Ὅπου δὲν ὑπάρχει
ʻʼ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ κληρονομιὰ τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως ʼʼ δὲν ὑπάρχει ἐκκλησία καὶ συνεπῶς οὔτε ἱερωσύνη,
οὔτε βάπτιση, οὔτε μυστήρια. Αὐτὴ τὴ θέση βρίσκουμε καὶ στὰ θεόπνευστα κείμενα
τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ στοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ στοὺς βίους τῶν ἁγίων. Μὴ
ξεγελιόμαστε. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει ἀποστολικὴ διαδοχή, ἐὰν δὲν ὑπάρχει ἀποστολικὴ
πίστη, ἐπειδὴ ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία μιλάει γιὰ τὴν ἄκτιστη ἐνέργεια τῆς Θείας
Χάριτος, ὡς αἰώνια ἔκφραση τῆς Θείας Φύσεως, πράγματα ποὺ εἶναι δύσκολο νὰ τὰ
περιγράψεις μὲ λόγια. Συνεπῶς ὅταν μιλᾶμε γιὰ Θεία Χάρη, ἐννοοῦμε ὅτι μποροῦμε ἐμεῖς
οἱ ἄνθρωποι, ποὺ εἴμαστε κτίσματα καὶ θνητοὶ νὰ φτάσουμε στὴ θέωση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου