Μήπως ο Κάντ είναι
τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος; Αλλά και ο Καντ, βασανισθείς με την
ατέλειαν και το ανολοκλήρωτον του ανθρωπίνου είναι, μετέφερεν εκ του στενού
οστράκου της ορθολογιστικής κρισιαρχίας παν ό,τι είναι ανθρώπινον και το έθεσεν
εις την άβυσσον του μεταορθολογιστικού “Das Ding an Sich” και άφησεν αυτόν εις το έλεος του απροόπτου, του αγνώστου, του τρομερού.
Επομένως, ούτε αυτός είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Σαίξπηρ;
Ούτος όμως, εις την ακόρεστον δίψαν του δια το τέλειον και ωλοκληρωμένον, έζησε το ατελές και ανολοκλήρωτον του ανθρώπου ως ανυπόφορον τραγικότητα, ωδήγησε τον άνθρωπον εις τους άνω κόσμους και τον άφησεν εις τους δρόμους έκθαμβον και κατάπληκτον. Επομένως ούτε αυτός είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Γκαίτε; Ζων όμως, εις όλον το πλάτος και το βάθος το δράμα του ανθρωπίνου είναι, εις το οποίον ο Μεφιστοφελής παίζει πρωτεύοντα ρόλον, ο Γκαίτε, δια της προθανατίου κραυγής του «Licht, mehr Licht» σαφώς έδειξε πόσον δυστυχισμένος απήλθεν εκ τούτου εις εκείνον τον κόσμον. Ως εκ τούτου ούτε εκείνος ήτο τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Τολστόϊ; Ούτος όμως, εις τον συνεχή και άκαμπτον αγώνα του με το ατελές και ανολοκλήρωτον του ανθρωπίνου είναι, έφθασεν εις τοιαύτην πνευματικήν ανησυχίαν, ώστε ολίγον προ του θανάτου του, εις ανυπόφορον αγωνίαν ψυχής, να φύγη από τον οίκον του, με τον σκοπόν να φύγη από τον εαυτόν του, από την λυπηράν ατέλειαν και το τραγικώς ανολοκλήρωτον είναι του. Επομένως ούτε αυτός είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Νίτσε; Αλλά, εις την ηφαίστειον αίσθησιν της τραγικής ατελείας και του ανυποφόρως ανολοκληρώτου του ανθρωπίνου είναι, εις όλας τας διαστάσεις και πραγματικότητας του κόσμου τούτου, και εις τον αχαλίνωτον πόθον του δια τον ανώτερον και τελειότερον άνθρωπον, ο Νίτσε έχει τρελλαθή! Επομένως ούτε ο Νίτσε είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Και ούτω καθ΄ εξής, από τον πρώτον έως του τελευταίου ανθρώπου: μία θλιβερά παρέλασις ατελών και μη ωλοκληρωμένων ανθρώπων. Και εν μέσω αυτών Εκείνος, ο πλήρης μυστηρίου θαυμαστός Θεάνθρωπος: θείω τω τρόπω τέλειος και ανθρωπίνως πραγματικός. Το ανθρώπινον αγαθόν Του είναι θείως τέλειον και ωλοκληρωμένον, η ανθρωπίνη αγάπη Του είναι θείως τελεία και ωλοκληρωμένη, ως και η δικαιοσύνη Του, και το έλεός Του, και η ευσπλαγχνία Του και η αθανασία Του, και η αιωνιότης Του και το κάλλος Του: όλα είναι ανθρωπίνως πραγματικά, αλλά και θείως τέλεια και ωλοκληρωμένα. Και ουδέν θαυμαστόν, καθ΄ ότι Ούτος έχει μεταμορφώσει παν το ανθρώπινον εις θείον, το έχει πληρώσει και τελειοποιήσει δια του θείου. Με μίαν λέξιν, ολόκληρος ο άνθρωπος εν Αυτώ είναι θείως τελειοποιημένος και θείως ωλοκληρωμένος.
Ούτος όμως, εις την ακόρεστον δίψαν του δια το τέλειον και ωλοκληρωμένον, έζησε το ατελές και ανολοκλήρωτον του ανθρώπου ως ανυπόφορον τραγικότητα, ωδήγησε τον άνθρωπον εις τους άνω κόσμους και τον άφησεν εις τους δρόμους έκθαμβον και κατάπληκτον. Επομένως ούτε αυτός είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Γκαίτε; Ζων όμως, εις όλον το πλάτος και το βάθος το δράμα του ανθρωπίνου είναι, εις το οποίον ο Μεφιστοφελής παίζει πρωτεύοντα ρόλον, ο Γκαίτε, δια της προθανατίου κραυγής του «Licht, mehr Licht» σαφώς έδειξε πόσον δυστυχισμένος απήλθεν εκ τούτου εις εκείνον τον κόσμον. Ως εκ τούτου ούτε εκείνος ήτο τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Τολστόϊ; Ούτος όμως, εις τον συνεχή και άκαμπτον αγώνα του με το ατελές και ανολοκλήρωτον του ανθρωπίνου είναι, έφθασεν εις τοιαύτην πνευματικήν ανησυχίαν, ώστε ολίγον προ του θανάτου του, εις ανυπόφορον αγωνίαν ψυχής, να φύγη από τον οίκον του, με τον σκοπόν να φύγη από τον εαυτόν του, από την λυπηράν ατέλειαν και το τραγικώς ανολοκλήρωτον είναι του. Επομένως ούτε αυτός είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Μήπως ο Νίτσε; Αλλά, εις την ηφαίστειον αίσθησιν της τραγικής ατελείας και του ανυποφόρως ανολοκληρώτου του ανθρωπίνου είναι, εις όλας τας διαστάσεις και πραγματικότητας του κόσμου τούτου, και εις τον αχαλίνωτον πόθον του δια τον ανώτερον και τελειότερον άνθρωπον, ο Νίτσε έχει τρελλαθή! Επομένως ούτε ο Νίτσε είναι τέλειος και ωλοκληρωμένος άνθρωπος. Και ούτω καθ΄ εξής, από τον πρώτον έως του τελευταίου ανθρώπου: μία θλιβερά παρέλασις ατελών και μη ωλοκληρωμένων ανθρώπων. Και εν μέσω αυτών Εκείνος, ο πλήρης μυστηρίου θαυμαστός Θεάνθρωπος: θείω τω τρόπω τέλειος και ανθρωπίνως πραγματικός. Το ανθρώπινον αγαθόν Του είναι θείως τέλειον και ωλοκληρωμένον, η ανθρωπίνη αγάπη Του είναι θείως τελεία και ωλοκληρωμένη, ως και η δικαιοσύνη Του, και το έλεός Του, και η ευσπλαγχνία Του και η αθανασία Του, και η αιωνιότης Του και το κάλλος Του: όλα είναι ανθρωπίνως πραγματικά, αλλά και θείως τέλεια και ωλοκληρωμένα. Και ουδέν θαυμαστόν, καθ΄ ότι Ούτος έχει μεταμορφώσει παν το ανθρώπινον εις θείον, το έχει πληρώσει και τελειοποιήσει δια του θείου. Με μίαν λέξιν, ολόκληρος ο άνθρωπος εν Αυτώ είναι θείως τελειοποιημένος και θείως ωλοκληρωμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου