Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ Γ.Γ. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΛΑΝΤΖΗ, ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

http://katanixis.blogspot.gr/2014/05/blog-post_3439.html

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ Γ.Γ. ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΛΑΝΤΖΗ, ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΕΝΑ ΠΛΗΡΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΑΕΤΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΛΑΝΤΖΗ

Συνταχθέν υπό των διαχειριστών του Ιστολογίου Κατάνυξις*

• Αφορμή του αφιερώματος.

Μέγας θόρυβος ξέσπασε την περίοδο λίγο πρίν το Πάσχα, εξ αφορμής μιας προεκλογικής «δέσμευσης» του υποψηφίου δημάρχου Αθηνών (με την υποστήριξη της Ν.Δ.), Άρη Σπηλιωτόπουλου, πως εάν και εφόσον εκλεγεί στο δημαρχιακό θώκο της πρωτεύουσας, θα θέσει το ζήτημα της ανεγέρσεως Τεμένους στο χώρο του Βοτανικού, στην κρίση των δημοτών διά μέσου δημοψηφίσματος. Η δήλωση αυτή φάνηκε να αιφνιδιάζει αρκετούς και, όπως αναμενόταν, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Ένας εξ όσων δεν έκρυψε την ενόχλησή του από τη δήλωση αυτή, υπήρξε και ο Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, Γεώργιος Καλαντζής, ο οποίος κυριολεκτικά «τσίμπησε» από το πασιφανέστατο προεκλογικό «πυροτέχνημα» του (άκρως αποτυχημένου) πρώην Υπουργού Παιδείας, με αποτέλεσμα να αποβάλλει το «ψύχραιμο», «προοδευτικό», «δημοκρατικό» και «πολιτισμένο» προφίλ που καλλιεργεί τεχνηέντως, και να προκαλέσει, για μια ακόμη φορά, με τις γνωστές πολυπολιτισμικές-εμπρηστικές απόψεις του.
Ετούτη τη φορά βέβαια, ο έκδηλος πανικός του ήταν τέτοιος, που δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα, καθότι έφτασε στο σημείο να δηλώσει πως «για να μην εξευτελισθεί διεθνώς η χώρα αν γίνει δημοψήφισμα μόνο για το τζαμί στον Ελαιώνα, η μόνη λύση είναι να γίνεται τοπικό δημοψήφισμα για κάθε χώρο προσευχής στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μας εκκλησιών» ^[1]!

• Γιατί αποτελεί πρόκληση η δήλωση του Γεωργίου Καλαντζή.

Η παραπάνω δήλωση σαφώς και αποτελεί πρόκληση απέναντι στο κοινό θρησκευτικό αίσθημα των Ορθοδόξων Ελλήνων, κι αυτό διότι, ίσως για πρώτη φορά, ένας κρατικός αξιωματούχος έρχεται με τόση ωμότητα, αλλά και τόσο προσβλητικά, να απαξιώσει την επικρατούσα θρησκεία της πατρίδας του, και να εξισώσει, εμμέσως πλην σαφώς, τα θρησκευτικά δικαιώματα της πλειονότητας, με αυτά της μειονότητας. Ταυτοχρόνως όμως, η συγκεκριμένη δήλωση αποτελεί δείγμα για το πώς εννοούν τη δημοκρατία όλοι αυτοί οι «εκπαιδευμένοι» τεχνοκράτες της Νέας Τάξης, που μόλις ακούσουν τη λέξη «δημοψήφισμα», τινάζονται επάνω σα να τους χτύπησε το ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι προφανές από τις αντιδράσεις τους, πως η «δημοκρατία τους», αλλά και η «ανοχή στη διαφορετική άποψη», για την οποία τόσο πολύ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, εξαντλείται μόνο στην προπαγανδιστική προβολή των θέσεων που εκφράζουν οι «ημέτεροί τους», ή σε κάτι επιδοτούμενες απολιθωμένες αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές ρητορείες, με τις οποίες στην πραγματικότητα, έστω κι αν τις εμφανίζουν προς τα έξω με μανδύα «δημοκρατικό», κρύβουν επιμελώς τον δικό τους ρατσισμό-φασισμό, σε βάρος των Ορθοδόξων πολιτών αυτής της χώρας.

• Ο «κομματικός σωλήνας» και το «αδιάβλητο» opengov.

Ο Γεώργιος Καλαντζής ασφαλώς δεν επιλέχθηκε τυχαία για τη θέση του Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, και φρόντισε πολύ σύντομα να μη διαψεύσει τις προσδοκίες όλων όσων επένδυσαν στο νεοταξικό προφίλ του. Γέννημα-θρέμμα ΠΑΣΟΚ (με ότι αυτό συνεπάγεται), έχοντας λάβει την απαραίτητη δυτική καλλιέργεια στην ελληνογαλλική σχολή του Πειραιά «Saint Paul», πτυχιούχος εν συνεχεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Τμήματος Κοινωνιολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου, έκανε το διδακτορικό του σχετικά με την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.

Όπως μας πληροφορεί το newpost.gr, «οι «πράσινες» διασυνδέσεις του αρχίζουν να ευδοκιμούν μετά το 1996, όταν τοποθετείται στη θέση του ειδικού συμβούλου του τότε υπουργού Εξωτερικών, κ. Πάγκαλου. Γνωστός στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ως από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της παράταξης του ΠΑΣΟΚ εκ των ακαδημαϊκών παραμένει στην ίδια θέση ταυτόχρονα με τα πανεπιστημιακά του καθήκοντα έως το 1999. Η πολυπόθητη εικάζουμε προαγωγή έρχεται το 2009, οπότε και αναλαμβάνει χρέη Διευθυντή του Γραφείου του σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης, κ. Πάγκαλου. Ωστόσο, ένας πετυχημένος ακαδημαϊκός και δη διευθυντής στο γραφείο του κ. «μαζί τα φάγαμε» δεν θα μπορούσε  να επαναπαύεται στη μία επιτυχία. Έτσι, στις 15 Ιουνίου ο κ. Καλατζής διορίστηκε μέσω opengov γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας…» ^[2].

Κατά το συντάκτη του ίδιου κειμένου, «ευτυχώς που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επινόησε και το opengov ως μέσο καταπολέμησης της ευνοιοκρατίας και δεν έχουμε διορισμούς, όπως εκείνο του... κ. Γιώργου Καλατζή, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Καθώς φαίνεται το opengov «μπάζει» από πολλά πολιτικά παράθυρα διότι πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τον διορισμό του πανεπιστημιακού κ. Γιώργου Καλατζή, ο οποίος στο πλαίσιο (πάντα) της διαφάνειας κατόρθωσε, εκτός από ακαδημαϊκός καθηγητής, να είναι αρχικώς διευθυντής του γραφείου του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου, αλλά και στη συνέχεια να κριθεί ως ο κατάλληλος... γενικός γραμματέας Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας!».

Ποιά όμως ήταν η σύντομη ακαδημαϊκή πορεία του ανθρώπου που σήμερα κινεί τα νήματα από τη θέση του Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, και που κουνά πολλές φορές με επιδεικτικό τρόπο το δάχτυλο σε όποιον από τους εκπαιδευτικούς, και όχι μόνο, τολμήσει να φέρει αντίδραση στα εκσυγχρονιστικά, πλην όμως αποδομητικά σχέδιά του; Ο συντάκτης του newpost.gr, τω καιρώ εκείνω, του «αδιάβλητου» διορισμού του νέου Γ.Γ., υπενθυμίζει ότι «το πρόσωπο του κ. Καλατζή  ήλθε στο προσκήνιο… έπειτα από σωρεία καταγγελιών φοιτητών του Πανεπιστημίου Κρήτης εναντίον του».

Εν συνεχεία, προς επίρρωσιν των ανωτέρω, παραθέτει μία ανακοίνωση της φοιτητικής παράταξης ΑΡ. ΕΝ. Ρεθύμνου, η οποία ξεσκεπάζει κυριολεκτικά την εν γένει δραστηριότητά του, παρουσιάζοντάς την μας αυτούσια:

«Το πρόβλημα με τον κ. Καλατζή και το υπουργείο Παιδείας είναι ότι απαράδεκτες συμπεριφορές διδασκόντων στο «σύστημα ΠΑΣΟΚ», επιβραβεύονται αποδεικνύοντας ότι στόχος δεν είναι οι άριστοι αλλά οι αρεστοί. Τα παιδιά του κόμματος, τα «δικά μας» παιδιά, ποτέ δεν χάνονται. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι ο κύριος Γ. Καλατζής, διδάσκοντας (ΠΔ 407/80) του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης δεν πραγματοποίησε ο ίδιος μάθημα που του είχε ανατεθεί (Ειδικά Θέματα Ελληνικής Ιστορίας), για το χειμερινό εξάμηνο του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους, δεν παραβρέθηκε στην εξέταση του μαθήματος, και παρ’ όλα αυτά επιβραβεύθηκε με τον διορισμό του στη θέση του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων του Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Δια Βίου Μάθησης. Όλα αυτά δε, ενώ παράλληλα ασκούσε καθήκοντα Διευθυντή στο γραφείο του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλου.

Σε αυτή τη μεθόδευση των θιασωτών της «αριστείας» και της «αξιοκρατίας», δεν έχουμε σκοπό να σιγήσουμε. Όσο και αν προσπαθεί η κ. Διαμαντοπούλου και η παρέα των προθύμων της «μεταρρύθμισης» και της «εξέλιξης» να μας πείσουν για την αναγκαιότητα της ψήφισης του νέου νόμου αποδεικνύεται πως είναι αυτοί οι ίδιοι που είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά και πρωταίτιοι για την απαξίωση του δημοσίου Πανεπιστήμιου στα μάτια της κοινωνίας», καταλήγει η ανακοίνωση.

• Τα …παρακάλια στο ΠΑΣΟΚ και η ανανέωση της θητείας.

      Η στοργική σχέση του Γεώργιου Καλαντζή με …το αθάνατο, όπως αποδεικνύεται, ΠΑΣΟΚ δεν τελειώνει καθώς φαίνεται με το διορισμό του ως Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, αλλά αναζωπυρώνεται λίγο πρίν τη λήξη της πρώτης του θητείας. Τον Ιούνιο του 2012, κι ενώ η κυβέρνηση του «μεγάλου εθνικού ευεργέτη» (και σίγουρα πάντως ευεργέτη του κ. Καλαντζή) Γεωργίου Παπανδρέου έχει ήδη καταρρεύσει, «μαύρα φίδια» αρχίζουν να ζώνουν τον εν λόγω κρατικό αξιωματούχο, ο οποίος μπορεί να διδάσκει τα περί αξιοκρατίας στους υφισταμένους του εκπαιδευτικούς, αλλά αυτά φυσικά αφορούν …τους άλλους, κι όχι τον ίδιο! Έτσι λοιπόν, καθώς ανατέλλει η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, με μια αποφασιστική (που μερικοί κακοπροαίρετοι τη χαρακτηρίζουν και ως από-φασιστική) κίνηση, ο πολυμήχανος Γεώργιος Καλαντζής αποστέλλει μια μακροσκελέστατη επιστολή στον διάδοχο του ΓΑΠ στην προεδρεία του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, με την οποία ουσιαστικά τον …ικετεύει να κάνει το παν, εις τρόπον ώστε να διατηρήσει τη θέση του ^[3].

Το επιχείρημα που προβάλλει είναι πραγματικά ακλόνητο: ο ίδιος διαθέτει πλέον την «πολύτιμη» εμπειρία (να υποθέσουμε βέβαια πως κάτι τέτοιο δεν ίσχυε για τον προηγούμενο Γ.Γ. που εκείνος αντικατέστησε ως «νέος» και «άπειρος»), για να συνεχίσει να «τρέχει» θέματα καυτά, όπως το θρησκειολογικό μάθημα των θρησκευτικών, το Τέμενος στο Βοτανικό, ή (όπως αργότερα προέκυψε) το Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών εντός της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Και ω του θαύματος, τα παρακαλετά του Γεωργίου Καλαντζή προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, πιάνουν τόπο και η θητεία αυτομάτως ανανεώνεται, τη στιγμή που άλλοι Γενικοί Γραμματείς και Φαρισαίοι βλέπουν την πόρτα της εξόδου από το συγκυβερνητικό σχήμα ^[4]!

• Υπέρ του Ισλάμ και της διαθρησκευτικής προσέγγισης.

      Η επιβράβευση λοιπόν δεν άργησε να έλθει και μάλιστα  με συνοπτικές διαδικασίες, στις οποίες άλλωστε είναι συνηθισμένος, ο επίγονος και πνευματικό τέκνο του Θεόδωρου Πάγκαλου. Σαν έτοιμος από καιρό, με την ανάληψη της θητείας του, αμέσως δείχνει τις προθέσεις του και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στα πράγματα του Υπουργείου Παιδείας, πάντα με την υποστήριξη υψηλών θεσμικών και εξωθεσμικών προσώπων, ακόμη και μεγάλων οικονομικών παραγόντων που κρύβονται επιμελώς όπισθεν των ποικιλώνυμων Μ.Κ.Ο., οι οποίες λυμαίνονται εδώ και δεκαετίες το κυβερνητικό χρήμα αυτής της χώρας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως με την ανέλιξή του στη θέση του Γ.Γ. γύρω του συσπειρώνονται όλες οι νεοταξικές δυνάμεις του τόπου και ξεκινούν στενή συνεργασία μαζί του: Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, ΕΛΙΑΜΕΠ, Δίκτυο Ναυαρίνο, Ένωση Μουσουλμάνων Ελλάδας, Κ.Ι.Σ. και άλλοι πολλοί «οργανισμοί» και «φορείς» που φτιάχνουν μια λίστα ατελείωτη!

Με την υποστήριξη όλων αυτών των παραγόντων, ο ίδιος δίνει μια ξεχωριστή ώθηση σε πολλά θέματα που είχαν βαλτώσει. Σε περίοπτη θέση στο κάδρο μπαίνει εξ αρχής το Ισλάμ, και ειδικότερα το θέμα της «χριστιανοϊσλαμικής συνύπαρξης». Αναλαμβάνει άμεσα πρωτοβουλίες για να προχωρήσει το θέμα της κατασκευής Τεμένους στο Βοτανικό, πραγματοποιώντας συνεχείς επαφές, τόσο με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, όσο και με άλλους Ιεράρχες, που εμφανίζονται θερμοί υποστηρικτές του σχεδίου^[5].  Παράλληλα, η διαθρησκειακή προσέγγιση και η προώθηση του διαθρησκευτικού διαλόγου αποτελεί για τον κ. Καλαντζή απόλυτη προτεραιότητα, όπως διαβεβαίωσε ο ίδιος προσωπικά τους παγκοσμιοποιητές του Ο.Η.Ε. στο «6ο Φόρουμ των Ηνωμένων Εθνών για τα μειονοτικά θέματα» που έγινε στη Γενεύη ^[6].

Οι διαβεβαιώσεις του αυτές στη Γενεύη δεν αποτελούν «έπεα πτερόεντα», και αυτό είναι σίγουρα κάτι για το οποίο κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει (πως είναι ασυνεπής των λόγων του δηλαδή), τον Γεώργιο Καλαντζή. Ο ίδιος φροντίζει να δίνει πρώτος το «καλό παράδειγμα» και εγκαινιάζει μία σειρά εκδηλώσεων σε συνεργασία με τους Μουσουλμάνους της μειονότητας, όπως είναι η καθιέρωση της ετήσιας παρουσίας του στα μουσουλμανικά δείπνα (ιφτάρ), στο πλαίσιο των εορτασμών του Ραμαζανιού, σε μια εκδήλωση για την οποία δεν έχει κανένα πρόβλημα να διαφημίζει πως συμπροσεύχεται και τρώει μαζί με τα ηγετικά στελέχη της μειονότητας της Θράκης ^[7].

• Η άλωση της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης με το πρόσχημα της «χριστιανοϊσλαμικής συνύπαρξης».

Σε άμεση συνάρτηση με τα ανωτέρω, έρχονται και τα συνέδρια που αρχίζουν να διοργανώνονται, περί «χριστιανοϊσλαμικής συνύπαρξης», τα οποία κυριολεκτικά τα δύο τελευταία χρόνια δίνουν και παίρνουν. Ειδικότερα το 2013 εντάθηκαν οι κοινές δράσεις σε Κομοτηνή-Θεσσαλονίκη, εν όψει και της δρομολογούμενης, όπως αποδείχτηκε, προσπάθειας για ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών, εντός της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Ο «δούρειος ίππος» που οδήγησε στο περίφημο ψήφισμα της 7ης Μαρτίου ε.έ., ήταν τα περίφημα επιδοτούμενα προγράμματα «επιμόρφωσης των ιεροδιδασκάλων της μειονότητας» από δώδεκα καθηγητές του Τμήματος Θεολογίας Θεσσαλονίκης, που ξεκίνησαν τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013 στην Κομοτηνή, παρόντος του Γ.Γ., Γεωργίου Καλαντζή, ο οποίος στον χαιρετισμό που απηύθυνε, εμφανώς ικανοποιημένος προανήγγειλε πως «θα υπάρξουν και επόμενα βήματα», όπως και έγινε δηλαδή ^[8].

Όπως σχεδόν πάντοτε συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, «τα επόμενα βήματα» συνοδεύτηκαν και με πακτωλό μερικών χιλιάδων ευρώ, σε όσους εκ των «εθελοντών» δέχτηκαν να συμμετάσχουν σε αυτά. Είναι ενδεικτική η αποκαλυπτική καταγγελία του Καθηγητού Φιλοσοφίας του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., Λάμπρου Σιάσου, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Αγιορείτικο Βήμα» και το δημοσιογράφο Μάνο Χατζηγιάννη, ότι μόνο για το δεύτερο πρόγραμμα επιμόρφωσης «φρόντισαν να έρθουν 195.000 ευρώ»^[9] , ποσό που σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες αποτελεί τον ετήσιο προϋπολογισμό του Τμήματος Θεολογίας …επί πέντε!!

Όπως κανείς εύκολα αντιλαμβάνεται, η ψηφοφορία της 7ης Μαρτίου δεν καθορίστηκε μόνο από «λόγους εθνικούς», όπως πρόβαλλαν ως επίσημη δικαιολογία οι καθηγητές εκείνοι που υπερψήφισαν για την ίδρυση του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών, αλλά κι από άλλους (επιδοτούμενους) παράγοντες, κοινώς η απόφαση ήταν ήδη προειλημμένη, κάτι που επιβεβαίωσε στην ίδια συνέντευξη ο Καθηγητής κ. Σιάσος. Σε σχετική ερώτηση λοιπόν που του έγινε, γύρω από τους όρους με τους οποίους διεξήχθη η ψηφοφορία, απήντησε ότι «το τμήμα μας έχει 39 μέλη ΔΕΠ εκ των οποίων απουσίαζαν περίπου 10. Επί ένα χρόνο οι συζητήσεις στην επιτροπή δεν εκοινοποιούντο στους καθηγητές και όταν ετοιμάστηκε η τελική εισήγηση της επιτροπής ήρθε προς συζήτηση στο τμήμα, εδόθη χρόνος 10 λεπτών στον καθένα και έγινε ψηφοφορία την ίδια μέρα». Τόσο δημοκρατικά!

• Το «Μήνυμα του Αμμάν» και η καλλιέργεια συγκρητιστικής συνείδησης στους Ορθοδόξους μαθητές.

Πρίν φτάσουμε όμως στην τελευταία φάση του σχεδίου αυτού, που αφορούσε την άλωση της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης από τους θιασώτες του νέο-οθωμανισμού , σχεδόν ταυτόχρονα με τα προγράμματα επιμόρφωσης, και μέσα σε περίπου πανηγυρικό κλίμα, όπως αποτυπώθηκε στον Τύπο της Θεσσαλονίκης^[10], καταφτάνει το «Μήνυμα του Αμμάν», στην (υπό αναβίωση) πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη (επί δημαρχίας Γιάννη Μπουτάρη)!

Πιο αναλυτικά, σε ημερίδα που διεξήχθη την Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013 για την «χριστιανοϊσλαμική συνύπαρξη», και που συντόνισαν το Βρετανικό Συμβούλιο (British Council), το Δίκτυο Ναυαρίνο, το Κέντρο Κοινωνικών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Coventry (Βρετανία) και το Βασιλικό Ινστιτούτο Διαθρησκειακών Μελετών της Ιορδανίας, έγινε προσπάθεια από όλους τους εμπλεκόμενους συμμετέχοντες να μας μεταφέρουν «το "μήνυμα του Αμμάν"», το οποίο «αποτελεί μια πρωτοβουλία της Ιορδανίας, μιας χώρας που από το 2004 προσπάθησε μέσω αυτού, να δώσει μια άλλη εικόνα του Ισλάμ, με στόχο να υπάρξει μια καλύτερη αντίληψη του ισλαμικού κόσμου στο εξωτερικό» ^[11]. 

Ο πανταχού παρών και υπερευαίσθητος σε διαθρησκειακά δρώμενα, Γεώργιος Καλαντζής, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μια ακόμη επιδοτούμενη εκδήλωση. Ως εκπρόσωπος της κυβερνήσεως στην ανωτέρω ημερίδα, στην εισήγηση που ανέπτυξε (η οποία σημειωτέον είχε τίτλο «Ενισχύοντας τις αξίες της Χριστιανο-Ισλαμικής συνύπαρξης στην Ελλάδα μέσα από την εκπαίδευση, τη θρησκευτική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα»), για μια ακόμη φορά εξέφρασε –ως κεντρική ιδέα- το γνωστό τροπάριο «της βουλήσεως της πολιτείας να υπερασπιστεί την ανεξιθρησκεία και τη θρησκευτική ελευθερία όλων των πολιτών», τονίζοντας ιδιαιτέρως πως για να επιτύχει αυτό, θα πρέπει να γίνει η κατάλληλη προεργασία πρωτογενώς μέσα από το σχολείο, με τους μαθητές ως αποδέκτες αυτού του διαπολιτισμικού-διαθρησκειακού μηνύματος.

Πίσω όμως από αυτές τις γενικολογίες που εξέφρασε στην ημερίδα για το «μήνυμα του Αμμάν» ο Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, κρύβεται ένας βαθύτερος στόχος, που είναι η καλλιέργεια συγκρητιστικής συνείδησης στους ανυποψίαστους Ορθοδόξους μαθητές. Ο ίδιος ήταν αποκαλυπτικός στην ομιλία του, λέγοντας πως «δεν έχει τόση σημασία αν ο μαθητής γνωρίσει πράγματι τις αρχές και τις αντιλήψεις μιας διαφορετικής θρησκείας από τη δική του. Το πιθανότερο είναι ότι ένα ή δύο χρόνια αφού τελειώσει το σχολείο, θα θυμάται, γενικότερα, λίγα πράγματα απ’ όσα διδάχθηκε εκεί. Το σημαντικότερο είναι ότι θα θυμάται πάντα ότι σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαφορετική θρησκεία από τη δική του και ότι αυτή η διαφορετικότητα δεν είναι λόγος για να σκοτώσουμε και να σκοτωθούμε»^[12].

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μας να κάνουμε δύο -πιθανόν αφελείς- παρατηρήσεις, ως προς τη θέση αυτή του Γ.Γ.:

-πρώτον ότι, ασφαλώς αυτή τη νεοεποχίτικη διαπίστωση φαίνεται πως δεν την είχε συλλάβει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο οποίος δεν μίλησε ποτέ για μια συγκρητιστική ειρήνη εν τω κόσμω τούτο, η οποία θα εκπηγάζει μέσα από οποιαδήποτε συνύπαρξη «Χριστού και Βελίαλ», αλλά αντιθέτως δίδαξε το περίφημο «γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»^[13]. Αλλά αυτά βέβαια αποτελούν ψιλά γράμματα για έναν «εκπαιδευμένο» οπαδό του συγκρητισμού, όπως ο Γεώργιος Καλαντζής.

-και δεύτερον ότι, εάν ένας Ορθόδοξος μαθητής, «ένα ή δύο χρόνια αφού τελειώσει το σχολείο, θα θυμάται, γενικότερα, λίγα πράγματα απ’ όσα διδάχθηκε» για τις άλλες θρησκείες, παρόλο που το μάθημα των θρησκευτικών θα διδάσκεται σε θρησκειολογική βάση, είναι κάτι παραπάνω βέβαιο πως για την Ορθοδοξία, που θεωρητικά αποτελεί δομικό στοιχείο της ταυτότητας του, δεν θα θυμάται απολύτως τίποτα!

Συνεπώς, η θρησκειολογική πρακτική που προτείνει ο κ. Καλαντζής, πέραν του ότι είναι άκρως αντιπαιδαγωγική, καθότι δημιουργεί γνωσιολογική σύγχυση στα μικρά παιδιά, επιπλέον δημιουργεί (κι αυτό είναι το σημαντικότερο) πνευματική βλάβη, διότι δεν έχει καμμία σχέση με τις Αγιοπατερικές αξίες της Ορθοδόξου Πίστεως! Η όλη του θρησκειολογική επιχειρηματολογία θυμίζει ξεκάθαρα το συγκρητιστικό δόγμα της Μασονίας (καίτοι ο ίδιος σε πολλές από τις ομιλίες του προβάλλει για λόγους καθαρά επικοινωνιακούς την ορθόδοξη ταυτότητα του), όπου ο Χριστός υποβιβάζεται στο επίπεδο ενός μύστη, δίπλα στους ψευτοπροφήτες των  υπολοίπων θρησκειών, όπως είναι ο Μωάμεθ, ο Κομφούκιος, ο  Βούδας.

Στο σημείο αυτό να κάνουμε μια απαραίτητη παρένθεση, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, και να τονίσουμε πως δεν χρειάζεται απαραιτήτως κανείς να φέρει την ιδιότητα του Μασόνου, για να προωθεί στην κοινωνία τα δόγματα του Τεκτονισμού (αν και πιο κάτω θα αναδείξουμε τις στενές σχέσεις του κ. Καλαντζή με εκπροσώπους της Μασονίας), αλλά αυτό μπορεί να το κάνει έχοντας μασονικό-συγκρητιστικό φρόνημα, έστω και ανεπιγνώστως!

Εν τοιαύτη περιπτώσει, για να επιστρέψουμε και να ολοκληρώσουμε με το θέμα της συγκρητιστικής καλλιέργειας των μικρών Ορθοδόξων μαθητών, το «νέο σχολείο» της Άννας Διαμαντοπούλου και του Γεωργίου Καλαντζή είναι «ο μόνος οργανωμένος κρατικός μηχανισμός», ο οποίος είναι έτοιμος να οικοδομήσει στα ελληνόπουλα, τη νέα θρησκευτική συνειδητότητα του πλανητικού συστήματος, με τελικό στόχο την συστηματική-εξουθενωτική απορθοδοξοποίησή τους! Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως στην ίδια ομιλία του «μηνύματος του Αμμάν», ο πανέξυπνος, αν μη τι άλλο, Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, χαρακτηρίζει την εκπαίδευση «κλειδί», για την επίτευξη αυτού του στόχου!

• Το ΕΛΙΑΜΕΠ αρωγός στο νεοταξικό σχέδιο του πολιτικού και θρησκευτικού Οικουμενισμού.

Η πρεμούρα βέβαια που έχει πιάσει τον κ. Καλαντζή και τους διάφορους συνεργάτες του για την «χριστιανοϊσλαμική συνύπαρξη», δείχνει ξεκάθαρα το μέλλον που ετοιμάζουν κάποιοι για την χώρα μας. Είναι προφανές πως έχουμε εισέλθει στην τελική ευθεία, όπου το δόγμα τόσο του πολιτικού Οικουμενισμού, όσο και του θρησκευτικού Οικουμενισμού, θα πρέπει να εκλαϊκευθεί, να συμβαδίσει και να επιταχυνθεί,  εις τρόπον ώστε να επιτευχθεί τάχιστα αυτή η δαιμονική θεσμική ενότητα!

Σε αυτή την προσπάθεια που καταβάλλεται αρωγός πολύτιμος είναι το περίφημο ΕΛΙΑΜΕΠ, που μεταφράζεται σε «Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής» (ή για κάποιους που γνωρίζουν καλύτερα, ως «Ελληνικό Ίδρυμα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής»). Το ΕΛΙΑΜΕΠ δεν είναι απλώς ένα Ίδρυμα που κινείται στο παρασκήνιο της πολιτικής αυτού του ρημαγμένου τόπου, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα από τα πλέον σημαντικά δίκτυα στήριξης και κατάρτισης της νεοταξικής πολιτικής, που εφαρμόζεται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας, το εξωθεσμικό εκείνο «κέντρο» που κάτω από την «ομπρέλα του» ενώνεται όλη η νεοταξική ελίτ: από υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, πρέσβεις και διπλωμάτες, μεγαλοεπιχειρηματίες ή εφοπλιστές και μεγαλοδημοσιογράφοι, μέχρι Μητροπολίτες και καθηγητές πανεπιστημίου (καλή ώρα του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ.)!  

Το πόσο καλά «δικτυωμένο» είναι αυτό το δίκτυο, φαίνεται από τους ποικιλώνυμους χορηγούς και χρηματοδότες του. Ρίχνοντας μια πρόχειρη μια ματιά κανείς θα διαπιστώσει του λόγου το ασφαλές: «Open Society Foundation» του Σόρος, ίδρυμα Φόρντ, ίδρυμα Μάρσαλ, Παγκόσμια Τράπεζα, ίδρυμα Ροκφέλλερ. Ο Γιώργος Ρακκάς, σε άρθρο του στο περιοδικό Άρδην^[14], αναλύει και εξηγεί τη στρατηγική που προωθεί το ΕΛΙΑΜΕΠ για τα Βαλκάνια, η οποία «στηρίζεται στο γνωστό τετράπτυχο του δόγματος της Νέας Τάξης για την περιοχή: «ανθρώπινα δικαιώματα, πλουραλισμός, ελεύθερη αγορά, ατλαντισμός». Αυτό θα το συναντήσουμε σε κάθε δυνατή έκφραση μέσα από τις εκδηλώσεις και τα προγράμματα του ιδρύματος».

Με βάση αυτές τις «πλανητικές αξίες», το ΕΛΙΑΜΕΠ δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τα συνέδρια της «χριστιανοϊσλαμικής συνύπαρξης» και να μη βρίσκεται στο πλευρό του Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας και των ομοϊδεατών του. Αμέσως λοιπόν μετά από την ημερίδα της Θεσσαλονίκης, όπου ενημερωθήκαμε χάρη στο «Μήνυμα του Αμμάν» ότι …υπάρχει και «καλό Ισλάμ», τη σκυτάλη πήρε στην Κομοτηνή, το διήμερο 22-23 Νοεμβρίου 2013, το συνέδριο που διοργάνωσε το ΕΛΙΑΜΕΠ σε συνεργασία με το Π.Ε.Μ. (Πρόγραμμα για την Εκπαίδευση των Παιδιών της Μουσουλμανικής Μειονότητας στη Θράκη), και το οποίο είχε ως θέμα «Η Συνθήκη της Λωζάννης 90 χρόνια μετά: Οι μειονοτικές ρυθμίσεις»^[15].

Στο συνέδριο αυτό, παρόντος πάλι του ακάματου εργάτη της «χριστιανοϊσλαμικής συνύπαρξης» Γεωργίου Καλαντζή, το Π.Ε.Μ. και το ΕΛΙΑΜΕΠ, έριξαν στη συνεδριακή αρένα όλα «τα βαριά τους χαρτιά»! Ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε τις γνωστές εκκλησιομάχους και εθνομηδενίστριες καθηγήτριες, Άννα Φραγκουδάκη (ως επιστημονική υπεύθυνη του ΠΕΜ) και Θάλεια Δραγώνα, οι οποίες είναι ακόμη πιο γνωστές για την κοινή τους πορεία στην διαπολιτισμική εκπαίδευση, μέσα από προγράμματα, που συνοδεύονται από πακτωλό ευρωπαϊκών κονδυλίων^[16]. Στο σημείο αυτό, είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε πως στην εισήγησή της η Θάλεια Δραγώνα, «δείχνοντας» ουσιαστικά τι θα επακολουθούσε στο άμεσο μέλλον, τόνισε την αναγκαιότητα της ολοκλήρωσης «της νομικής κατοχύρωσης του διαδόχου σχήματος της ΕΠΑΘ^[17]», που όπως αποδείχτηκε μερικούς μήνες μετά, ήταν η ίδρυση ενός οιονεί Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών, υπό την εποπτεία του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ.!

Για να κλείσουμε όμως τον κύκλο με τους εκλεκτούς ομιλητές-ομιλήτριες στο Φόρουμ αυτό της Κομοτηνής, αξίζει να αναφέρουμε ακόμα τρία-τέσσερα ονόματα συμμετεχόντων, εις τρόπον ώστε να καταδειχθεί στον απλό και αδαή αναγνώστη, ποια πρόσωπα αποφασίζουν «κεκλεισμένων των θυρών» για το μέλλον το δικό του και των παιδιών του! Πρόκειται περί προσώπων που έχουν δώσει με επιτυχία τα εθνομηδενιστικά τους διαπιστευτήρια, όπως αυτό της (πλέον αποτυχημένης) πρώην Υπουργού Παιδείας, Μαριέττας Γιαννάκου, του προέδρου (και «ψυχής») του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λουκά Τσουκάλη, της ερευνήτριας-καθηγήτριας του ΕΛΙΑΜΕΠ, Έφης Φωκά, καθώς και του, γνωστού  πρώην αντιπρόεδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), Χρήστου Ροζάκη ή Ρόζενστάϊν (λόγω εβραϊκής καταγωγής)^[18],  υπέρμαχου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της (συνεπαγόμενης) εκχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας^[19]!

• Η συνεργασία με την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου.

Αν μέχρι τώρα κάτι έχουμε διδαχθεί από την ανάγνωση αυτής της έρευνας για την προσωπικότητα του Γεωργίου Καλαντζή, είναι το γεγονός ότι,  οι όποιες συνεργασίες που αναπτύσσει, επί τη βάσει των αρμοδιοτήτων του, είναι εξολοκλήρου στοχευμένες και νοηματοδοτούν ευρύτερα τη νεοταξική πολιτική και φιλοσοφία του. Όπως λοιπόν συνεργάζεται για παράδειγμα με το ΕΛΙΑΜΕΠ, το οποίο λειτουργεί ως η κυριότερη δεξαμενή σκέψεως (think tank) για την επίσημη ελληνική εξωτερική (αλλά και εσωτερική) πολιτική, έτσι κατ’ αντιστοιχία συνεργάζεται στενά γύρω από τα θέματα  της «θρησκευτικής ετερότητας», με την κορυφαία στο είδος της δεξαμενής σκέψεως, την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου. 

Τούτο το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο. Αντιθέτως, είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπει κανείς τον Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, να παρίσταται σχεδόν πάντα, στις εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι φορείς της Ακαδημίας, ή όσες οργανώσεις και πρόσωπα λειτουργούν ως δορυφόροι της, όπως είναι ο θεολογικός σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ», στον οποίο στεγάζονται συνδικαλιστικά οι περισσότεροι εκ των μεταπατερικών θεολόγων, που ζητούν επιτακτικά τη μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό, ή το ίδρυμα «ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ» του Σταύρου Ζουμπουλάκη^[20], με τα «ψαγμένα» συνέδρια που διοργανώνει και περιστρέφονται γύρω από την Αριστερά, την άθεη διανόηση και την «αντιφασιστική» υστερία (η οποία, μια και το ‘φερε η κουβέντα, στην πραγματικότητα δεν αποδυναμώνει τους «φασίστες» παλαιάς κοπής, αλλά μάλλον τους ενισχύει, αφού τους εμφανίζει σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων ως διωγμένους από το σύστημα, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία που ίσως κάποτε την αναλύσουμε εις βάθος).

Η ομοιογένεια των συμμετεχόντων είναι εξίσου εντυπωσιακή. Και πως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, αφού σε όλες τις εκδηλώσεις που γίνονται, εκτός του κ. Καλαντζή,  κυριαρχούν πάνω-κάτω τα ίδια πρόσωπα: ο Μητροπολίτης Δημητριάδος, κ. Ιγνάτιος (πρόεδρος της Α.Θ.Σ.),  ο Παντελής Καλαϊτζίδης (διευθυντής της Α.Θ.Σ.), ο Σταύρος Γιαγκάζογλου (θεολόγος και «δεξί χέρι» του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, κ. Ιερωνύμου, Σύμβουλος Α’ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και Διευθυντής του περιοδικού Θεολογία), άλλοι Μητροπολίτες και Ιερείς με εκσυγχρονιστικές-μεταπατερικές θέσεις, όπως ο Αλεξανδρουπόλεως, κ. Άνθιμος, ο Μεσσηνίας, κ. Χρυσόστομος, ο π. Βασίλειος Θερμός (θεολόγος-ψυχίατρος) και άλλοι πολλοί. Περίπτωση να συναντήσει κανείς ομιλητή με διαφορετική επιστημονική προσέγγιση σε κάποιο από τα βαθυστόχαστα συνέδρια της Α.Θ.Σ., απλά δεν υπάρχει!

Αυτό λοιπόν το «μεταπατερικό εργοτάξιο», ο Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας, Γεώργιος Καλαντζής, όχι απλώς το στηρίζει, αλλά αποτελεί θα λέγαμε και ενεργό μέλος του. Μάλιστα υπάρχει καταγεγραμμένη μία περίπτωση, όπου φάνηκε πως η στήριξη του κ. Καλαντζή στο έργο της Ακαδημίας και προσωπικά στον πρόεδρο της, τον Μητροπολίτη Δημητριάδος, ήταν κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Αυτό συνέβη αμέσως μετά το «σεισμό» που προκάλεσε πανορθοδόξως το σπουδαίο, από κάθε άποψη, συνέδριο που διοργάνωσε στις 15 Φεβρουαρίου 2012 η Ι.Μ. Πειραιώς, με θέμα «Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση», στο οποίο για πρώτη φορά αποκαλύφθηκαν οι στόχοι αυτού του νεοταξικού ιδρύματος εργαστηριακής θεολογίας που λέγεται Α.Θ.Σ., ήτοι το ξεθεμελίωμα, συν τω χρόνω, της Ορθοδόξου Πατερικής πνευματικότητας και παραδόσεως, όπως καταδείχθηκε λεπτομερέστατα μέσα από τις εμπεριστατωμένες μελέτες όλων των εισηγητών. Στο λαμπρό αυτό συνέδριο, που κινήθηκε στη γραμμή των Αγίων Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το, με τόσο (πολυετή) κόπο και ιδρώτα, «πολιτισμένο» και «καλλιεργημένο» προφίλ του Μητροπολίτου Δημητριάδος, κ. Ιγνατίου, κυριολεκτικά στραπατσαρίστηκε «εν μία νυκτί», και μάλιστα μέσα στο ίδιο του «το σπίτι», στη Μητρόπολη που τον ανέθρεψε και τον ανέδειξε!

Όπως ήταν επόμενο, αμέσως ξεκίνησε η «επικοινωνιακού τύπου» αποκατάσταση του βληθέντος κύρους του αγίου Δημητριάδος. Τρείς εβδομάδες περίπου αργότερα, επιστρατεύεται ο Γεώργιος Καλαντζής και πράττει το αυτονόητο. Στις 4 Μαρτίου του 2012, την γεμάτη συμβολισμούς ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, ο Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας καταφτάνει άρον-άρον στην πρωτεύουσα της μεταπατερικής θεολογίας, τον Βόλο, και μέσα από το Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου, αντιφωνώντας στον εγκάρδιο χαιρετισμό του κ. Ιγνατίου, αναλαμβάνει μέρος αυτής της αποκατάστασης, λέγοντας: «Σήμερα εορτάζουμε την μεγάλη νίκη της αλήθειας, της ορθής δόξας. Μιας αλήθειας της οποίας φύλακας, κήρυκας, υπερασπιστής της ανά τους αιώνες, ήταν, είναι και θα είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αλλά και φωτισμένοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, όπως είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, αλλά και σεις, Σεβασμιώτατε, γιατί ανήκετε στη μεγάλη χορεία εκείνων που γνωρίζουν πώς μπορούν να κρατήσουν ανόθευτη, αλλά, ταυτοχρόνως, ζωντανή την παράδοσή μας, στις ρίζες της οποίας αυτές τις δύσκολες στιγμές ανατρέχουμε όλοι για να βρούμε δύναμη και να σταθούμε ξανά όρθιοι…»^[21]. Όπως λέει κι η παροιμία «οι καλοί οι φίλοι στις δυσκολίες φαίνονται»!

• Οι υψηλές διασυνδέσεις με το Κ.Ι.Σ.Ε (και όχι μόνο).  

Ανεξάρτητα πάντως από τις όποιες συνεργασίες μπορεί να αναπτύξει ένας θεσμικός παράγοντας της κυβερνήσεως, λ.χ. με ισχυρές Μ.Κ.Ο. και think tank στο πλευρό του, υπάρχουν κάποιες διασυνδέσεις ιδιαίτερες και ξεχωριστές που «κάνουν τη διαφορά» και εξασφαλίζουν την πραγματική καταξίωση στο «υψηλό επίπεδο», κι αυτό είναι κάτι που έχει κατανοήσει ο εύστροφος, σ’ αυτά τα πράγματα, Γεώργιος Καλαντζής. Σε όλη αυτή την πενταετή θητεία άλλωστε, ο ίδιος έχει φροντίσει να ρυθμίσει τις συμμαχίες του, κατά τέτοιον τρόπο, εις τρόπον ώστε να απολαμβάνει τη στήριξη των πλέον ισχυρών παραγόντων που δρουν σε αυτό το σκοτεινό και άγνωστο εν πολλοίς, για το «χύδην όχλο»^[22], παρασκήνιο.

Κάτι τέτοιο για παράδειγμα πιστοποιήθηκε και προσφάτως, όταν στις 17 Μαρτίου ε.έ., στο Πνευματικό Κέντρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών, ο Γ.Γ. του Υπουργείου Παιδείας συμμετείχε και μίλησε στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Κ.Ι.Σ.Ε. (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδας) για την παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Ψαρρά «Το μπεστ σέλερ του μίσους. Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013», παρέα με τον έτερο «μεταπατερικό»,  «αριστεροχριστιανό», «αντιρατσιστή» και «αντιφασίστα» Καππαδόκη, κ. Σταύρο Ζουμπουλάκη^[23].

Στην κριτική αυτή βιβλιοπαρουσίαση, ο Γεώργιος Καλαντζής ευθυγραμμίστηκε με το πνεύμα της όλης εκδήλωσης, κάνοντας λόγο για τις περίφημες «θεωρίες συνωμοσίας», στις οποίες αρέσκονται οι άνθρωποι, ενισχύοντας από την πλευρά του την θεωρία πως τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» είναι ένα συνωμοσιολογικό έργο. Εμείς εδώ βέβαια, δεν έχουμε σκοπό να ερευνήσουμε, αν και κατά πόσο το συγκεκριμένο πολυσυζητημένο βιβλίο είναι ψευδεπίγραφο και πλαστό, ή «αποτέλεσμα μιας αντι-εβραϊκής προπαγάνδας», όπως υποστήριξε κατόπιν, στη δική του εισήγηση ο κ. Ζουμπουλάκης. Αυτό που εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θέτουμε ως απλό κριτικό ερώτημα, και φυσικά ουδείς εκ των συμμετεχόντων έθιξε ή αναφέρθηκε σε αυτό,  είναι να μας εξηγήσει κάποιος πώς ένα «συνωμοσιολογικό» βιβλίο, βρέθηκε μέσα σε έναν αιώνα να επαληθεύεται κατά γράμμα, όσον αφορά τις στοχεύσεις που θέτει ο συγγραφέας του, ή οι συγγραφείς του!

Γενικότερα πάντως, έχει ενδιαφέρον να εξετάσουμε πως στην εκδήλωση αυτή, η οποία ξεκίνησε με χαιρετισμό του προέδρου του ΚΙΣΕ κ. Βενιαμίν Αλμπάλα, και συντόνισε ο δημοσιογράφος και γεν. γραμματέας του ΚΙΣΕ κ. Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ, παρέστησαν άνθρωποι του πνεύματος, όπως ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (και τακτικός θαμώνας της Α.Θ.Σ. Βόλου) καθηγητής κ. Μάριος Μπέγζος, η κα Κριστίνα Λε του πολιτικού τμήματος της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, ο πρόεδρος της Ι.Κ. Αθηνών κ. Μίνος Μωϋσής, πρόεδροι και εκπρόσωποι των εβραϊκών οργανώσεων και συλλόγων, καθώς και πλήθος κόσμου. Όλος ο καλός ο κόσμος δηλαδή!

Συμπληρωματικά δε, όσον αφορά την εκδήλωση, να σημειώσουμε και κάτι άλλο σημαντικό, ότι ο συγγραφέας του βιβλίου «Το μπεστ σέλερ του μίσους. Τα "Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών" στην Ελλάδα, 1920-2013», κ. Δημήτρης Ψαρράς, τυγχάνει να είναι εκδότης-βιβλιοπώλης μασονικών εκδόσεων, με το βιβλιοπωλείο του να βρίσκεται, όλως τυχαίως, απέναντι από την ιστορική Μασονική Στοά «Φίλιππος» της Θεσσαλονίκης, στη συμβολή των «Δημητρίου Μαργαρίτη^[24]-Φιλικής Εταιρείας^[25]», ενώ παράλληλα τυγχάνει και διαχειριστής της ιστοσελίδας www.tektonismos.gr,  η οποία, μεταξύ άλλων, παραπέμπει στο «ηλεκτρονικό κατάστημα της Ε. Ψαράς & ΣΙΑ ΟΕ με έδρα τη Θεσσαλονίκη στην οδό Φιλικής Εταιρείας 39 ΤΚ. 54621. Στον ιδιαίτερο και άνετο χώρο που έχει δημιουργηθεί μπορείτε να βρείτε Regalia για όλα τα Τεκτονικά τάγματα, Βιβλία Τεκτονικού ενδιαφέροντος, Κοσμήματα, Είδη δώρων, ένδυση και αξεσουάρ»^[26]. Για όσους ενδιαφέρονται!

• Σύνοψη-τέλος του αφιερώματος.

Αναμφίβολα ο Γεώργιος Καλαντζής, για να συνοψίσουμε τώρα στο τέλος αυτού του αφιερώματος της "Κατάνυξης", είναι ένας εκ των πλέον επιτυχημένων αποδομητών αυτής της χώρας, ιδιαίτερα όσον αφορά την εκ των ένδον άλωση της Ορθοδόξου πνευματικότητας και παραδόσεως, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την θεσμική του θέση. Όσοι τον υποτιμούν από αφέλεια ή ατυχώς παραβλέπουν το -όντως σπουδαίο- αποδομητικό του έργο, τους απαντούμε ξεκάθαρα, πως δεν πρόκειται απλώς για άλλο ένα «κομματόσκυλο» της σειράς, ή για κάποιον «πρασινοφρουρό» παλαιάς κοπής, που έπρεπε σώνει και καλά οι «πασοκάρχες» να το βολέψουν, απλά και μόνο για να παίρνει ένα καλό μισθό, να αρμέγει τα ευρωκονδύλια και να απολαμβάνει τα προνόμια της εξουσίας. Όχι! Πρόκειται πραγματικά για ένα πολύ ικανό και διαβασμένο άνθρωπο, για ένα πρόσωπο που ανήκει στη γενιά της (μετα)νεωτερικότητας, που επιλέχθηκε με αυστηρά, πλην όμως νεοταξικά κριτήρια, εις τρόπον ώστε να πλαισιώσει την πιο ευαίσθητη θέση του Υπουργείου Παιδείας, και να «τρέξει» θεσμικά όλα τα σχέδια της εθνικο-θρησκευτικής αποδόμησης, που εν τω μεταξύ είχαν προπαρασκευάσει εδώ και έτη από τα διάφορα «νεοταξικά εργαστήρια» που δρουν ανεξέλεγκτα στο παρασκήνιο.

Όσον αφορά τώρα, το πώς γίνεται ένα τόσο καλά «εκπαιδευμένο» πρόσωπο να χάνει τη ψυχραιμία του στο άκουσμα και μόνο μιας λέξης («δημοψήφισμα»), έχει την εξήγησή του στο γεγονός ότι η αυθεντική «πράσινη» παιδεία του, δίπλα σε «ιερές αγελάδες» του ΠΑΣΟΚ (βλέπε κυρίως το μέντορά του, κ. Θεόδωρο Πάγκαλο), είναι δομημένη πάνω στον κλασσικό «πασοκικό αυταρχισμό», και ποτέ δεν θα του επέτρεπε να αποδεχτεί (έστω και για αστείο) μια πραγματικά δημοκρατική πρόταση. Για αυτό και αντέδρασε, όπως αντέδρασε στο λεκτικό «πυροτέχνημα» του Σπηλιωτόπουλου, για δημοψήφισμα.

Εξ αφορμής λοιπόν αυτής της αντίδρασης για το υποτιθέμενο δημοψήφισμα, ολοκληρώνουμε το άρθρο αυτό, με ένα γεγονός σχετικά πρόσφατο, το οποίο αφιερώνουμε εξαιρετικά στον κύριο Γενικό, που έλαβε χώρα την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009 σε ένα μη Ορθόδοξο κράτος, την Ελβετία, όπου διεξήχθη δημοψήφισμα για την ανέγερση ή μη, μιναρέδων στα μουσουλμανικά τεμένη της χώρας^[27]. Παρά και εκεί τις όποιες φωνές των ψευτοπροοδευτικών τύπου Καλαντζή, ο ίδιος ο πρόεδρος της Ελβετίας, Χαν Ρούντολφ Μερζ, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους δηλώνοντας με πολύ απλό και σαφή τρόπο ότι οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να εξασκούν τα θρησκευτικά τους δικαιώματα στους δικούς του χώρους λατρείας, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι η "φωνή του μουεζίνη δεν πρόκειται να ακουστεί στην Ελβετία". 

Αν είδατε πουθενά να εξευτελίζεται διεθνώς η Ελβετία μετά το δημοψήφισμα και τη δήλωση του προέδρου της, θα σας παρακαλούσαμε να το πείτε και σε εμάς, γιατί όσο κι αν το ψάξαμε, κάτι τέτοιο δεν διεπιστώθη.