Σημειούμεν τον
φοβερόν λόγον όπου λέγει ο θείος Μάξιμος· ότι αν και εφιλίωσε και ειρήνευσεν
ημάς με τον Πατέρα ο Υιός, εν όσω όμως δουλεύομεν εις τα πάθη και τον Διάβολον,
ειρήνην και φιλίαν δεν έχομεν με τον Θεόν· ούτω γαρ λέγει: «Αδύνατόν εστιν ημάς
φιλιωθήναι Θεώ δια των παθών προς αυτόν στασιάζοντας, και τω πονηρώ και φονευτή
των ψυχών Διαβόλω δια κακίας δασμοφορείν ανεχομένους, μη πρότερον διόλου
πολεμωθέντας τω πονηρώ· μέχρι γαρ τότε τούτου (του Θεού) καθεστήκαμεν εχθροί
και πολέμιοι, καν πιστών προσηγορίαν ημίν αυτοίς περιπλάττωμεν, μέχρις ου
πάθεσιν ατιμίας δουλεύειν βουλόμεθα, και ουδέν όφελος ημίν εκ της κατά Κόσμον
ειρήνης λοιπόν περιγενήσεται, της ψυχής κακώς διακειμένης, και προς τον ίδιον
Ποιητήν στασιαζούσης, και υπό την αυτού βασιλείαν γενέσθαι ουκ ανεχομένης»
(Κεφ. μα΄ Γ΄ εκατοντάδος των Θεολογικών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου