Οι πικροί καρποί των συμπροσευχών.

Τά τελευταῖα γεγονότα στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπό τό συνεχιζόμενο κατήφορο τῶν οἰκουμενιστῶν, μοῦ θύμισαν τήν ἀφετηρία τῶν παρανομιῶν αὐτῶν, πού ἦταν ἡ  αὐθαίρετος καί παράνομος ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων τό 1965. Τότε οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες προέβλεψαν ποῦ θά μᾶς ὁδηγήση ἡ παρανομία αὐτή, καί διέκοψαν ἐπί ἑπταετίαν τό μνημόσυνο τοῦ οἰ κουμενιστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα. Ἐάν ἡ πρώτη παράνομη            ὑποχώρηση τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, μέ τάς δύο ἐγκυκλίους τοῦ 1902 καί τοῦ 1920,   ἐπέφερε στήν ἑνότητα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας, το μεγάλο τραῦμα τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος, ἡ δεύτερη, αὐθαίρετη, προδοτική καί παράνομη ὑποχώρηση, ἡ ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων, τί μᾶς ἐπιφυλάσσει;                                                                                                        
Ἤδη τρυγοῦμε τούς πρώτους πικρούς καρπούς, τῶν παράνομων συλλειτουργιῶν καί συμπροσευ χῶν μέ τούς αἱρετικούς παπικούς. Καί ἐάν ἐφησυχάσουμε καί βαπτίσουμε τίς παρανομίες αὐτές, «φιλοφρονήσεις», γρήγορα θά ὁ δη γηθοῦμε στό χάος τῆς  ψευδοενώσεως τῆς ὀρθοδοξίας μέ τήν αἱρετική ἐκκλησία τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, μέ  τραγικές συνέπειες γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας.                                                       
Μετά ἀπό πενῆντα χρόνια ἀνούσιων διαλόγων, Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ, γι᾽ αὐτά πού  μᾶς ἑνώνουν! κατέληξαν στό συμπέρασμα ὅτι και οἱ δύο «Ἐκκλησίες» εἶναι «ἀδελφές» καί κατέχουν τήν «ἀλήθεια». Γι᾽ αὐτές τίς προκλήσεις τῶν οἰκουμενιστῶν ἡ πλειονότης τῶν  ἁγιορειτῶν πατέρων, ἔδωσε ἕνα ἠχηρό ράπισμα κατά τῶν οἰκουμενιστῶν ὑπογράφοντας τήν «Ὁμολογία πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Γιά τήν διακοπή τοῦ ὀλισθηροῦ αὐτοῦ δρόμου χρειάζεται ἐπαγρύπνηση, ἀγώνας, προσευχή καί φώτιση ἀπό τόν Κύριον ἡμῶν  Ἰησοῦν Χριστόν.

Μέ ἀγάπη Χριστοῦ

Μοναχός Νικόλαος

Καρυές Ἁγίου Ὄρους