«Ρίξετε
σωσίβια!... Ρίξετε σωσίβια!..» ὅχι μόνο σεῖς, ἀλλά νά σωθοῦν κι ὅσοι
κινδυνεύουν. Τούτη, ἡ τόσο ἀνθρώπινη καί γενναία φωνή, ἀνήκει στόν ἀξεπέραστο
καί ἀνεπανάληπτο Ἅγιο καί Πατέρα καί διδάσκαλο τῆς οἰκουμένης, τόν ἱερό Χρυσόστομο:
«Ἀλλήλους συνδιασώσατε». Βοηθῆστε τούς ἀνθρώπους νά σώσουν τήν ψυχή τους. Νά
βροῦν τό δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἀλλά γιά νά βροῦν τή σωτηρία, ἕνας εἶναι ὁ δρόμος,
καί μοναδικός: Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Τό εἶπε καί τό
διακήρυξε ὁ ἴδιος: «Ἐγώ εἰμι ἡ ΟΔΟΣ καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή». Τέτοιες
«διακηρύξεις» δέν κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ὅσο σοφοί κι ἄν εἶναι. Καί δέ μποροῦν,
γιατί εἶναι «ἄνθρωποι». Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὅμως εἶναι Θεάνθρωπος. Τό μέγα καί ἄρρητο
μυστήριο τῆς ὑπέρχρονης καί αἰώνιας ἕνωσης τῶν δύο φύσεων τοῦ Κυρίου. Ὁ Θεός «πάντας
ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. Β´ 4). Ἡ
γνώση τῆς Ἀλήθειας ὁδηγεῖ στήν πνευματική ἐλευθερία, καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία
γίνεται ὁ δρόμος τῆς αἰώνιας σωτηρίας. Ἀπό δῶ καί πέρα σώζονται ὅσοι σώζουν.
Καί σώζουν ὅσοι ἀληθινά ἀγαποῦν τόν Θεό καί ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στό Σωτήρα Χριστό. Θά πάρουνε μεγάλο καί οὐράνιο μισθό: Πόσο ὡραῖα τό διατυπώνει ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος! «Ἀδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῆ ἀπό τῆς ἀληθείας, καί ἐπιστρέψη τις αὐτόν, γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλόν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ, σώσει ψυχήν ἐκ θανάτου καί καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Ε´ 19-20). Στά παλιά χρόνια οἱ χριστιανοί λέγανε μεταξύ τους ἕνα συνθηματικό λόγο: «Εἷς πρός ἕνα». Δηλαδή, «καθένας κι ἀπό ἕνα ἄνθρωπο στό Χριστό. Ἀπ᾽ τή στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος γνωρίσει τήν Ἀλήθεια καί τό Φῶς, δέν ἀφήνει τούς ἄλλους στό σκοτάδι. Μετά τήν κλήση τοῦ Ἀνδρέα καί τοῦ Ἰωάννη ἀπό τόν Κύριο, ὁ μέν Ἀνδρέας πρῶτος - γι᾽ αὐτό καί Πρωτόκλητος - φώναξε καί τόν ἀδελφό του Πέτρο νά ᾽ρθεῖ στό Χριστό, ὁ δέ Ἰωάννης, δίχως ἄλλο, ἔφερε τόν ἀδελφό του Ἰάκωβο. Ἐπίσης ὁ Φίλιππος δέν καθυστέρησε νά φωνάξει τό φίλο του Ναθαναήλ, καί παρόλο τό δισταγμό του, θαύμασε τόν Ἰησοῦ, λέγοντας: «Σύ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ βασιλεύς τοῦ ἰσραήλ». Ἐκτός ἀπ᾽ τήν ἐσωτερική καί ἐξωτερική ἱεραποστολή, ὡς χριστιανοί ὀρθόδοξοι ἔχουμε τήν εὐθύνη τῆς ἀλληλοοικοδομῆς. «Οἰκοδομεῖτε εἷς τόν ἕνα» (Α´ Θεσ. Ε´ 11). Ὁ καθένας νά στηρίζει τόν ἄλλο στήν πίστη καί τήν ἀρετή. Μή τό λησμονοῦμε: «ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΣΥΝΔΙΑΣΩΣΑΤΕ».
Καί σώζουν ὅσοι ἀληθινά ἀγαποῦν τόν Θεό καί ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στό Σωτήρα Χριστό. Θά πάρουνε μεγάλο καί οὐράνιο μισθό: Πόσο ὡραῖα τό διατυπώνει ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος! «Ἀδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῆ ἀπό τῆς ἀληθείας, καί ἐπιστρέψη τις αὐτόν, γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλόν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ, σώσει ψυχήν ἐκ θανάτου καί καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν» (Ε´ 19-20). Στά παλιά χρόνια οἱ χριστιανοί λέγανε μεταξύ τους ἕνα συνθηματικό λόγο: «Εἷς πρός ἕνα». Δηλαδή, «καθένας κι ἀπό ἕνα ἄνθρωπο στό Χριστό. Ἀπ᾽ τή στιγμή πού ὁ ἄνθρωπος γνωρίσει τήν Ἀλήθεια καί τό Φῶς, δέν ἀφήνει τούς ἄλλους στό σκοτάδι. Μετά τήν κλήση τοῦ Ἀνδρέα καί τοῦ Ἰωάννη ἀπό τόν Κύριο, ὁ μέν Ἀνδρέας πρῶτος - γι᾽ αὐτό καί Πρωτόκλητος - φώναξε καί τόν ἀδελφό του Πέτρο νά ᾽ρθεῖ στό Χριστό, ὁ δέ Ἰωάννης, δίχως ἄλλο, ἔφερε τόν ἀδελφό του Ἰάκωβο. Ἐπίσης ὁ Φίλιππος δέν καθυστέρησε νά φωνάξει τό φίλο του Ναθαναήλ, καί παρόλο τό δισταγμό του, θαύμασε τόν Ἰησοῦ, λέγοντας: «Σύ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ βασιλεύς τοῦ ἰσραήλ». Ἐκτός ἀπ᾽ τήν ἐσωτερική καί ἐξωτερική ἱεραποστολή, ὡς χριστιανοί ὀρθόδοξοι ἔχουμε τήν εὐθύνη τῆς ἀλληλοοικοδομῆς. «Οἰκοδομεῖτε εἷς τόν ἕνα» (Α´ Θεσ. Ε´ 11). Ὁ καθένας νά στηρίζει τόν ἄλλο στήν πίστη καί τήν ἀρετή. Μή τό λησμονοῦμε: «ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΣΥΝΔΙΑΣΩΣΑΤΕ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου