+ π. Ιωάννης
Σ. Ρωμανίδης
Εντός των πλαισίων του δοξασμού τούτου των
αποστόλων και προφητών εταύτισε η αρχαία εκκλησία τον Χριστόν με τον Μεγάλης
Βουλής Άγγελον και την Σοφίαν του Θεού, δια του Οποίου έκτισε ο Θεός τον
κόσμον, εδόξασε τους φίλους Του τους προφήτας και μέσω αυτών οδήγησε τον
περιούσιον λαόν του εις την ενσάρκωσιν αυτού τούτου του Κυρίου της δόξης εκ της
Θεοτόκου ίνα καταργήση το κράτος του Θανάτου επί των μελών της Εκκλησίας της
Παλαιάς Διαθήκης (Ματθ. 16:18). Παρ' ότι εδοξάσθησαν, ο "Αβραάμ απέθανεν
και οι προφήται" (Ιων. 8:53). "...εάν τις τον εμόν λόγον τηρήση,
θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα" (Ιων. 8:53). Δια τούτο υπάρχει η
πρώτη ανάστασις της ψυχής (Αποκ. 20:5) και η δευτέρα ανάστασις του σώματος
(Αποκ. 20:6), όπως επίσης υπάρχει πρώτος θάνατος της ψυχής (1 Τιμ. 5:6; Αποκ.
20:14) και ο δεύτερος Θάνατος του σώματος (Αποκ. 20:14).
Ακόμη και οι υπό
Οικουμενικών Συνόδων δικασθέντες αιρετικοί Αρειανοί και Ευνομιανοί εδέχοντο την
ταύτισιν αυτήν του Χριστού με τον Κύριον της δόξης και Μεγάλης Βουλής Άγγελον
της Παλαιάς Διαθήκης ως ουσιαστικόν μέρος της αποστολικής παραδόσεως. Αλλά λόγω
κοινών φιλοσοφικών αρχών, τας οποίας εκληρονόμησαν αυτοί και οι Νεστωριανοί από
τον Παύλον Σαμοσατέα, που περιέγραψα αλλού, οι Αρειανοί ισχυρίζοντο
ότι ο Άγγελος και Κύριος της δόξης είναι το πρώτον εκ του μη όντος δημιούγημα
της βουλής του Θεού πρό του χρόνου και των αιώνων και ως εκ τούτου ουχί
συναείδιος και ομοούσιος τω Θεώ.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου