Πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήσης : ἐπιθυμῶ νά κάνω μερικές ἐκσυγχρονιστικές σκέψεις, πού πρέπει νά μᾶς προβληματίσουν ζωηρά.

Ὁ Μ. Φώτιος βλέπει τήν ἑλληνική παιδεία ἀθροιστικά καί ἀδιαίρετα, ἑνωτικά θά λέγαμε, κατά τό δόγμα τῆς Χαλκηδόνος, ὅπως διαμορφώθηκε διαχρονικά και κατά τήν προχριστιανική καί κατά τήν χριστιανική μακροχρόνια περίοδο. Οἱ οὐτοπικές διαιρετικές ἀπόπειρες τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου καί τοῦ Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστοῦ ἀποκρούσθηκαν ἀπό τήν ἑλληνοχριστιανική πλέον συνείδηση καί ἀπέτυχαν. Ὁ Χριστιανισμός δέν ἔβλαψε, ἀλλά ὠφέλησε τόν Ἑλληνισμό· οὐσιαστικά τόν διέσωσε. Αὐτό σήμερα τείνει να ἀγνοηθεῖ καί νά ἐκλείψει· ἰδιαίτερα τίς τελευταῖες δεκαετίες καταβάλλονται συντονισμένες καί σχεδιασμένες προσπάθειες ἀποχριστιανισμοῦ τῆς παιδείας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀπό κομματικούς κύκλους ἀθέων καί ἐκκλησιομάχων, χωρίς ἀποτελεσματική ἀντίδραση οὔτε ἀπό τά θεωρούμενα φιλικά πρός τήν Ἐκκλησία κόμματα, ἀλλά οὔτε καί ἀπό τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἀφήσουμε νά ἀφανισθοῦν ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία μέσα στό χωνευτήρι τοῦ Δυτικοῦ τοῦ Φραγκολατινικοῦ πολιτισμοῦ;