Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι
γραμμές, η ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας αναγνώρισε με συντριπτική
πλειοψηφία τη γενοκτονία των Αρμενίων και των χριστιανικών λαών της Ανατολής,
τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα.
Να σημειωθεί ότι η κίνηση αυτή της Γερμανίας είναι ισοδύναμη με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Εβραίων, που είναι γνωστή ως Ολοκαύτωμα, αφού η Γερμανία ήταν αυτή που έπαιξε τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου στην εφαρμογή του σχεδίου γενοκτονίας την πρώτη περίοδο, από το 1914 ως το 1918, από τους συμμάχους της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Νεοτούρκους, οι οποίοι και «εμπνεύστηκαν» το σχέδιο στα συνέδριά τους από το 1908 ως το 1911.
Και λέμε ότι είναι ισοδύναμη, γιατί η Γερμανία αναγνωρίζει τη γενοκτονία στην ουσία ως συνένοχος στο έγκλημα, καθιστώντας ακόμα δυσχερέστερη την επιμονή της Αγκυρας στην πολιτική της άρνησης.
Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι η αναγνώριση έρχεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για της σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας, και εννοούμε τη συμφωνία για το Προσφυγικό, η οποία κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα, με δεδομένους τους λεονταρισμούς και την υβριστική και αμετανόητη στάση της Αγκυρας, με προεξάρχοντες σε ύβρεις και αναίδεια τον ίδιο τον πρόεδρο Ερντογάν και τον νεόκοπο πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ.
Επίσης, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Γερμανία προβαίνει σε αυτήν την ενέργεια σε μια κοσμοϊστορικής σημασίας χρονική περίοδο, εκατό χρόνια μετά την υπογραφή της μυστικής συμφωνίας Σάικς - Πικό, με βάση την οποία σε γενικές γραμμές χαράχτηκαν τα σύνορα και οι ζώνες επιρροής στην περιοχή της Μεσοποταμίας και της λεγόμενης «Εύφορης Ημισελήνου», συμπεριλαμβανομένων και των νότιων συνόρων της Τουρκίας, που τίθενται εν αμφιβόλω, κυρίως λόγω των εξελίξεων στη Συρία και του «δικού» της Κουρδικού.
Ισως σ' αυτή τη χρονική συγκυρία κάποιοι διανοούμενοι και πολιτικοί αναλυτές και στρατηγιστές στο Βερολίνο να «διάβασαν» σωστά τις επερχόμενες εξελίξεις και να έδωσαν το νεύμα στους πολιτικούς, και αναφερόμαστε στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η αναγνώριση, που έγινε τελικά στις 2 Ιουνίου, η οποία θα χαρακτηριστεί ημερομηνία ορόσημο στον αγώνα εναντίον της βαρβαρότητας και των πολιτικών που οδηγούν σε γενοκτονίες.
Μιλάμε για διανοούμενους, πολιτικούς αναλυτές και στρατηγιστές, ό,τι ακριβώς δεν διαθέτει η Ελλάδα, η οποία, στον αντίποδα της Γερμανίας και των άλλων πολιτισμένων και προηγμένων χωρών, έχει τον κύριο Φίλη, την ερίτιμο κυρία Σία Αναγνωστοπούλου, τον παρανόμως διορισθέντα κύριο Λιάκο και στη θέση του στρατηγιστή τον κύριο Καρανίκα, αρνητή στράτευσης και στην ουσία ανεπάγγελτο κατ' ιδεολογικήν επιταγήν, αφού κατά τον ίδιο «η καριέρα είναι χολέρα».
Η ανωτέρω παράγραφος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αστεϊσμός ή φάρσα, όμως δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή, αφού το τραγικό δεν είναι ότι υπάρχουν οι παραπάνω αστέρες (sic) της πολιτικής σκέψης και ηθικής, αλλά ότι τους ανέχεται και δεν τους εξοβελίζει το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Επίσης τραγικό είναι ότι τους ανέχονται οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν είναι πλέον εκείνο το 2%-3% που έβραζε στο εθνομηδενιστικό ζουμί του επί χρόνια, αλλά είναι ψηφοφόροι από διάφορους χώρους, στη συντριπτική πλειονότητά τους είναι άνθρωποι που δεν πιστεύουν και δεν συμφωνούν με τις εθνομηδενιστικές και καταστροφικές απόψεις και πολιτικές των προαναφερθέντων.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ για άλλη μια φορά στις βαρύτατες ευθύνες που έχουν οι ποντιακής και μικρασιατικής καταγωγής βουλευτές και υπουργοί, που δεν έθεσαν ευθέως θέμα στήριξης της κυβέρνησης, όσο αυτή έχει στις τάξεις της τους γνωστούς αρνητές.
Αλήθεια, θα ήθελα να ξέρω, δεν αισθάνονται ντροπή στην κυβέρνηση και στα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. ύστερα από αυτήν την εξέλιξη;
Δεν αισθάνονται ντροπή, όταν μια ξένη χώρα αναγνωρίζει με συντριπτική πλειοψηφία στο Κοινοβούλιό της τη γενοκτονία, τη στιγμή που οι ίδιοι στηρίζουν μια κυβέρνηση η οποία έχει στις τάξεις της αρνητές;
Τέλος, κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι στο ψήφισμα της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν γίνεται σαφής αναφορά στους Ελληνες του Πόντου και της Ανατολής. Αυτό ίσως να οφείλεται εν μέρει στη λάθος στρατηγική που ακολουθήσαμε στο θέμα αυτό, αλλά είναι πιθανόν οι Γερμανοί να σκέφθηκαν ότι δεν μας αξίζει κάτι το οποίο έχουμε ξεπουλήσει οι ίδιοι και μάλιστα στις τάξεις των ίδιων των κυβερνήσεών μας.
Γιατί μπορεί ο Τσίπρας να κρατάει τα πρωτεία, με αρνητή στην κυβέρνησή του, όμως υπήρχαν κι άλλες κυβερνήσεις που ξεπούλησαν τη γενοκτονία, σε συνεννοήσεις με τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου.
Σάββας Καλεντερίδης
Να σημειωθεί ότι η κίνηση αυτή της Γερμανίας είναι ισοδύναμη με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Εβραίων, που είναι γνωστή ως Ολοκαύτωμα, αφού η Γερμανία ήταν αυτή που έπαιξε τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου στην εφαρμογή του σχεδίου γενοκτονίας την πρώτη περίοδο, από το 1914 ως το 1918, από τους συμμάχους της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Νεοτούρκους, οι οποίοι και «εμπνεύστηκαν» το σχέδιο στα συνέδριά τους από το 1908 ως το 1911.
Και λέμε ότι είναι ισοδύναμη, γιατί η Γερμανία αναγνωρίζει τη γενοκτονία στην ουσία ως συνένοχος στο έγκλημα, καθιστώντας ακόμα δυσχερέστερη την επιμονή της Αγκυρας στην πολιτική της άρνησης.
Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι η αναγνώριση έρχεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για της σχέσεις Ε.Ε. - Τουρκίας, και εννοούμε τη συμφωνία για το Προσφυγικό, η οποία κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα, με δεδομένους τους λεονταρισμούς και την υβριστική και αμετανόητη στάση της Αγκυρας, με προεξάρχοντες σε ύβρεις και αναίδεια τον ίδιο τον πρόεδρο Ερντογάν και τον νεόκοπο πρωθυπουργό Μπιναλί Γιλντιρίμ.
Επίσης, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Γερμανία προβαίνει σε αυτήν την ενέργεια σε μια κοσμοϊστορικής σημασίας χρονική περίοδο, εκατό χρόνια μετά την υπογραφή της μυστικής συμφωνίας Σάικς - Πικό, με βάση την οποία σε γενικές γραμμές χαράχτηκαν τα σύνορα και οι ζώνες επιρροής στην περιοχή της Μεσοποταμίας και της λεγόμενης «Εύφορης Ημισελήνου», συμπεριλαμβανομένων και των νότιων συνόρων της Τουρκίας, που τίθενται εν αμφιβόλω, κυρίως λόγω των εξελίξεων στη Συρία και του «δικού» της Κουρδικού.
Ισως σ' αυτή τη χρονική συγκυρία κάποιοι διανοούμενοι και πολιτικοί αναλυτές και στρατηγιστές στο Βερολίνο να «διάβασαν» σωστά τις επερχόμενες εξελίξεις και να έδωσαν το νεύμα στους πολιτικούς, και αναφερόμαστε στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η αναγνώριση, που έγινε τελικά στις 2 Ιουνίου, η οποία θα χαρακτηριστεί ημερομηνία ορόσημο στον αγώνα εναντίον της βαρβαρότητας και των πολιτικών που οδηγούν σε γενοκτονίες.
Μιλάμε για διανοούμενους, πολιτικούς αναλυτές και στρατηγιστές, ό,τι ακριβώς δεν διαθέτει η Ελλάδα, η οποία, στον αντίποδα της Γερμανίας και των άλλων πολιτισμένων και προηγμένων χωρών, έχει τον κύριο Φίλη, την ερίτιμο κυρία Σία Αναγνωστοπούλου, τον παρανόμως διορισθέντα κύριο Λιάκο και στη θέση του στρατηγιστή τον κύριο Καρανίκα, αρνητή στράτευσης και στην ουσία ανεπάγγελτο κατ' ιδεολογικήν επιταγήν, αφού κατά τον ίδιο «η καριέρα είναι χολέρα».
Η ανωτέρω παράγραφος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αστεϊσμός ή φάρσα, όμως δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή, αφού το τραγικό δεν είναι ότι υπάρχουν οι παραπάνω αστέρες (sic) της πολιτικής σκέψης και ηθικής, αλλά ότι τους ανέχεται και δεν τους εξοβελίζει το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Επίσης τραγικό είναι ότι τους ανέχονται οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν είναι πλέον εκείνο το 2%-3% που έβραζε στο εθνομηδενιστικό ζουμί του επί χρόνια, αλλά είναι ψηφοφόροι από διάφορους χώρους, στη συντριπτική πλειονότητά τους είναι άνθρωποι που δεν πιστεύουν και δεν συμφωνούν με τις εθνομηδενιστικές και καταστροφικές απόψεις και πολιτικές των προαναφερθέντων.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ για άλλη μια φορά στις βαρύτατες ευθύνες που έχουν οι ποντιακής και μικρασιατικής καταγωγής βουλευτές και υπουργοί, που δεν έθεσαν ευθέως θέμα στήριξης της κυβέρνησης, όσο αυτή έχει στις τάξεις της τους γνωστούς αρνητές.
Αλήθεια, θα ήθελα να ξέρω, δεν αισθάνονται ντροπή στην κυβέρνηση και στα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. ύστερα από αυτήν την εξέλιξη;
Δεν αισθάνονται ντροπή, όταν μια ξένη χώρα αναγνωρίζει με συντριπτική πλειοψηφία στο Κοινοβούλιό της τη γενοκτονία, τη στιγμή που οι ίδιοι στηρίζουν μια κυβέρνηση η οποία έχει στις τάξεις της αρνητές;
Τέλος, κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι στο ψήφισμα της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν γίνεται σαφής αναφορά στους Ελληνες του Πόντου και της Ανατολής. Αυτό ίσως να οφείλεται εν μέρει στη λάθος στρατηγική που ακολουθήσαμε στο θέμα αυτό, αλλά είναι πιθανόν οι Γερμανοί να σκέφθηκαν ότι δεν μας αξίζει κάτι το οποίο έχουμε ξεπουλήσει οι ίδιοι και μάλιστα στις τάξεις των ίδιων των κυβερνήσεών μας.
Γιατί μπορεί ο Τσίπρας να κρατάει τα πρωτεία, με αρνητή στην κυβέρνησή του, όμως υπήρχαν κι άλλες κυβερνήσεις που ξεπούλησαν τη γενοκτονία, σε συνεννοήσεις με τον Ερντογάν και τον Νταβούτογλου.
Σάββας Καλεντερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου