ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  ε΄.   Ο  Ειρμός.

Εχθρού ζοφώδους και βεβορρβορωμένου, Ιόν καθάρσει Πνεύματος λελουμένοι, Νέαν προσωρμίσθημεν απλανή τρίβον, Άγουσαν απρόσιτον εις θυμηδίαν, Μόνοις προσιτήν, οις Θεός κατηλλάγη.

Ερμηνεία.

Ημείς, λέγει, οι Χριστιανοί, οίτινες ελούσθημεν με την κάθαρσιν του Αγίου Πνεύματος, ήτις είναι το άγιον Βάπτισμα, από το φαρμάκι του σκοτεινού και βορβορώδους δράκοντος Διαβόλου, (πως γαρ δεν είναι σκοτεινός και όλος βορβορώδης και ακάθαρτος ο Διάβολος, όστις σκοτισθείς από την βρωμεράν υπερηφάνειάν του εξεβλήθη και εκρημνίσθη φευ! εις την ανυπόφορον δυσωδίαν του σκοτεινού Άδου από την ευωδίαν του θεϊκού μύρου και των του Θεού μυριπνόων χαρίτων;) φυγόντες από την στράταν της πλάνης της ασεβείας και κακίας, κατεφύγομεν εις τον δρόμον τον νέον και απλανή της ευσεβείας και αρετής, ο οποίος είναι ο Δεσπότης Χριστός, καθώς αυτός είπε τούτο: «Εγώ ειμι η οδός» (Ιω.  ιδ: 6). Ο δρόμος δε ούτος δεν μας φέρει εις την απώλειαν και αθυμίαν, καθώς μας έφερεν εκείνος ο παλαιός, αλλ΄ εκ του εναντίου μας φέρει εις ευφροσύνην πνευματικήν, η οποία είναι απλησίαστος μεν εις τους Δαίμονας και απίστους, ευκολοπλησίαστος δε εις τους ευσεβείς και πιστούς Χριστιανούς, με τους οποίους ο Θεός και Πατήρ εφιλιώθη δια μέσου του Υιού αυτού Ιησού Χριστού, όστις έλυσε την έχθραν εν τη σαρκί Αυτού, κατά τον μέγαν Παύλον λέγοντα: «Εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του Υιού αυτού» (Ρωμ. β: 15). Διατί δε είπε τον Διάβολον βεβορβορωμένον; Διότι ηδύνεται ως χοίρος να κυλίεται πάντοτε μέσα εις τον βόρβορον των ακαθαρσιών της σαρκός, και ότι φονεύων καθ΄ εκάστην ανθρώπους, εβάφη από το αίμα αυτών, και πλέον δεν είναι δυνατόν να καθαρισθή από την βαφήν τούτου· όθεν περί αυτού λέγει ο Θεός: «Ον τρόπον ιμάτιον εν αίματι πεφυρμένον ουκ έσται καθαρόν· ούτως ουδέ συ έση καθαρός· διότι την γην μου απώλεσας, και τον λαόν μου απέκτεινας» (Ησ. ιδ: 19-20), το οποίον ερμηνεύων ο μέγας Βασίλειος ούτω λέγει: «Τις τρόπος υπολείπεται μετανοίας τω τον πρωτόπλαστον αποκτείναντι (Διαβόλω) άνθρωπον και δι΄ εκείνου τον θάνατον εισαγαγόντι;» «Φασί δε και τον εκ του λύθρου του ανθρωπίνου εγγινόμενον σπίλον τω ιματίω μηδενί τρόπω δύνασθαι αποπλύνασθαι, αλλά συγγηράν αυτώ την άπαξ εγγινομένην εκ της εν τω αίματι βαφής αλλοίωσιν. Ούτε ουν εκείνω δυνατόν αποθεμένω τον εκ του αίματος σπίλον γενέσθαι καθαρώ».