Π ο ρ ί σ μ α τ α Ἱερατικῆς Συνάξεως Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς 2014

Τήν Πέμπτη 6 Νοεμβρίου στίς 5 τό ἀπόγευμα μετά τήν τέλεση τοῦ Ἑσπερινοῦ πραγματοποιήθηκε ἱερατική σύναξη τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Δημητρίου Ν. Φαλήρου μέ εἰσηγητές τόν κ. Γ. Κρίππα, Δρ Συνταγματικοῦ Δικαίου καί τόν Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Σεραφείμ μέ θέματα τήν νομική ἔννοια τοῦ Προσηλυτισμοῦ καί τίς προεκτάσεις τοῦ λεγομένου Ἀντιρατσιστικοῦ Νόμου καθώς καί βιοηθικά θέματα καί τήν ποιμαντική ἀντιμετώπισή τους. Τέλος ἐπικολούθησε δεῖπνο στό ὁποῖο παρεκάθησαν ὅλοι οἱ σύνεδροι.

Στὸ ξεκίνημα τῆς ἑσπερίδας, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μᾶς ἐξέφρασε τὴ βαθειὰ εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν κ. Γεώργιο Κρίππα, Διδάκτορα τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου, ὁ ὁποῖος ἱεραποστολικὰ διακονεῖ τὴν Ἐκκλησία μας ἐπὶ πολλὰ ἔτη μὲ τὶς ἐξαίρετες νομικές του γνώσεις καὶ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ ἔργο τῆς Πίστεώς μας.

Ὁ κ. Κρίππας στὴν ὁμιλία τοῦ ἐπικεντρώθηκε στὴν ἔννοια τοῦ προσηλυτισμοῦ στὴ δικαιϊκὴ μορφή της καὶ στὸ σχετικὸ εὐρωπαϊκὸ νομικὸ πλαίσιο ἐνῶ πραγματοποίησε καὶ μία προσέγγιση στὸ νέο ψηφισμένο «ἀντιρατσιστικὸ» νόμο καὶ τὶς συνέπειες ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει στὴν ποιμαντικὴ διακονία.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στὴν ὁμιλία τοῦ ἀναφέρθηκε στὰ βιοηθικὰ θέματα καὶ προβλήματα στὴν ποιμαντικὴ διακονία καὶ δράση πραγματοποιώντας ἐκτενῆ ἀναφορὰ στὶς νέες τεχνολογίες καὶ ἐπιτεύγματα καὶ στὴ σχέση τους μὲ τὴν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία, τὴν Ὀρθόδοξη δογματικὴ καὶ ποιμαντικὴ δράση. Τὰ βασικὰ πορίσματα ἀπὸ τὴν Σύναξη τῶν Ἱερέων καὶ τὶς εἰσηγήσεις τῶν ὁμιλητῶν εἶναι τὰ ἑξῆς:

Δρ Κρίππας Γεώργιος: «Προσηλυτισμὸς»

Προσηλυτισμὸς εἶναι ἡ διείσδυση στὴν θρησκευτικὴ συνείδηση τρίτου ἀτόμου μὲ σκοπὸ τὴ διαβολὴ τῆς μέσω διαφόρων μεθόδων καὶ μεθοδεύσεων ὅπως ἐνδεικτικὰ ἀπειλῶν, ὑποσχέσεων καὶ ἄλλων ἀνάλογων τρόπων. Ἡ πλέον ἴσως ὕπουλη καὶ ἀνήθικη μέθοδος εἶναι αὐτὴ τῆς ὁμοιοπαθητικῆς, ὅπου συνυπάρχει ἡ ἐκμετάλλευση τοῦ πόνου τῶν ἀνθρώπων.

Πρόκειται γιὰ ἀξιόποινη πράξη, ἀπαγορεύεται Συνταγματικὰ καὶ τιμωρεῖται ποινικῶς (Ἄρθρα 13 & 14 Συντάγματος, Νόμος 1363/38). Τιμωρεῖται ὡς τετελεσμένο ἔγκλημα ἤδη ἀπὸ τὸ στάδιο τῆς ἀπόπειρας. Πρόκειται γιὰ ἔγκλημα σκοποῦ καὶ ἑπομένως τιμωρεῖται εἴτε ὁ σκοπὸς ἐπιτευχθεῖ εἴτε ὄχι.

Ἡ λεγομένη προοδευτικὴ διανόηση σήμερα τάσσεται κατὰ τῆς τιμωρίας τοῦ προσηλυτισμοῦ. Εἴτε προσπαθεῖ νὰ τὴν καταργήσει εἴτε προσπαθεῖ νὰ ἄρει τὴν διάταξη περὶ αὐτεπάγγελτης δίωξης ἐπιδιώκοντας τὴν ἀτιμωρησία.

1ο Λέγουν ὅτι σὲ κανένα ἄλλο κράτος πλὴν τῆς Ἑλλάδος δὲν τιμωρεῖται ὁ προσηλυτισμός, τὸ ὁποῖο εἶναι ψευδὲς καθὼς στὸ δίκαιο τόσο τῆς Ἀμερικῆς ὅσο καὶ πολλῶν Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν συναντᾶ κανεὶς ἀνάλογες διατάξεις περὶ προσηλυτισμοῦ.

2ο Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ διάταξη εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὰ Ἀνθρώπινα Δικαιώματα καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔχει καταδικασθεῖ γι’ αὐτό. Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἀποκρύπτουν ὅτι σήμερα ὑπάρχουν δύο ἀποφάσεις – καταπέλτες τῶν Εὐρωπαϊκῶν Δικαστηρίων ποὺ συνηγοροῦν στὸ ὅτι ἡ διάταξη περὶ προσηλυτισμοῦ εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων.

3ο Λέγουν ἐπίσης ὅτι ἡ διάταξη ἔχει τὶς ρίζες της στὴν μὴ δημοκρατικὴ κυβέρνηση τοῦ Ἰωάννου Μεταξά. Ὅμως πέραν αὐτῆς καὶ πολλὲς ἄλλες διατάξεις ὅπως λ.χ. ὁ Ἀστικὸς Κώδικας, ὁ σημαντικότερος ἴσως νόμος κάθε κράτους, ἔχει ψηφισθεῖ κατὰ τὴν ἴδια περίοδο καὶ ἰσχύει σήμερα χωρὶς κανεὶς νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι πρέπει νὰ καταργηθεῖ καθὼς ψηφίστηκε  ἀπὸ μὴ δημοκρατικὴ κυβέρνηση.

Συνοψίζοντας, ἡ προοδευτικὴ διανόηση ἐπιδιώκει τὴν ἀτιμωρησία καὶ τὴν ἐξάπλωση τοῦ προσηλυτισμοῦ χρησιμοποιώντας τὸ ψεῦδος, τὴν ἀπάτη καὶ τὴν ἀνακρίβεια/παραπληροφόρηση.

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς & Φαλήρου κ.κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

1.       Ἐγκεφαλικός θάνατος-Μεταμοσχεύσεις

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά ἀποδεχθεῖ τόν λεγόμενο ἐγκεφαλικό θάνατο ὡς ὁριστικό τέλος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου διότι ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή δέν ἑδράζεται μόνο ἐπί τοῦ ἐγκεφάλου ἀλλά εὑρίσκεται σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο σῶμα καί ὄργανά του «πανταχόθεν καί οὐδαμοῦ» καί συνεπῶς ἐφ’ ὅσον διατηρεῖται ἡ καρδιοαναπνευστική λειτουργία δέν δυνάμεθα νά ὁμιλοῦμε περί χωρισμοῦ ψυχῆς ἐκ τοῦ σώματος δηλ. περί τοῦ λεγομένου «φυσικοῦ θανάτου». Ἄμεση συνέπεια τοῦ ἀνωτέρω γεγονότος εἶναι ἡ ἀδυναμία λήψεως ὀργάνων τοῦ σώματος ἀπό ἕνα ἀνθρώπινο ὄν στό ὁποῖο ὑφίσταται ἡ καρδιοαναπνευστική λειτουργία διότι αὐτό ἰσοδυναμεῖ μέ τήν διάπραξη φόνου. Οἱ ἀνανήψεις θεωρουμένων ἐγκεφαλικῶς νεκρῶν πού καταγράφονται στήν παγκόσμια εἰδησεογραφία καί ἡ νάρκωση πού ἀπαιτεῖται τοῦ θεωρουμένου ἐγκεφαλικῶς νεκροῦ γιά τήν βιαία ἀπόσπαση τῶν ζωτικῶν ὀργάνων τοῦ καί τήν μή ἀπεγνωσμένη ἀντίδρασή του ἀποδεικνύουν τά ἀνωτέρω.

2.       Εὐθανασία

Ἀποτελεῖ ὄχι μία πράξη ἐλέους ἀλλά μία ἀπαράδεκτη πράξη ἀρνήσεως τοῦ δώρου τῆς ζωῆς ἔστω καί ἄν αὐτό συνάπτεται μέ τήν δοκιμασία. Πνευματικά ἔχει αἰώνια σημασία ὡς ἄρνησι τῆς ἄρσεως τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.

3.       Ὑποβοηθουμένη ἀναπαραγωγή-Ἐξωσωματική γονιμοποίησι-Παρένθετη μητρότης

Ἡ διαδικασία πού ἀπαιτεῖ στίς ἀνωτέρω περιπτώσεις τήν γονιμοποίηση περισσοτέρων τοῦ ἑνός ὠαρίων, τήν ἐμφύτευση ἑνός καί τήν καταστροφή τῶν ὑπολοίπων ἀποτελεῖ κατά συρροήν ἄμβλωση διότι κατά τήν Ὀρθόδοξο ἀνθρωπολογία ὁ ἄνθρωπος ὑφίσταται ἐξ ἄκρας συλλήψεως δημιουργουμένης τῆς ψυχῆς του ὑπό τοῦ Παναγίου Θεοῦ ἅμα τῇ ἑνώσει τοῦ θήλεος καί τοῦ ἄρρενος κυττάρου.

4.       Θεραπευτική εὐγονική

Στήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς κυριαρχίας τῶν ἀγορῶν ἡ ἀπειλή τῆς εὐγονικῆς φαίνεται νά ἐπιστρέφει ὡς ἰδιωτική καί δῆθεν ἐλεύθερη ἐπιλογή τοῦ κάθε πολίτη νά γνωρίζει ἤ νά τροποποιεῖ κατά βούληση τήν ἰδιωτική του ταυτότητα καί νά προκαθορίζει τό μέλλον τῶν παιδιῶν του. Ἀντιλαμβανόμεθα τήν τραγικότητα καί τά ἠθικά προβλήματα ἀλλά καί τόν ρατσισμό πού ἐγκυμονεῖ ἡ ἐφαρμογή τέτοιων ἰδιωτικῶν βιοπολιτικῶν. Ὅταν υἱοθετεῖ κανείς μιά ἀποκλειστικά μία γονιδιοκεντρική καί ντετερμινιστική ἐξήγηση τῶν βιολογικῶν φαινομένων τότε ἔχει τήν τάση «νά λύνει» τά ὅποια προβλήματα μέσῳ τῆς ἐξάλειψής τους. Εἶναι πολύ σαφής καί τραγική συνάμα ἡ εὔστοχη παρατήρηση τοῦ διεθνούς φήμης μοριακοῦ βιολόγου Φ. Καπάτου «Ξαφνικά ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στά ἐργαστήρια, τά ἐργοστάσια, τίς κλινικές τῶν νοσοκομείων καί τίς γεωργικές καλλιέργειες ἄρχισε νά περιορίζεται».

5.       Ἀλλαγή φύλου

Εἶναι τραγική καί ἀπαράδεκτη καί ψευδεπίγραφος μιά τέτοια διαδικασία διότι ἀλλάσουν μόνο τά δευτερογενῆ χαρακτηριστικά τοῦ φύλου μέ τήν χειρουργική ἤ τήν ὀρμονολογική ἐπέμβαση καί ἀσφαλῶς ὄχι τά πρωτογενῆ χαρακτηριστικά τοῦ φύλου καί συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος ούσιαστικά εὐτελίζεται μέ μία ἐπίπλαστη καί ψευδεπίγραφη «ἀλλαγή». Συνεπῶς εἶναι ἀπαράδεκτη μιά ἱερολόγηση τέτοιας διαδικασίας. Ἀντιθέτως ἡ χειρουργική ἀποκατάσταση τοῦ πολύ σπανίου φαινομένου τοῦ ἑρμαφροδιτισμοῦ δέν ἀντίκειται στήν ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ