Είναι κανείς πού δε στεναχωριέται και δεν
κουράζεται, ενόσω γυμνάζεται; Και είναι κανείς, στον οποίο να μη φαίνεται
πικρός ο καιρός, που πίνει το φαρμάκι των πειρασμών και των θλίψεων; Χωρίς,
λοιπόν, να περάσει απ΄ αυτό το στάδιο δεν μπορεί να αποκτήσει ισχυρή κράση.
Αλλά και η υπομονή στους πειρασμούς δεν είναι δική μας. Πώς μπορεί, αλήθεια, ο
άνθρωπος, ένα πήλινο αγγείο, να βαστάζει μέσα του το νερό, αν δε το κάνει
στέρεο η θεϊκή φωτιά; Αν σκύψουμε το κεφάλι, τότε ό,τι καλό και ωφέλιμο
ζητήσουμε από το Θεό στην προσευχή μας με ταπείνωση, με διαρκή πόθο και με
υπομονή, όλα θα μας τα δώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου