Στίς σύγχρονές
μας κατ’ ἐπίφαση κοινωνίες, ἡ δημοκρατία ἐξακολουθεῖ νά μένει μιά οὐτοπία,
γιατί οἱ κοινωνίες αὐτές δέν μποροῦν να δημιουργήσουν πρόσωπα. Ὁ ἀστισμός-κεφαλαιοκρατία
εἶναι ὁ «θρίαμβος» τοῦ ἀτόμου καί συγχρόνως ἡ καταπίεση καί ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου
ἀπό τον ἂνθρωπο. Ὁ μαρξισμός, σ’ ὃλες τίς μορφές του, εἶναι ἡ ἐκμηδένιση τοῦ ἀνθρωπίνου
προσώπου καί ἡ ἐπιβολή καί κυριαρχία τῶν ὀλίγων ἀτόμων (τοῦ κόμματος) πάνω στούς
πολλούς. Στερημένα κάθε ἒννοιας ἀνθρωπολογικῆς δημοκρατίας, χάνουν τά δύο αὐτά
συστήματα, σ’ ὃλες τίς μορφές και ἀποχρώσεις τους, κάθε δυνατότητα ἐξασφαλίσεως
κοινωνικῆς διαρθρώσεως καί συνεπῶς καί δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου