Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου αλάθητο. Τον θεωρώ ταπεινό και ασήμαντο
μαθητή των αγίων Πατέρων. Ομολογώ, ότι τη σκέψη τους γνωρίζω πολύ λίγο. Τη
γνωρίζω μόνο από τη μελέτη των συγγραμμάτων τους, και όχι από εμπειρική και
βιωματική προσέγγιση, όπως θα έπρεπε, γιατί αυτός είναι μόνο ο ορθός τρόπος,
που μπορεί να θεολογεί κάποιος. Γι΄ αυτό, όποιος δεν έχει αυτή την εμπειρία,
πρέπει να προσπαθεί να αντιγράφει πιστά τους αγίους Πατέρες, αν θέλει να μη
πλανηθεί.
Ένας Πατέρας της Εκκλησίας, με πολλά συγγράμματα, ο
Βικέντιος ο εκ Λειρίνου στο πρόλογό του σ΄ ένα σύγγραμμά του έγραψε:
« Αρχίζω το έργον μου εν Ονόματι Κυρίου. Θα είμαι ένας πιστός αντιγραφεύς, όχι ένας υπερήφανος συγγραφεύς. Θα γράψω αυτά που μας παρέδωσαν οι Πατέρες. Με όσο το δυνατόν ολιγώτερα λόγια. Θα περιορισθώ μόνο εις τα ουσιώδη. Με γλώσσα απλή θα προσπαθήσω να καταγράψω την παράδοσίν μας και όχι να την ερμηνεύσω».
Όταν οι άγιοι της Εκκλησίας μας σκέπτονται και ενεργούν κατ΄ αυτό τον τρόπο, όπως ο άγιος Βικέντιος Λειρίνου, τι να πούμε εμείς, οι κοινοί θνητοί, που δεν έχουμε τη δική τους εμπειρία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου