε λόγω αναξιότητος εκείνου που προσευχόταν. Όταν τώρα σε μας
δεν υπάρχη μόνον ένας λόγος από τους τρεις, αλλά περισσότεροι, τότε φυσικό
είναι να μην δεχώμαστε κάποια απάντησι από τον Θεό η η απάντησι να είναι
αρνητική. Τότε αισθάνεται κανείς και την απουσία του Θεού πιο έντονα. Βέβαια
αυτή η αίσθησις της απουσίας του Θεού κατά την προσευχή μας, είναι εσφαλμένη η
και άδικη.
Αν βλέπαμε τη σχέση μας που δημιουργείται με τον Θεό κατά
την ώρα της προσευχής με το πρίσμα της αμοιβαιότητος, τότε ο Θεός θα μπορούσε
να παραπονεθή για μας πολύ περισσότερο από ο,τι εμείς για Εκείνον.
Παραπονούμαστε, γιατί δεν μας φανερώνεται στα λίγα λεπτά που του αφιερώνουμε.
Αλλά τι μπορούμε να πούμε για τις εικοσιτρείς και μισύ ώρες, που ο Θεός μπορεί
να κτυπά την πόρτα μας και μεις απαντάμε, «συγγνώμη, είμαι απασχολημένος;» η
όταν δεν απαντούμε καθόλου, γιατί δεν έχουμε ακούσει το κτύπημα στην πόρτα της
καρδιάς μας, του νου μας η της συνειδήσεώς μας, της ζωής μας; Έτσι φθάνουμε σε
μία κατάστασι, στην οποία δεν έχουμε δικαίωμα να παραπονούμαστε για την απουσία
του Θεού, γιατί εμείς είμαστε πολύ περισσότερο απόντες από όσο εκείνος υπήρξε
ποτέ.
Αξιομνημόνευτες είναι οι απαντήσεις που δίνει ο ιερός
Χρυσσόστομος στο θέμα μας. Ο Θεός απαντά αρνητικά: α) Όταν τα αιτήματα της
προσευχής είναι ασύμφορα. Εδώ είναι προτιμότερο να μην εισακουσθή η προσευχή
από το να εισακουσθή. Να μη χαιρώμαστε μόνον όταν ακουώμαστε, άλλα και όταν δεν
ακουώμαστε. Η αρνητική απάντησι στην προσευχή μπορεί να συμβή ακόμη και σε
αγίους, όπως συνέβη στον Μωυσή και τον Παύλο. «Δεν επέτρεψε ο Θεός στο Μωυσή να
εισέλθη στην γη της Επαγγελίας, και ο Παύλος παρακαλώντας για την υγεία του δεν
εισακούσθηκε, επειδή ζήτησε ασύμφορα πράγματα. β) Η προσευχή παραμένει
αναπάντητη «όταν ραθύμως αιτούμεν», διότι ο Θεός σοφίζεται για μας πότε μας
συμφέρει η χορήγησις των αιτημάτων μας. Αν οι άνθρωποι γνωρίζουν να δίνουν
ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά τους, πολύ περισσότερο ο Θεός γνωρίζει το «πότε να
δώση και τι να δώση. Διότι όλα τα κάνει για το συμφέρον μας». γ) Άλλη αιτία της
μη εκπληρώσεως των αιτημάτων της προσευχής μας είναι όταν «τοις αμαρτήμασιν
επιμένοντες καυχώμεθα». Όταν δηλαδή είμαστε αμαρτωλοί και όχι απλώς επιμένουμε
στην αμαρτία, αλλά και καυχώμαστε γι’ αυτήν. Τότε η απάντησις του Θεού είναι
αρνητική, δεν λαμβάνουμε καμμία απάντησι στις προσευχές μας. Κλασσικό
παράδειγμα είναι η περίπτωσις του προφήτου Ιερεμίου με τους Ιουδαίους.
Παρακαλούσε ο προφήτης τον Θεό να λυπηθή τον λαό αυτό και ο Θεός του απαντά:
«Μην προσεύχεσαι γι’ αυτούς, διότι δεν πρόκειται να σε ακούσω. Δεν βλέπεις τι
κάνουν αυτοί; Καίνε τα λίπη και κάνουν διάφορα κατασκευάσματα προς τιμήν των
αστέρων και της στρατιάς του ουρανού». Μην προσεύχεσαι δηλαδή γι’ αυτούς που
δεν σταματάν την αδικία, που ζουν με τόση ασέβεια, που καταφεύγουν στη μαγεία.
Διότι και σήμερα υπάρχει το φαινόμενο αυτό· τρέχουν μερικοί στους αγίους, αλλά
δεν εγκαταλείπουν και τα μέντιουμ η τις χαρτορίχτρες και τους αστρολόγους. Αυτό
δείχνει, ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τη νόσο από την οποία πάσχουν, αλλά ζουν
με αναισθησία. «Δεν βλέπεις την υπερβολική τους παραφροσύνη”; Συμπληρώνει
χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος. Για ένα πράγμα μόνο πρέπει να φροντίζη
κάποιος στις περιπτώσεις αυτές. Να κάνη τους ανθρώπους που πάσχουν από τη νόσο
αυτή, να ξεπεράσουν την ασθένειά τους, να αισθανθούν τη νόσο τους, να τους
επαναφέρη στην υγεία και τότε οπωσδήποτε θα ακολουθήση και η βοήθεια του Θεού.
δ) Ανεκπλήρωτα παραμένουν τα αιτήματά μας, όταν έχουμε μνησικακία, όταν
προσευχώμαστε εναντίον των εχθρών μας και εναντίον εκείνων που μας έχουν
λυπήσει.
Τονίζει χαρακτηριστικά ο αββάς Ησαΐας ο Αναχωρητής: «Να
μην έχης έχθρα εναντίον ουδενός ανθρώπου, διότι η προσευχή σου δεν θα είναι
δεκτή από τον Θεό. Να ειρηνεύης με όλους, για να άποκτήσης παρρησία στον Θεό,
όταν θα προσεύχεσαι. Εκείνος που θέλει να προσεύχεται στον Θεό από τα βάθη της
διανοίας του, να είναι αληθινή και καθαρή η προσευχή του, πρέπει πρώτα να
ερευνά το νου του τι σκέψεις έχει, ώστε, όταν λέη στο Θεό «ελέησόν με», να έχη
συγχωρήση τον συνάνθρωπό του. Διότι, εφ’ όσον τυραννούμαστε όλοι από την βία
της αμαρτίας, δεν πρέπει ποτέ να σκεπτώμαστε κάτι εναντίον κανενός ανθρώπου.
Όταν όμως ενεργούμε αντίθετα σ’ αυτά, τότε όχι μόνον δεν εισακουόμαστε, αλλά
και παροξύνουμε τον Θεό, διότι εκείνα που λέμε στην προσευχή μας για τους
εχθρούς μας «ουκ έστιν ανθρώπου, αλλά διαβόλου ρήματα». Και επί πλέον με τον
τρόπο αυτό ζητά κανείς από τον Θεό να αλλάξη τον περί αγάπης νόμο, τον οποίο ο
ίδιος έχει θεσπίσει. Η προσευχή, λέει ο Χρυσοστομικός κάλαμος, είναι φάρμακο.
Αλλά το φάρμακο πρέπει να χρησιμοποιηθή πριν από την
ημερομηνία της λήξεώς του. Πρέπει να ξέρη κανείς πότε πρέπει και πως να το
χρησιμοποιήση. Διαφορετικά η δραστική του ενέργεια δεν έχει κανένα αποτέλεσμα,
κανένα όφελος. «Ουδέ την όνησιν αυτού καρπούμεθα». Τέλος ο Αγ. Ιωάννης της
Κλίμακος βλέπει την οικονομία του Θεού στο ότι «Αυτός ου παρέχει τοις αιτούσι
τας χάριτας». Θεωρεί ότι το όχι του Θεού στα αιτήματά μας, είναι μακροθυμία του
Κυρίου και γι’ αυτό ο πιστός δεν πρέπει να λυπήται. Τα αίτια της αρνητικής
απαντήσεως του Θεού, σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος είναι: α) Η ότι ο
προσευχόμενος είναι εντελώς ανάξιος να λάβη απάντησι στα αιτήματά του, η β) τα
αιτήματα της καρδιάς του δεν είναι σύμφωνα με τα αιτήματα της προσευχής του,
δηλαδή άλλα έχει στην καρδιά του και άλλα ζητά από τον Θεό, η γ) δεν είναι
ακόμη έτοιμος να λάβη το χάρισμα, το οποίο ζητάει.
Πηγή :
www.neaskiti.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου