Έπρεπεν ο Πατριάρχης να ηρωτήση προηγουμένως εμέ αν
ενέκρινον τα διάφορα διαβήματά του; Βεβαίως όχι! Ποίος είμαι εγώ ώστε να με
ερωτήση ο Πατριάρχης; Θα ήτο τραγική δι' εμέ τοιαύτη αξίωσις! Είχον όμως μίαν
άλην αξίωσιν: Να ερωτήση τας Συνόδους του 867, του 879, του
1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του
1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895, να ερωτήση
τους αγίους Πατέρας και τους σοφούς Διδασκάλους της Εκκλησίας, να ερωτήση τον
άγιον Φώτιον, τον ιερόν Θεοφύλακτον, τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν, Συμεών
τον Θεσσαλονίκης, τον άγιον Μάρκον Ευγενικό, τον Ευγένιον Βούλγαριν, τον
Νικηφόρον Θεοτόκην, τον άγιον Νικόδημον, τον άγιον Νεκτάριον και λοιπούς και
λοιπούς και λοιπούς, να ερωτήση πολλώ μάλλον, τας σεπτάς και θεοκινήτους
Οικουμενικάς Συνόδους, αι οποίαι διά των αγίων και ιερών
Κανόνων των απαγορεύουν, επί ποινή καθαιρέσεως, πάσαν
συμπροσευχήν μετά αιρετικών, σχισματικών ή και ακοινωνήτων, και αν όλοι
ενέκρινον τα διαβήματά του, τας δηλώσεις του, τας συμπροσευχάς του, τους εν
γένει τρόπους του, τότε μάλιστα! Ουδείς θα είχε δικαίωμα να διαφωνήση, ουδείς
να διαμαρτυρηθή, ουδείς να εμποδίση. Όταν όμως ο Παναγιώτατος ενεργή αντιθέτως
προς Συνόδους, προς Πατέρας, προς Κανόνας, ως εάν
πάντες αυτοί να μη είχον αληθινήν αγάπην και να μη
ενδιεφέροντο διακαώς διά την πλήρωσιν του Κυρίου "ίνα πάντες εν
ώσιν", αλλά να ήσαν πλήρεις μίσους και αδιαφορίας, τότε
και ημείς δικαιούμεθα (δικαιούμεθα ή υποχρεούμεθα,
εκόντες άκοντες;) να ενεργήσωμεν αντιθέτως προς τον Παναγιώτατον! Δι' ημάς υπέρ πάντα Πατριάρχην κείνται οι άγιοι Πατέρες, αι σεπταί
Σύνοδοι, οι ιεροί Κανόνες. Και, ευρισκόμενοι τυχόν προ θλιβερών διλημμάτων
υπακοής, θα προτιμήσωμεν (και ήδη προτιμώμεν) την υπακοήν προς τους Πατέρας,
τας Συνόδους, τους Κανόνας! Λυπηρά και συγκλονιστικά τα
οιαδήποτε διλήμματα, αλλ' όταν τίθενται, κάποια φευ! Η εκλογή πρέπει αφεύκτως
να γίνη! Και δι' ημάς ερρίφθη ήδη ο κύβος!
Ο Θεός μεθ' ημών!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου