Δεν είναι τυχαία
σύμπτωση. Είναι συνδυασμός ευλογημένος, προγραμματισμένος από τη θεία Πρόνοια
και πραγματοποιούμενος από την Εκκλησία του Θεού. Αυτή θέσπισε λίγες μέρες πριν
από τα Χριστούγεννα, στις 20 Δεκεμβρίου, να τιμούμε τη μνήμη του αγίου Ιγνατίου
του Θεοφόρου. Τοποθέτησε τον άγιο εκεί, στις παραμονές της μεγάλης γιορτής, ως
ένα φως οδηγητικό, ένα πρότυπο και υπόδειγμα, που αποκαλύπτει στον πιστό το
μυστικό, για την υποδοχή του ενανθρωπήσαντος Κυρίου και τον χειραγωγεί στην
ουσιαστική συνάντηση μαζί του. Το μυστικό του αγίου Ιγνατίου είναι η φλογερή
αγάπη του για τον Θεό. Πυρπολείται όλος από την αγάπη αυτή πραγματώνοντας έτσι
τη σημασία του ονόματός του. Ιγνάτιος, από την λατινική λέξη ignis, που
σημαίνει φωτιά. Φωτιά και λάβα ξεχύνεται η αγάπη του Ιγνατίου μέσα από τα
διάφορα περιστατικά της ζωής του και μάλιστα τα τελευταία. Καθώς δέσμιος
οδηγείται από την επισκοπική του έδρα, την Αντιόχεια, στην πρωτεύουσα Ρώμη,
όπου πρόκειται να μαρτυρήσει, σαν ήλιος πνευματικός ολοκληρώνει την πορεία του
από την ανατολή στη δύση. Καταυγάζει το στερέωμα και στηρίζει τους χριστιανούς
με το λόγο του και –περισσότερο—με το ηρωϊκό του φρόνημα. Υπέρμετρη, παράφορη η
αγάπη του αγίου Ιγνατίου του εμπνέει μία νοοτροπία αλλιώτικη, υπερκόσμια και
σχεδόν ακατανόητη για τα δεδομένα αυτού του κόσμου. Η άνεση γίνεται γι΄ αυτόν
φορτίο ανυπόφορο, ενώ η ταλαιπωρία και η κακοπάθεια αναπαύουν την ψυχή του,
διότι αυτά τον καθιστούν κοινωνό των παθημάτων του Κυρίου.
Η γλυκύτητα αυτής
της ζωής ωχριά μπρος στην έλξη του μαρτυρίου, που θα τον φέρει κοντά στον
αγαπώμενο Ιησού Χριστό, ο οποίος έπαθε για τη δική μας σωτηρία. Ικετεύει τους
χριστιανούς της Ρώμης να μη μεσολαβήσουν και του στερήσουν τη δυνατότητα να
μαρτυρήσει για τον Κύριο. Συγκλονίζεσαι διαβάζοντας την τελευταία επιθυμία του στην
επιστολή του προς τους Ρωμαίους· «κάνετε λιτανεία στον Χριστό να μ΄ αξιώσει να
προσφερθώ ως θυσία σ΄ αυτόν…». «Είμαι σιτάρι του Θεού και θ΄ αλεσθώ στα δόντια
των θηρίων, για να γίνω καθαρό ψωμί του Χριστού»! Το μήνυμα του αγίου Ιγνατίου,
πειστικό και αναλλοίωτο εδώ και δύο περίπου χιλιετίες (στα 113 μ.Χ.
τοποθετείται το μαρτύριό του), εκπέμπεται και σε μας όλους τους Χριστιανούς των
ημερών μας: η ζηλωτική αγάπη, η αφοσιωμένη μαθητεία στον Χριστό και η
μυστηριακή εμπειρία μέσα στην Εκκλησία του, είναι αυτά που ενώνουν τη γήϊνη
καρδιά μας με τη θεϊκή καρδιά του Ιησού Χριστού. Μας εμπνέουν το φρόνημα του
Χριστού. Κι΄ είναι το φρόνημα του Χριστού πνευματικό, αλλιώτικο από του κόσμου.
Είναι φρόνημα θυσίας και προσφοράς, για το καλό του άλλου. Ηρωϊσμός μέσα στα
κοινά και τετριμμένα της καθημερινότητας. Διότι ο πιστός τα ανάγει όλα στη
σχέση του με τον Θεό και με βάση εκείνη ενεργεί. Έτσι η ανθρώπινη καρδιά
γίνεται Φάτνη και κατάλυμα αντάξιο του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου