Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΘΡΑΥΣΤΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Toυ Ἀρχιμανδρίτου Ἰωήλ.

«Ἂν θελήσουμε νὰ ρίξουμε μιὰ σύντομη ματιὰ στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία καὶ στὴν ἐκκλησιαστική μας ἱστορία, σχετικὰ μὲ τὴν Κυρία Θεοτόκο, θὰ δοῦμε ὅτι ἀνέκαθεν ἡ Παναγία μας κατεῖχε τὴν εἰδικὴ θέση μεταξὺ τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἡ θαυμαστὴ προσωπικότητα, ποὺ λαμβάνει διαρκῶς τὴν πρώτη θέση μεταξὺ τῶν κτισμάτων τοῦ Θεοῦ. Γιὰ αὐτὸ εἶναι καὶ ἡ περισσότερο ἐξυμνημένη μέσα στὸν λειτουργικό μας πλοῦτο. Εἶναι ἡ “Τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ”. Καὶ ἀκριβῶς μέσα σὲ αὐτὴν τὴν ἁγία καὶ Ἱερὰ παράδοση, ποὺ κινοῦνται ἀκαταπαύστως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ἐδίδαξαν ἀπὸ τὰ ἀποστολικὰ ἀκόμα ἔτη ὅτι ἡ Παρθένος γέννησε τὸν Θεάνθρωπο Κύριο καὶ ἄρα εἶναι Θεοτόκος. Τὴν ὀνόμασαν Θεοτόκον, ὄχι βέβαια ὅτι ἔδωσε ἀρχὴ καὶ ὕπαρξη στὸν προαιώνιο Θεό, ἀλλὰ διότι ὁ προαιώνιος Θεὸς – Λόγος, ἐχωρήθηκε “ἐν τῇ γαστρὶ αὐτῆς καὶ ἐξ αὐτῆς ἀμεταβλήτως”, ἔλαβε τὴν ἀνθρωπίνη φύση καὶ ἔγινε κάτι ποὺ δὲν ἦταν προηγουμένως, δηλ. Θεάνθρωπος.

Οἱ δὲ Τρίτη, Πέμπτη καὶ Ἕκτη Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, ἀναθεματίζουν ἐκείνους, ποὺ δὲν ὀνομάζουν Θεοτόκον τὴν Ἁγίαν Παρθένον.

Ἀναθεματισμένος, τονίζουν, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος “οὐχ ὁμολογεῖ Θεὸν εἶναι κατὰ ἀλήθειαν τὸν Ἐμμανουὴλ καὶ διὰ τοῦτο Θεοτόκον τὴν Ἁγίαν Παρθένον”. Ὄντως ἡ Θεοτόκος εἶναι ὁ “κυματοθραύστης τῶν αἱρέσεων”, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐπάνω της σπάζουν τὰ μανιασμένα κύματα τῶν πλανῶν καὶ τῶν αἱρέσεων καὶ στὸ Πανάγιο πρόσωπό της θρυμματίζεται ὁ ἀνήθικος τρόπος ζωῆς, τὸν ὁποῖο μάλιστα ὁρισμένοι προσπαθοῦν νὰ τὸν περάσουν ὡς δῆθεν φυσιολογικὸ καὶ ὡς κοινωνικῶς ἀποδεκτόν…
Ἀλλʼ ἀδελφοί μου, αὐτοὶ ποὺ ξέπεσαν στὸ δόγμα εἶναι δυνατὸν νὰ παραμείνουν στὸ ἀκέραιον ἦθος, ὅπως αὐτὸ μᾶς τὸ παρουσιάζει καὶ τὸ προβάλλει ἡ Μητροπάρθενος Μητέρα τοῦ Λυτρωτοῦ; Καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Υἱοῦ της ὅσοι συμπροσεύχονται καὶ συγχρωτίζονται μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς Μητέρας Του; Δηλ. οἱ ἀναθεματισμένοι ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν σχέση μὲ τὴν θεότητα καὶ νὰ εἶναι γνήσια μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ δέχονται τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Πόσο, ἀλήθεια, θλίβουν τὴν Κυρία τῶν Ἀγγέλων ὅσοι τὸ “φρέαρ τὸ συντετριμμένον” τῶν κακοδόξων αἱρέσεων τὸ ὀνομάζουν “Ἐκκλησία”, δίνοντας ἔτσι ἐντελῶς παράλογα τὸν τίτλο, ποὺ ἔχει τὸ μοναδικὸ σῶμα τοῦ Υἱοῦ της, σὲ ἀνθρώπους ποὺ εἶναι ἐχθροὶ τοῦ Θεανθρώπου καὶ αὐτῆς τῆς Θεοτόκου…;

Ἀλλὰ ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καὶ Μητέρα τῶν πιστῶν Χριστιανῶν βρίσκεται τώρα στὸν βασιλικό, ἀπαστράπτοντα καὶ ὑπερκόσμιο θρόνο της καὶ ἀντικρίζει τὸν μοναδικὸ καὶ ποθητὸ Υἱό της. Στέκεται δίπλα Του μὲ μητρικὴ παρρησία καὶ δέεται ὑπὲρ ὅλου τοῦ κόσμου. Ὑπὲρ τοῦ ταλαίπωρου Ἑλληνικοῦ μας Ἔθνους, ποὺ τόσο ἔχει προστατεύσει ἄχρι τοῦδε, καὶ φυσικὰ πρὸς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ὀργάνων τους θὰ συνεχίσει νὰ προστατεύει. Δέεται γιὰ τὴν κάθε ψυχή, ὥστε νὰ ὁδεύει τὴν ὁδὸν τῆς σωτηριώδους μετανοίας. Δέεται καὶ παρακαλεῖ κυρίως ὑπὲρ τῶν Ὀρθοδόξων ποιμένων, ὥστε νὰ παραμένουν στὰ χρυσὰ καὶ αἰώνια πλαίσια τῆς Ὀρθοδόξου δογματικῆς καὶ ἠθικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ συνάμα οἱ Ὀρθόδοξοι αὐτοὶ ταγοὶ νὰ βρίσκονται μακριὰ ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὀρθοτομώντας τὸν Λόγον τῆς Ἀληθείας Τοῦ Υἱοῦ της καὶ Θεοῦ μας. Εἴθε αὐτὲς οἱ θερμὲς θεομητορικές της πρεσβεῖες νὰ σώσουν τὸν κόσμο ὁλόκληρο καὶ νὰ μᾶς χαρίσουν τὸ ἀκριβὸ χάρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὀρθοπραξίας, μέσα στὴν εὐλογημένη ἀτμόσφαιρα τῆς Ἁγίας Ταπεινώσεως. Ἀμήν».