Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

γ. Συνεχίζοντας, γράφεις: 
Misha:  «Η δυσκολία που παρατηρείς είναι πράγματι υπαρκτή... γιατί δεν θέλω να συνυπάρχω με Λατινόφρονες και πολύ περισσότερο δεν θέλω αυτοί να παρουσιάζονται ως "ποιμένες" μου....»!! 


Κοσμάς: Η δυσκολία σου είναι το ότι ΣΥΝΥΠΑΡΧΕΙΣ με Λατινόφρονες και οι ποιμένες σου είναι Λατινόφρονες! 

δ. Κοσμάς: Διερωτάσαι στη συνέχεια: 
«Μήπως όμως ανάλογα φαινόμενα δεν υπήρξαν στην εκκλησιαστική ιστορία;;; θα έλεγα δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες.....» !! 


Κοσμάς:  Υπήρξαν φαινόμενα ποιμένων (Πατριαρχών, επισκόπων, άλλων κληρικών, γεροντάδων, κλπ. ) που κακοδόξησαν και Λατινοφρόνησαν. Φαινόμενα όμως, που οι Ορθόδοξοι δεν χαρακτήριζαν τα άτομα αυτούς ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και διατηρούσαν «κοινωνία» μαζί τους, δεν υπήρξαν! Και δεν υπήρξαν, γιατί οι πιστοί εφάρμοζαν όσα παραγγέλλουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, για την παύση της «κοινωνίας» με τους κακοδόξους! 
Αυτό το τραγικό φαινόμενο, μόνο τώρα παρατηρείται. Και η ευθύνη αυτού του πράγματος βαρύνει κυρίως μερικούς γεροντάδες σου! 

ε. Κοσμάς:  Στη συνέχεια γράφεις: 
«Ο καθείς μας πράττει με γνώμονα τη συνείδησή του και μ’ εργαλείο την διάκριση, όση έχει δώσει στον καθένα μας ο καλός Θεός....»!! 


Κοσμάς:  Αυτό είναι λάθος σου, αδελφέ μου. Το ότι έχεις ως γνώμονα των πράξεών σου τη συνείδηση, που πολλές φορές είναι άρρωστη. Και είναι άρρωστη, όταν ο άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει το φωτισμό του αγίου Πνεύματος. Αποκτώντας τον φωτισμό, τότε και μόνο ο πιστός (και όχι όλοι οι λοιποί άνθρωποι) αποκτά το χάρισμα της διάκρισης. Το χάρισμα αυτό, λένε οι Πατέρες, είναι, όχι αυτό που νομίζουμε εμείς πολλές φορές, αλλά το να γνωρίζει ο πιστός πότε ένα πνεύμα είναι εκ Θεού και πότε εκ του διαβόλου! 
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο ολισθηρός και επικίνδυνος για τη σωτηρία μας είναι ο δρόμος αυτός αδελφέ μου;