ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ω θαύμα των ποτέ θαυμάτων, τα οποία είδον οι άνθρωποι! Η Βασίλισσα του παντός πως άπνους τίθεται; Η Μήτηρ του Ιησού πως απέθανε; Σύ είσαι, Παρθένε, το κήρυγμα των Προφητών. Σύ είσαι το κήρυγμα το ιδικόν μας. Σε προσκυνούν οι άνθρωποι. Σε δοξάζουν οι Άγιοι. Χαίρε λοιπόν Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου, και διά Σου μεθ’ ημών. Μετά του Γαβριήλ Σε υμνούμεν, μετά των Αγγέλων Σε δοξάζομεν, μετά των Προφητών Σε εγκωμιάζομεν, ότι Σε εκήρυττον οι Προφήται, διά Σε επροφήτευσαν άπαντες. Ο Αββακούμ Σε είδεν ως όρος σύνδεδρον, ότι Σύ είσαι εσκεπασμένη από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. 
Ο Δανιήλ Σε εθεώρησεν ως όρος και αυτός, από το οποίον όρος χωρίς σποράν ανδρός εγεννήθη ο στερεός και ισχυρός Βασιλεύς, ο Χριστός. Σε είδεν ο δίκαιος Ιακώβ ως κλίμακα, από την γέννησίν Σου ο μέν Θεός κατέβη και συνέφαγε και συνέπιε με ημάς, ημείς δε οι δούλοι Αυτού μέλλει να αναβώμεν εις τους ουρανούς. Αλλά και Σύ ιδού, ότι αναβαίνεις πρωτύτερα από ημάς. Χαίρε, Παρθένε, ότι ο Γεδεών πόκον Σε είδεν, ο Δαβίδ Παρθένον και Θυγατέρα και Βασίλισσαν. Ο Ησαίας Μητέρα του Θεού Σε ονομάζει. Ο Ιεζεκιήλ Πύλην, και όλοι οι Προφήται Σε ενεκωμίασαν.

Ημείς δε τι να Σε ονομάσωμεν, Παρθένε; Παράδεισον; Σοί πρέπει, ότι Σύ εβλάστησας το άνθος της αφθαρσίας, τον Χριστόν, Όστις ευωδίασε τας ψυχάς των ανθρώπων. Παρθένον; Και αληθώς Παρθένος είσαι, ότι χωρίς σποράν ανδρός εγέννησας τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ότι και πρό του τόκου Παρθένος ήσο, και εν τόκω Παρθένος ευρέθης, και μετά τόκον πάλιν Παρθένος έμεινας. Να Σε ονομάσωμεν Μητέρα; Σοι πρέπει και αυτό. Ότι Μήτηρ έγινες του Βασιλέως των όλων Χριστού. Να Σε είπωμεν Ουρανόν; Σοι πρέπει και αυτό, ότι ανέτειλας τον Ήλιον της δικαιοσύνης. Χαίρε λοιπόν, Παρθένε, και ύπαγε εις την κατάπαυσιν του Υιού Σου. Πορεύου εις τα σκηνώματα τα ηγαπημένα Σοι. Ύπαγε εις τον ητοιμασμένον Σοι τόπον και ενθυμού και ημάς και το γένος μας όλον, Κυρία Θεοτόκε. Ότι και ημείς και Σύ, Παρθένε, από έν γένος του Αδάμ είμεθα, διά τούτο μεσίτευε, δια τούτο παρακάλει τον Υιόν Σου, τον Οποίον εβάστασας και εθήλασας, να μας βοηθήση νυν, και μετά ταύτα να μας αξιώση να απολαύσωμεν τας ελπίδας μας. Ύπαγε, Παρθένε, από την γην εις τον ουρανόν, από την φθοράν εις την αφθαρσίαν. Από την λύπην του κόσμου τούτου εις την χαράν της Βασιλείας των ουρανών, από την φθαρτήν γην εις τον άφθαρτον ουρανόν. Ύπαγε, Παρθένε, εις το φως το ουράνιον, εις τους ύμνους των Αγγέλων, εις τας δοξολογίας των απ’ αιώνος Αγίων. Ύπαγε, Παρθένε, εις τον τόπον του Υιού Σου, εις την Βασιλείαν Του, εις την εξουσίαν Του. Υμνήσατε Άγγελοι, δοξάσατε Προφήται, επαινέσατε Αρχάγγελοι του Βασιλέως την Μητέρα, του Φωτός την Λυχνίαν, του Ουρανού την Πλατυτέραν, του στερεώματος την Υψηλοτέραν, την προστασίαν των Χριστιανών και Μεσίτριαν του γένους ημών.

Ω Θεοχαρίτωτε Δέσποινα, η γεννήσασα τον αθάνατον του σύμπαντος κόσμου Βασιλέα, προσκυνούμεν την Βασιλείαν Σου, γεραίρομεν την ταφήν Σου και δοξάζομεν την Αγίαν Σου Κοίμησιν.