Για την πρόσφατη σοβαρή περιπέτεια της υγείας του και τη θρησκευτική πίστη του μιλά ο Αθανάσιος Πλεύρης και θυμάται: «Οταν ξύπνησα, με ρώτησαν αν ήθελα κάτι. Ηθελα μόνο να κάνω τον σταυρό μου!»
«Ανοιξα τα μάτια μου μετά από πέντε μέρες σε καταστολή. Στο απέναντι κρεβάτι ήταν μια κοπέλα σε κώμα και από πάνω της μια εικόνα. Θεώρησα ότι ήταν ο Αγιος Γεώργιος. Ηταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ»
Δείγματα της αγάπης του προς τον Θεό και της αφοσίωσης προς την πατρίδα έχει δώσει πολλά ο κ. Αθανάσιος Πλεύρης. Εγκριτος νομικός αλλά και με θητεία στα βουλευτικά έδρανα, πρόσφατα έδωσε και κέρδισε μια μάχη για τη ζωή του, με αφορμή κάποιο πρόβλημα υγείας. Για το γεγονός αυτό και τη θρησκευτική πίστη του μιλά στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συγκίνησαν πολλούς Ελληνες η πρόσφατη περιπέτεια της υγείας σας και ο τιτάνιος αγώνας για να κρατηθείτε απολύτως υγιής στη ζωή. Εκείνες τις στιγμές, βαθιά μέσα στη συνείδησή σας, είχατε τη δυνατότητα να διακρίνετε τη μετάβαση σε μια άλλη διάσταση, την οποία υπό κανονικές συνθήκες δύσκολα βιώνει ο απλός άνθρωπος;
Η αλήθεια είναι ότι η επιδείνωση της κατάστασής μου αφότου έπαθα το σηπτικό σοκ, έπεσαν οι σφυγμοί και ήταν έντονη η αίσθηση του φόβου για τον θάνατο οδήγησε στη διασωλήνωσή μου. Το συναίσθημα που κι εσείς περιγράφετε άρχισε να μου δημιουργείται αφού είχα πλέον βγει από τη φάση της καταστολής και σκεφτόμουν πόσο πολύ κοντά έφτασα στον θάνατο. Δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία, επειδή εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα η αίσθησή μου προς τον Θεό ήταν να μπορέσω να ζήσω και να είμαι κοντά στην οικογένειά μου. Μετά, φιλοσοφώντας τα πράγματα, είδα πόσο κοντά είναι μεν από τη ζωή να βρεθείς στον θάνατο, αλλά δεν μπόρεσα να νιώσω αυτό το οραματικό στοιχείο για το οποίο με ρωτάτε. Το ότι διασωληνώθηκα δεν μου επέτρεψε να έχω παραστάσεις. Θυμάμαι τη στιγμή που μου ανακοίνωσαν ότι διασωληνώνομαι. Οπως και, όταν ξύπνησα και μου είπαν ότι όλα είχαν εξελιχθεί ομαλά, ασυναίσθητα πήρα το χέρι μου και το πήγα προς το πρόσωπό μου. Με ρώτησαν οι γιατροί εάν χρειαζόμουν κάτι, αλλά εκείνο που ήθελα μόνο ήταν να κάνω τον σταυρό μου! Πιστεύω στον Θεό και θεωρώ ότι Αυτός παρεμβαίνει στα βήματά μας!
Εκείνη την τόσο μεταιχμιακή για τα ανθρώπινα δεδομένα στιγμή ενεργοποιείται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά το αληθινό θρησκευτικό συναίσθημα και είναι πιο άμεση η επικοινωνία με ό,τι συνιστά τον Θείο Λόγο;
Θεωρώ τον εαυτό μου έναν άνθρωπο ευσεβή, υπό την έννοια ότι πιστεύω στον Θεό. Ζητώ τη βοήθειά του και, ως προς τον τρόπο ζωής, προσπαθώ να είναι σύμφωνος με τις αξίες ενός πιστού χριστιανού. Σίγουρα όμως, όταν κάποιος βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, θεωρώ ότι ακόμη και αυτός που δηλώνει άθεος -πόσο μάλλον ένας πιστός- ζητά πιο πολύ τη βοήθεια του Θεού! Αισθάνεται κοντά του την παρουσία του Θεού. Εγώ διατηρώ έντονη μια παράσταση από τότε που ξύπνησα έπειτα από πέντε ημέρες σε καταστολή και άνοιξα τα μάτια μου μέσα στον θάλαμο. Στο απέναντι κρεβάτι βρισκόταν μια κοπελίτσα σε κωματώδη κατάσταση. Πάνω από αυτήν είχαν τοποθετήσει μια εικόνα ενός Αγίου. Ετσι όπως τον αντίκρισα εκείνη τη στιγμή, θεώρησα λανθασμένα ότι απεικόνιζε τον Αγιο Γεώργιο. Δεν ήταν αυτός, αλλά ο Αρχάγγελος Γαβριήλ! Σ' εμένα όμως είχε αποτυπωθεί η παράσταση του Αγίου Γεωργίου. Είναι ένα «λάθος» βιωματικό. Εξηγείται όμως αυτό από το γεγονός ότι ο Αγιος Γεώργιος ήταν η εικόνα που μου είχε δωρηθεί όταν γεννήθηκα. Αλλά και εκεί όπου μένω υπάρχει κοντά Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ενώ και το παιδί μου βαπτίστηκε σε Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τη μορφή αυτού του Αγίου την έχω δει σε διάφορες στιγμές της ζωής μου, χωρίς να έχω μια ειδική σύνδεση με τον συγκεκριμένο Αγιο. Υπήρχαν άλλοι Αγιοι με τους οποίους αισθανόμουν πιο κοντά. Ανατρέχοντας και σε άλλες στιγμές πίσω στη ζωή μου, είδα ότι, σε συνδυασμό με όσα σας είπα παραπάνω, αυτός ο Αγιος βρισκόταν εκείνη την ώρα δίπλα μου.
Νιώθατε ότι παλεύατε με όλες τις δυνάμεις σας ή είχατε αποθέσει τον εαυτό σας στα χέρια του Θεού;
Από την πρώτη στιγμή αλλά και μετά, όταν ξύπνησα, ο οργανισμός διεξήγαγε έναν πόλεμο. Και σε αυτό τον πόλεμο χρειαζόταν τη βοήθεια του Θεού. Ο οργανισμός δίνει τη μάχη, αλλά είναι και ο παράγοντας τύχη, τον οποίο εγώ αποκαλώ «η παρουσία του Θεού», επειδή, εάν ένα μικρόβιο χτυπούσε τον εγκέφαλο, ο οργανισμός δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό της θείας παρέμβασης.
Σας επισκέφθηκαν κάποιοι ιερείς ή άλλα πρόσωπα από τον εκκλησιαστικό χώρο τις ημέρες που παλεύατε για τη ζωή σας στο νοσοκομείο;
Ναι. Ηρθε και με είδε ο γέροντας Εφραίμ, ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου, με τον οποίο συνδέομαι και γνωρίζω το έργο που έχει επιτελέσει στο μοναστήρι. Η πρώτη φορά ήταν όταν βρισκόμουν σε καταστολή. Τότε, μάλιστα, εξέφρασε στη γυναίκα μου την πεποίθηση ότι θα πάνε καλά τα πράγματα. Ηταν από τους πρώτους με τους οποίους μίλησα όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου. Στο πρόσωπό του έβλεπα τη σιγουριά και την αισιοδοξία για την αποκατάσταση της υγείας μου! Επίσης, ήρθε στο νοσοκομείο ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, ενώ με επισκέφθηκε και εκπρόσωπος του Αιγιαλείας Αμβροσίου κ.ά.
Ενας άνθρωπος πρέπει να συγκλονιστεί από ένα συμβάν, να νιώσει τον πόνο, προκειμένου να κατανοήσει τη σημασία της πνευματικής επικοινωνίας με τον Θεό;
Νομίζω ότι έτσι είναι. Κι εγώ πολλές φορές παρασύρομαι και μπορώ να πιστεύω απλώς «κοινωνικά». Δηλαδή, κοινωνικά αισθανόμαστε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε. Σαν κοινωνικός αυτοματισμός. Στον οποιονδήποτε μπορεί να συμβεί να βλέπει τον πόνο δίπλα του και να σκέφτεται ότι αυτό δεν τον αφορά. Πρέπει όμως να σκεφτούμε ύστερα από κάποιο συμβάν γιατί το επέτρεψε ο Θεός.
«Προστρέχω στην Παναγία και ζητάω την ευλογία Της. Γι' αυτό συνδέομαι και με το Αγιον Ορος, το οποίο επισκέπτομαι συχνά»
Μια ξαφνική συμφορά δίνεται από τον Θεό ώστε να αφυπνιστεί η συνείδησή μας και να επανενεργοποιηθεί με μεγαλύτερη συνέπεια η πίστη μας;
Ο Θεός νομίζω ότι δίνει την ελευθερία στον άνθρωπο. Σκέφτηκα πως στην περίπτωσή μου οι γιατροί έκαναν όλα όσα μπορούσαν να κάνουν και ύστερα είπαν στην οικογένειά μου ότι από εκείνο το σημείο και μετά ήταν πώς θα αντιδράσει ο οργανισμός μου... Εκεί όμως θεωρώ ότι υπήρξε θεία παρέμβαση! Πιστεύω στην έννοια του θαύματος! Και, μάλιστα, πιστεύω ότι γίνονται πολλά σε καθημερινή βάση, τα οποία μπορεί να μοιάζουν εκ πρώτης όψεως απλά και φυσιολογικά. Δηλαδή, έχεις σταματήσει σε ένα φανάρι με το αυτοκίνητό σου, ενώ εκείνη την ώρα λίγο πιο κάτω έχει συμβεί ένα ατύχημα. Αυτό δεν είναι θέμα τύχης, αλλά είναι η παρέμβαση του Θεού! Θεωρώ ότι καθημερινά συντελούνται μικρά θαύματα. Δεν πρέπει όμως να δίνουμε στον συλλογισμό αυτό μια μοιρολατρική μορφή, ότι δηλαδή όλα πρέπει να τα περιμένουμε από τον Θεό. Να τα βλέπουμε με την έννοια πως υπάρχουν στιγμές όπου κρίνει αυτή η ανώτερη δύναμη πως πρέπει να παρέμβει διορθωτικά.
Η θρησκευτική πίστη σας σάς βοήθησε ώστε να έχετε μεγαλύτερη ανεκτικότητα απέναντι σε όσους πρεσβεύουν διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα;
Αυτό που ταιριάζει και στη χριστιανική σκέψη -αλλά και στον προσωπικό τρόπο ζωής- είναι ότι προτιμώ να αδικούμαι και όχι να αδικώ. Ακόμα και στα επαγγελματικά μου θέματα αυτή τη στάση ζωής επιλέγω.
Σε ποιες άλλες μορφές Αγίων συχνά προστρέχετε για να ζητήσετε ευλογία και βοήθεια;
Στην Παναγία! Και γι' αυτό συνδέομαι με το Αγιον Ορος, το οποίο επισκέπτομαι συχνά. Είναι το Περιβόλι της Παναγίας, είναι αφιερωμένο σε Αυτήν! Γενικώς, μου αρέσει ο ασκητικός τρόπος ζωής. Εκεί ηρεμεί πραγματικά το πνεύμα. Στην καθημερινότητα που ζούμε είναι δύσκολο να βρεις χρόνο και συνθήκες για να προσευχηθείς. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να επισκέπτεται όσο πιο συχνά μπορεί το Αγιον Ορος.
Ποιες ιδιαίτερες εμπειρίες έχετε νιώσει στο Ορος;
Κάθε φορά που πηγαίνει κάποιος εκεί, επιστρέφει πιο ήρεμος στην ψυχή και στον τρόπο σκέψης! Οι μεταμεσονύχτιες λειτουργίες, η τράπεζα που ακολουθεί, όπου κάθονται όλοι μαζί ακούγοντας τους ψαλμούς, οι πνευματικές συζητήσεις, όλα αυτά δεν μπορεί να τα συναντήσει ο άνθρωπος που κινείται στους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής. Αλλά το πιο σημαντικό είναι η κατανυκτική ατμόσφαιρα της λειτουργίας με τα κεριά. Οποιος βρίσκεται εκεί θα πρέπει να κάνει τις πεζοπορίες στο δάσος, μέσα σε μια αγνή, παρθένα φύση, που είναι προς τιμήν της Παναγίας. Κάθε πέτρα και φυτό έχει μια πρωτότυπη ομορφιά, σαν να το βλέπεις την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του!
«Ανοιξα τα μάτια μου μετά από πέντε μέρες σε καταστολή. Στο απέναντι κρεβάτι ήταν μια κοπέλα σε κώμα και από πάνω της μια εικόνα. Θεώρησα ότι ήταν ο Αγιος Γεώργιος. Ηταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ»
Δείγματα της αγάπης του προς τον Θεό και της αφοσίωσης προς την πατρίδα έχει δώσει πολλά ο κ. Αθανάσιος Πλεύρης. Εγκριτος νομικός αλλά και με θητεία στα βουλευτικά έδρανα, πρόσφατα έδωσε και κέρδισε μια μάχη για τη ζωή του, με αφορμή κάποιο πρόβλημα υγείας. Για το γεγονός αυτό και τη θρησκευτική πίστη του μιλά στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Συγκίνησαν πολλούς Ελληνες η πρόσφατη περιπέτεια της υγείας σας και ο τιτάνιος αγώνας για να κρατηθείτε απολύτως υγιής στη ζωή. Εκείνες τις στιγμές, βαθιά μέσα στη συνείδησή σας, είχατε τη δυνατότητα να διακρίνετε τη μετάβαση σε μια άλλη διάσταση, την οποία υπό κανονικές συνθήκες δύσκολα βιώνει ο απλός άνθρωπος;
Η αλήθεια είναι ότι η επιδείνωση της κατάστασής μου αφότου έπαθα το σηπτικό σοκ, έπεσαν οι σφυγμοί και ήταν έντονη η αίσθηση του φόβου για τον θάνατο οδήγησε στη διασωλήνωσή μου. Το συναίσθημα που κι εσείς περιγράφετε άρχισε να μου δημιουργείται αφού είχα πλέον βγει από τη φάση της καταστολής και σκεφτόμουν πόσο πολύ κοντά έφτασα στον θάνατο. Δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία, επειδή εκείνη τη στιγμή στην πραγματικότητα η αίσθησή μου προς τον Θεό ήταν να μπορέσω να ζήσω και να είμαι κοντά στην οικογένειά μου. Μετά, φιλοσοφώντας τα πράγματα, είδα πόσο κοντά είναι μεν από τη ζωή να βρεθείς στον θάνατο, αλλά δεν μπόρεσα να νιώσω αυτό το οραματικό στοιχείο για το οποίο με ρωτάτε. Το ότι διασωληνώθηκα δεν μου επέτρεψε να έχω παραστάσεις. Θυμάμαι τη στιγμή που μου ανακοίνωσαν ότι διασωληνώνομαι. Οπως και, όταν ξύπνησα και μου είπαν ότι όλα είχαν εξελιχθεί ομαλά, ασυναίσθητα πήρα το χέρι μου και το πήγα προς το πρόσωπό μου. Με ρώτησαν οι γιατροί εάν χρειαζόμουν κάτι, αλλά εκείνο που ήθελα μόνο ήταν να κάνω τον σταυρό μου! Πιστεύω στον Θεό και θεωρώ ότι Αυτός παρεμβαίνει στα βήματά μας!
Εκείνη την τόσο μεταιχμιακή για τα ανθρώπινα δεδομένα στιγμή ενεργοποιείται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά το αληθινό θρησκευτικό συναίσθημα και είναι πιο άμεση η επικοινωνία με ό,τι συνιστά τον Θείο Λόγο;
Θεωρώ τον εαυτό μου έναν άνθρωπο ευσεβή, υπό την έννοια ότι πιστεύω στον Θεό. Ζητώ τη βοήθειά του και, ως προς τον τρόπο ζωής, προσπαθώ να είναι σύμφωνος με τις αξίες ενός πιστού χριστιανού. Σίγουρα όμως, όταν κάποιος βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, θεωρώ ότι ακόμη και αυτός που δηλώνει άθεος -πόσο μάλλον ένας πιστός- ζητά πιο πολύ τη βοήθεια του Θεού! Αισθάνεται κοντά του την παρουσία του Θεού. Εγώ διατηρώ έντονη μια παράσταση από τότε που ξύπνησα έπειτα από πέντε ημέρες σε καταστολή και άνοιξα τα μάτια μου μέσα στον θάλαμο. Στο απέναντι κρεβάτι βρισκόταν μια κοπελίτσα σε κωματώδη κατάσταση. Πάνω από αυτήν είχαν τοποθετήσει μια εικόνα ενός Αγίου. Ετσι όπως τον αντίκρισα εκείνη τη στιγμή, θεώρησα λανθασμένα ότι απεικόνιζε τον Αγιο Γεώργιο. Δεν ήταν αυτός, αλλά ο Αρχάγγελος Γαβριήλ! Σ' εμένα όμως είχε αποτυπωθεί η παράσταση του Αγίου Γεωργίου. Είναι ένα «λάθος» βιωματικό. Εξηγείται όμως αυτό από το γεγονός ότι ο Αγιος Γεώργιος ήταν η εικόνα που μου είχε δωρηθεί όταν γεννήθηκα. Αλλά και εκεί όπου μένω υπάρχει κοντά Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ενώ και το παιδί μου βαπτίστηκε σε Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τη μορφή αυτού του Αγίου την έχω δει σε διάφορες στιγμές της ζωής μου, χωρίς να έχω μια ειδική σύνδεση με τον συγκεκριμένο Αγιο. Υπήρχαν άλλοι Αγιοι με τους οποίους αισθανόμουν πιο κοντά. Ανατρέχοντας και σε άλλες στιγμές πίσω στη ζωή μου, είδα ότι, σε συνδυασμό με όσα σας είπα παραπάνω, αυτός ο Αγιος βρισκόταν εκείνη την ώρα δίπλα μου.
Νιώθατε ότι παλεύατε με όλες τις δυνάμεις σας ή είχατε αποθέσει τον εαυτό σας στα χέρια του Θεού;
Από την πρώτη στιγμή αλλά και μετά, όταν ξύπνησα, ο οργανισμός διεξήγαγε έναν πόλεμο. Και σε αυτό τον πόλεμο χρειαζόταν τη βοήθεια του Θεού. Ο οργανισμός δίνει τη μάχη, αλλά είναι και ο παράγοντας τύχη, τον οποίο εγώ αποκαλώ «η παρουσία του Θεού», επειδή, εάν ένα μικρόβιο χτυπούσε τον εγκέφαλο, ο οργανισμός δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό της θείας παρέμβασης.
Σας επισκέφθηκαν κάποιοι ιερείς ή άλλα πρόσωπα από τον εκκλησιαστικό χώρο τις ημέρες που παλεύατε για τη ζωή σας στο νοσοκομείο;
Ναι. Ηρθε και με είδε ο γέροντας Εφραίμ, ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου, με τον οποίο συνδέομαι και γνωρίζω το έργο που έχει επιτελέσει στο μοναστήρι. Η πρώτη φορά ήταν όταν βρισκόμουν σε καταστολή. Τότε, μάλιστα, εξέφρασε στη γυναίκα μου την πεποίθηση ότι θα πάνε καλά τα πράγματα. Ηταν από τους πρώτους με τους οποίους μίλησα όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου. Στο πρόσωπό του έβλεπα τη σιγουριά και την αισιοδοξία για την αποκατάσταση της υγείας μου! Επίσης, ήρθε στο νοσοκομείο ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, ενώ με επισκέφθηκε και εκπρόσωπος του Αιγιαλείας Αμβροσίου κ.ά.
Ενας άνθρωπος πρέπει να συγκλονιστεί από ένα συμβάν, να νιώσει τον πόνο, προκειμένου να κατανοήσει τη σημασία της πνευματικής επικοινωνίας με τον Θεό;
Νομίζω ότι έτσι είναι. Κι εγώ πολλές φορές παρασύρομαι και μπορώ να πιστεύω απλώς «κοινωνικά». Δηλαδή, κοινωνικά αισθανόμαστε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε. Σαν κοινωνικός αυτοματισμός. Στον οποιονδήποτε μπορεί να συμβεί να βλέπει τον πόνο δίπλα του και να σκέφτεται ότι αυτό δεν τον αφορά. Πρέπει όμως να σκεφτούμε ύστερα από κάποιο συμβάν γιατί το επέτρεψε ο Θεός.
«Προστρέχω στην Παναγία και ζητάω την ευλογία Της. Γι' αυτό συνδέομαι και με το Αγιον Ορος, το οποίο επισκέπτομαι συχνά»
Μια ξαφνική συμφορά δίνεται από τον Θεό ώστε να αφυπνιστεί η συνείδησή μας και να επανενεργοποιηθεί με μεγαλύτερη συνέπεια η πίστη μας;
Ο Θεός νομίζω ότι δίνει την ελευθερία στον άνθρωπο. Σκέφτηκα πως στην περίπτωσή μου οι γιατροί έκαναν όλα όσα μπορούσαν να κάνουν και ύστερα είπαν στην οικογένειά μου ότι από εκείνο το σημείο και μετά ήταν πώς θα αντιδράσει ο οργανισμός μου... Εκεί όμως θεωρώ ότι υπήρξε θεία παρέμβαση! Πιστεύω στην έννοια του θαύματος! Και, μάλιστα, πιστεύω ότι γίνονται πολλά σε καθημερινή βάση, τα οποία μπορεί να μοιάζουν εκ πρώτης όψεως απλά και φυσιολογικά. Δηλαδή, έχεις σταματήσει σε ένα φανάρι με το αυτοκίνητό σου, ενώ εκείνη την ώρα λίγο πιο κάτω έχει συμβεί ένα ατύχημα. Αυτό δεν είναι θέμα τύχης, αλλά είναι η παρέμβαση του Θεού! Θεωρώ ότι καθημερινά συντελούνται μικρά θαύματα. Δεν πρέπει όμως να δίνουμε στον συλλογισμό αυτό μια μοιρολατρική μορφή, ότι δηλαδή όλα πρέπει να τα περιμένουμε από τον Θεό. Να τα βλέπουμε με την έννοια πως υπάρχουν στιγμές όπου κρίνει αυτή η ανώτερη δύναμη πως πρέπει να παρέμβει διορθωτικά.
Η θρησκευτική πίστη σας σάς βοήθησε ώστε να έχετε μεγαλύτερη ανεκτικότητα απέναντι σε όσους πρεσβεύουν διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα;
Αυτό που ταιριάζει και στη χριστιανική σκέψη -αλλά και στον προσωπικό τρόπο ζωής- είναι ότι προτιμώ να αδικούμαι και όχι να αδικώ. Ακόμα και στα επαγγελματικά μου θέματα αυτή τη στάση ζωής επιλέγω.
Σε ποιες άλλες μορφές Αγίων συχνά προστρέχετε για να ζητήσετε ευλογία και βοήθεια;
Στην Παναγία! Και γι' αυτό συνδέομαι με το Αγιον Ορος, το οποίο επισκέπτομαι συχνά. Είναι το Περιβόλι της Παναγίας, είναι αφιερωμένο σε Αυτήν! Γενικώς, μου αρέσει ο ασκητικός τρόπος ζωής. Εκεί ηρεμεί πραγματικά το πνεύμα. Στην καθημερινότητα που ζούμε είναι δύσκολο να βρεις χρόνο και συνθήκες για να προσευχηθείς. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να επισκέπτεται όσο πιο συχνά μπορεί το Αγιον Ορος.
Ποιες ιδιαίτερες εμπειρίες έχετε νιώσει στο Ορος;
Κάθε φορά που πηγαίνει κάποιος εκεί, επιστρέφει πιο ήρεμος στην ψυχή και στον τρόπο σκέψης! Οι μεταμεσονύχτιες λειτουργίες, η τράπεζα που ακολουθεί, όπου κάθονται όλοι μαζί ακούγοντας τους ψαλμούς, οι πνευματικές συζητήσεις, όλα αυτά δεν μπορεί να τα συναντήσει ο άνθρωπος που κινείται στους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής. Αλλά το πιο σημαντικό είναι η κατανυκτική ατμόσφαιρα της λειτουργίας με τα κεριά. Οποιος βρίσκεται εκεί θα πρέπει να κάνει τις πεζοπορίες στο δάσος, μέσα σε μια αγνή, παρθένα φύση, που είναι προς τιμήν της Παναγίας. Κάθε πέτρα και φυτό έχει μια πρωτότυπη ομορφιά, σαν να το βλέπεις την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου