Εἶναι μονόδρομος ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου

Παναγιώτης Ράπτης

 Φιλιππιάδα.

Ὄχι, μᾶς λένε οἱ Οἰκουμενισταί, ὅλοι μποροῦν νά σωθοῦν, ἀλλά «δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ καί ἄλλου τρόπου». Μιλᾶνε λές καί δέν διάβασαν ποτέ τους τήν Ἁγία Γραφή καί εἰδικώτερα τήν Καινή Διαθήκη. Νά τά λένε οἱ ἀγράμματοι, οἱ ἀδιάφοροι περί τήν πίστι, πάει καί ἔρχεται, ὅπως λέει καί ὁ λαός μας, ἀλλά νά τά λένε οἱ μορφωμένοι, ἀλλά καί τί μορφωμένοι, οἱ ὑψηλόβαθμοι κληρικοί μας, αὐτό εἶναι ἀπό τά ἄγραφα. Ὁπωσδήποτε γιά νά κηρύττουν καί νά πιστεύουν ὅτι μποροῦν καί οἱ ἄλλοι πού δέν εἶναι Χριστιανοί καί εἶναι εἰδωλολάτραι, Ἰνδουϊσταί, Βουδισταί, Κομφουκιανοί, Βραχμανισταί καί λοιποί τῶν ἄλλων θρησκευμάτων, πού πιστεύουν σέ πολλούς θεούς μέ τούς τρόπους καί μεθόδους, πού πρεσβεύουν καί συνιστοῦν στούς πιστούς τά θρησκεύματά τους ἐπιτυγχάνουν καί πηγαίνουν καί αὐτοί στόν ἴδιο Παράδεισο, δέν ὑπάρχει λόγος γιά ἀντιδικία μεταξύ μας, ἀφοῦ κατά τήν παροιμία, «πολλοί δρόμοι ὁδηγοῦν στήν Ρώμη» κατ᾽ αὐτούς. Ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ ἀληθινός διεκήρυξε ἀπό τό ὄρος Σινᾶ (Ἔξ. κ´ 3): «Οὐκ ἔσονταί σοι θεοί ἕτεροι πλήν ἐμοῦ». Τότε οἱ θεοί τῶν εἰδωλολατρῶν τί εἶναι; Τήν ἀπάντησι τήν δίνει ὁ Προφητάναξ Δαβίδ (Ψαλμ. 95,5) καί λέει ὅτι: «Οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν  (εἰδωλολατρῶν) εἶναι δαιμόνια». Τό τί εἶναι τά δαιμόνια ὅλοι τό γνωρίζουν. Προβάλλει ἐπιτακτικά ἡ ἀπορία καί τό ἐρώτημα καί ἄς μᾶς ἀπαντήσουν. Εἶναι δυνατόν τά δαιμόνια, πού εἶναι καταδικασμένα στό αἰώνιο πῦρ τῆς κολάσεως, μέ ὅσους ἠθικούς κανόνες καί ἄν παρέχουν μέ τά δαιμονικά τους θρησκεύματα, νά ἐνδιαφέρονται γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων; Γιατί ὁ ἀληθινός Θεός τῶν Ἑβραίων, ὅταν ὁ περιούσιος λαός του λάτρευε τούς εἰδωλολατρικούς θεούς τῶν γειτόνων του, τούς τιμωροῦσε μέ πολέμους, λαφυραγωγίες, ὑποδουλώσεις καί κάθε εἴδους ἐξευτελισμούς καί ταπεινώσεις; Ἄν εἶχαν καί αὐτοί τήν σωτηρία «δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ καί ἄλλου τρόπου», γιατί νά τούς φέρεται τόσο σκληρά καί μέχρι μετανοίας; Ἴσως μᾶς ποῦν ὅτι ἐμεῖς ἐννοῦμε τά μονοθεϊστικά θρησκεύματα τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, Μωαμεθανισμοῦ, ἴσως καί τῆς Μασονίας, γιατί καί αὐτή πιστεύει σέ ἕνα κοινό Θεό, πού εἶναι ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν θεῶν τῶν θρησκευμάτων τοῦ κόσμου, τόν Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος, τόν ΜΑΤΣ. Αὐτοί πού σταύρωσαν τόν Χριστό πιστεύουν στόν ἴδιο μέ ἐμᾶς Τριαδικό καί ἀληθινό Θεό; Ἀσφαλῶς καί ὄχι, γιατί ἐάν πιστεύουν στόν ἴδιο θεό θά ἀναγνώριζαν τὸν Χριστὸ (Ἰωάν. Ι´ 16) θὰ τὸν πίστευαν καὶ θὰ ἦταν Χριστιανοί. Αὐτοὶ δὲν ξεσήκωσαν τοὺς Ἰουδαίους στὰ Ἱεροσόλυμα ἐναντίον τῶν πρώτων Χριστιανῶν, ἔφτασαν μέχρι τὴν Δαμασκὸ μὲ τὸν Σαοὺλ καὶ σκότωσαν καὶ τὸν πρῶτο ἐπίσκοπο τῆς Ἱερουσαλήμ, τὸν Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο; Αὐτοὶ δὲν κατεδίωξαν ἔπειτα τὸν Ἀπόστολο Παῦλο στὴ Θεσσαλονίκη, Βὲροια καὶ ἀλλοῦ; Καὶ ἄλλα πολλὰ δὲν ἔκαναν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας καὶ δὲν κάνουν εἰς βάρος τοῦ Χριστιανισμοῦ; Οἱ ραββῖνοι αὐτῶν δὲν ἔγραψαν ἐκτὸς τῶν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἄλλα 63 βιβλία πού καταφέρονται ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Χριστιανῶν; Αὐτοὶ δὲν ἐνήργησαν γιὰ τὴν διαγραφὴ τοῦ θρησκεύματός μας ἀπὸ τὶς ἀστυνομικές μας ταυτότητες καὶ τῶν ἐγκωμίων τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, πού ἀναφέρονται σ᾽ αὐτούς; Πῶς μπορεῖ νὰ ἒχομε τὸν ἴδιο θεὸ, ὅταν δὲν πιστεὺουν στὸν υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ Θεό, τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα; Αὐτοὶ δὲν δημιούργησαν, ὅπως ὁμολογοῦν στὰ Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιών, τὸν Νιτσενισμό, τὸν Δαρβινισμὸ , τὸν Κομμουνισμὸ  ὡς κήρυκες, τῆς ἀθεΐας καὶ δυνάστες τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τόσες ἄλλες συνωμοτικὲς ὀργανώσεις, Μασονίας, Ρόταρυ, Λάϊονς κ.τ.λ. καὶ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού κατατρώγει τὰ σπλάγχνα τοῦ Χριστιανισμοῦ; Μήπως ὁ Μωαμεθανισμὸς πιστεύει στὸν ἲδιο μὲ ἐμᾶς θεό; Πῶς ὁ Ἀλλὰχ πού λατρευόταν μὲ τὶς τρεῖς κόρες του ἀπὸ τὶς ἀραβικὲς φυλὲς καταργουμένων τῶν θυγατέρων του, ἒγινε ἀπὸ εἰδωλολατρικὸς ψεύτικος καὶ δαιμονικὸς θεός, θεὸς ἀληθινός; Διαβάζοντας τὰ Συναξάρια γιὰ τοὺς Ἁγίους καὶ μάρτυρες, πού ἀλλαξοπίστησαν καὶ ἀσπάστηκαν τὸν μωαμεθανισμό, γιατί γιὰ νὰ γίνουν Ἅγιοι ἔπρεπε νὰ τὸν ἀπαρνηθοῦν καὶ νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ δὲν ἒμειναν σ᾽ αὐτό τὸ θρήσκευμα καὶ ν᾽ ἁγιάσουν; Ὅσο γιὰ τὸν ΜΑΤΣ τῶν μασόνων δὲν χρειάζεται οὔτε κἄν συζήτησι γιατί αὐτὸς κατὰ δική τους ὁμολογία εἶναι ὁ.... Ἑωσφόρος. Ἀλλὰ γιατί ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ἰδιαίτερα ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι μονόδρομος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί ἒτσι μᾶς συμφέρει, μᾶς κολακεύει καὶ μᾶς ἱκανοποιεῖ τὸν ἐγωισμό μας; Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι. Γιατί; Γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ὁμολογεῖ ὅτι (Ἰωάν. ιδ´ 6): «Ἐγώ εἰμί Η ΟΔΟΣ.... οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰμί ΔΙ᾽ ΕΜΟΥ». -.«Ἐγώ εἶμαι Η ΘΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ (Ἰωάν. Ι´ 7)». -.«Ἐγώ εἰμί Η ΘΥΡΑ ΔΙ᾽ ΕΜΟΥ ἐὰν τὶς εἰσέλθη σωθήσεται (Ἰωάν. Ι´ 9)». Τί σημαίνουν ὃλα αὐτά; Γιὰ ποιὰ Ὁδό, θύρα μιλᾶ καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Πατέρας καὶ ποιὰ τὰ πρόβατα; Τί σημαίνει τὸ "ΔΙ᾽ ΕΜΟΥ";  Πῶς τὰ ἐξηγοῦν οἱ θεολόγοι; Τὸ ὃτι Η ΟΔΟΣ καὶ Η ΘΥΡΑ συνοδεύονται μὲ τὸ ἄρθρο δὲν θέλει νὰ τονίσει τὴν ἀποκλειστικότητα ὡς μοναδικὴ Ὁδὸ πρὸς τὸν Παράδεισο καὶ μοναδική θύρα τοῦ Παραδείσου; Ἡ λέξι «Πατέρας» δὲν ἐκπροσωπεῖ τὸν Παράδεισο καὶ τὴν διαρκῆ ὄψι τοῦ Πατρὸς καὶ διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού θὰ "εἰσέλθη" ἵνα "σωθήσεται"; Δὲν θὰ εἰσέλθη στὸν Παράδεισο; Ποιὰ εἶναι τὰ πρόβατα; Δὲν εἶναι οἱ Χριστιανοί; Καὶ ἄν διὰ τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (Β' Πέτρ. β' 1 καὶ γ' 16) οἱ αἱρετικοὶ κατεργάζονται γιὰ τοὺς ἑαυτοὺς τους "ταχινὴν ἀπώλειαν καὶ τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν", τότε ἡ σωτηρία, ἀνήκει μόνον στοὺς Ὀρθοδόξους. Τὸν μονόδρομο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους διεκήρυξεν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Πρὰξ. δ' 8) "πλησθείς Πνεύματος Ἁγίου" διὰ τῶν ἑξῆς (Πράξ. δ' 12): « Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί η σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομα ἐστὶν ἕτερον ὑπό τὸν οὐρανόν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». Θέλει μεγάλη σοφία γιὰ νὰ τὸ καταλάβαμε αὐτό; Δέν μιλᾶ ὁ ἄνθρωπος Πέτρος ἀλλά τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος διὰ τοῦ στόματος τοῦ Πέτρου. Καὶ τί μᾶς λέει; Ὅτι οὔτε ὁ Βούδας, Κομφούκιος, Μωάμεθ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι μύστες καὶ ἱδρυτές θρησκευμάτων εἶναι σὲ θέσι νὰ σώσουν τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τὴν αἰώνια τιμωρία. Μήπως πίστεψαν στὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ; Ἄν πίστευαν θὰ ἦταν βαπτισμένοι Χριστιανοὶ καὶ θὰ μεταλάμβανον τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔχουν αὐτὰ τόση μεγάλη σημασία γιὰ τὴν ἀνθρώπινη σωτηρία; Καὶ βέβαια ἒχουν. Δέν γράφει τὸ Εὐαγγέλιο (Μάρκ. ιστ' 16) ὅτι: "Ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται"; Δὲν γράφει (Ἰωάν.γ' 5) ὅτι: "Ἐάν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὓδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ"; Δὲν γράφει (Ἰωάν.στ' 54-58) ὅτι: "Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ  πίνων μου τὸ αἷμα ἒχει ζωὴν αἰώνιον";  Δὲν εἶναι ὅλοι τους ἄπιστοι, ἀβάπτιστοι καὶ ἀκοινώνητοι; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦν "δι᾽ ἄλλης ὁδοῦ καὶ ἄλλου τρόπου"; Δὲν κηρύττουν μὲ αὐτὰ ἀλλουνοῦ παπᾶ Εὐαγγέλιο καὶ δὲν εἶναι (Γαλάτ. α' 8,9) ἀναθεματισμένοι καὶ τοῦ Θεοῦ καταραμένοι; Δεν τρέφομε μνησικακία καὶ ἒχθρα ἀπέναντί των, ἀλλά μὲ πόνο ψυχῆς ἀναμένομεν ἐναγωνίως τὴν συνέτισίν των, μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν των εἰς τὴν ὑγιᾶ διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου. Προσ ευχόμεθα καὶ εὐχόμεθα γιὰ τὴν γρήγορη ἀπαγγίστρωσίν των ἀπὸ τὴν ἐπάρατον παναίρεσιν τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

"Ο.Τ."