Από θεολόγους και
κληρικούς όλων των μετώπων έχει χαρακτηρισθή ο Οικουμενισμός ως
παναίρεσις. Έτσι ενώ ξεκίνησε δειλά με το σύνθημα της αγάπης, κατέληξε σήμερα να διακηρύσση «γυμνή τη κεφαλή» ότι η Ορθοδοξία δεν είναι η
Εκκλησία, αλλά μαζί με τις λοιπές αιρέσεις, παπισμού καί προτεσταντισμού, συναποτελούν
την Εκκλησίαν! Και το κατόρθωσαν αυτό οι οικουμενισταί πατριάρχαι, διότι είχαν
βοηθούς και συναντιλήπτορας στην ανίερη προσπάθειά τους, εκατοντάδες επισκόπων
και χιλιάδες ιερέων και μοναχών, που είτε επικροτούσαν, είτε σιωπούσαν δια την
προδοσία!
Έτσι η αίρεσις του Οικουμενισμού έχει δύο χαρακτηριστικά που δεν είχαν οι παλαιές αιρέσεις πρώτον, την καθολικήν κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίθεση και όχι μόνον εναντίον ενός δόγματος και δεύτερον, την καθολικήν σχεδόν αποδοχήν της αιρέσεως από τους κορυφαίους κληρικούς και θεολόγους της Ορθοδοξίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις στο χώρο των ιερέων και μοναχών.
Σημειωτέον ότι οι εξαιρέσεις αυτές αναφέρονται μόνο στο θεωρητικό πεδίον, δηλαδή στά λόγια και την πέννα. χωρίς ουδεμίαν πρακτική έκφραση αντιστάσεως, όπως είναι η διακοπή κοινωνίας με την αίρεση κ.λ.π.
Το θλιβερώτερο όμως εν προκειμένω είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι ρασοφόροι παντός βαθμού προκειμένου να υποστηρίξουν την θέση τους. Λέγουν χαρακτηριστικά ότι ενεργούν έτσι, διότι επθυμούν να ευρίσκωνται εντός Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνία με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τούς κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας!
Ενώ οι Iεροί Κανόνες και ο σύνολος χορός των ομολογητών Πατέρων χαρακτηρίζουν ως σωτηριώδη αντίδραση και προστασία της Εκκλησίας την διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικά κηρύσσοντας, αυτοί ισχυρίζονται τα ακριβώς αντίθετα!
Έτσι η αίρεσις του Οικουμενισμού έχει δύο χαρακτηριστικά που δεν είχαν οι παλαιές αιρέσεις πρώτον, την καθολικήν κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας επίθεση και όχι μόνον εναντίον ενός δόγματος και δεύτερον, την καθολικήν σχεδόν αποδοχήν της αιρέσεως από τους κορυφαίους κληρικούς και θεολόγους της Ορθοδοξίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις στο χώρο των ιερέων και μοναχών.
Σημειωτέον ότι οι εξαιρέσεις αυτές αναφέρονται μόνο στο θεωρητικό πεδίον, δηλαδή στά λόγια και την πέννα. χωρίς ουδεμίαν πρακτική έκφραση αντιστάσεως, όπως είναι η διακοπή κοινωνίας με την αίρεση κ.λ.π.
Το θλιβερώτερο όμως εν προκειμένω είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι ρασοφόροι παντός βαθμού προκειμένου να υποστηρίξουν την θέση τους. Λέγουν χαρακτηριστικά ότι ενεργούν έτσι, διότι επθυμούν να ευρίσκωνται εντός Εκκλησίας, αφού, όπως ισχυρίζονται, μόλις διακόψουν κοινωνία με τους αιρετικούς προϊσταμένους των ή τούς κοινωνούντας με αυτούς, θα ευρεθούν αμέσως εκτός Εκκλησίας. Οποία διαστροφή της Ορθοδόξου διδασκαλίας!
Ενώ οι Iεροί Κανόνες και ο σύνολος χορός των ομολογητών Πατέρων χαρακτηρίζουν ως σωτηριώδη αντίδραση και προστασία της Εκκλησίας την διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικά κηρύσσοντας, αυτοί ισχυρίζονται τα ακριβώς αντίθετα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου