Η ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ είπε...

Πρέπει νά τό πάρουμε ἀπόφαση οἱ Χριστιανοί:

Ἀγῶνας χωρίς ἀγωνιστές δέν ὑπάρχει.
Ἐπίσης δέν ὑπάρχει ἀγωνιστής χωρίς ἀρένα.

Ὅποιος δέν ὁμολογεῖ τόν Χριστό, δέν εἶναι ἀγωνιστής τοῦ Χριστοῦ.
Ὅποιος ἀποφεύγει τίς ἀρένες ( τά πεδία κατάθεσης ὁμολογίας, ὅποια κι ἄν εἶναι αὐτά ), δέν ἔχει ἀγῶνα.

Ὁ Πατέρας Σαράντης Σαράντος ἐν προκειμένῳ, ἔχει δείξει τήν ἀγωνιστικότητά του πολλάκις καί γιά διάφορα φλέγοντα θέματα πού ἀφοροῦν τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα καί πού μᾶς βομβαρδίζει ἐσκεμμένα μέ πολλά ἀπ' αὐτά καί ταυτόχρονα, ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων, ὥστε νά μήν παίρνουμε ἀνάσα. Ὁ π. Σαράντος τρέχει, γράφει, κηρύττει, ἐνημερώνει καί πολλά ἄλλα πού ὁ Θεός κι ἐκεῖνος ξέρουν καλύτερα.
Ἡ "ἀπουσία" του ἀπό τήν διαμαρτυρία, ἐνδέχεται νά ἦταν δικαιολογημένη ἐξαιτίας κάποιου ἄλλου ἀγῶνος του σέ ἄλλο "πεδίο δράσης". Παρόλ' αὐτά, συγχαρητήρια γιά τό θάρρος του νά τήν χρεώσει στόν ἑαυτό του ὡς ἀτόπημα καί ὡς στέρηση τοῦ γλυκασμοῦ πού δίνει ὁ Χριστός, σ' αὐτούς πού κακοπαθοῦν γιά τήν ἀγάπη Του.

Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ὑπόλοιπων ρασοφόρων, καθώς καί ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, ποῦ ἦταν ἄραγε; Συμπτωματικά εἶχαν ὅλοι τίς ἐπίμαχες ἡμέρες σοβαρώτερα πράγματα ν' ἀντιμετωπίσουν;
Τό θέμα Corpus-Christi ἦταν γνωστό σέ ὅλους, εἰδικά στό διαδίκτυο, καθώς καί οἱ διαμαρτυρίες πού ἀνακοινώνονταν, μέρες πρίν γίνουν.

Καί ἄντε ἄς ὑποθέσουμε ἀπουσίαζαν δικαιολογημένα. Ὅμως, γιατί μόνο ἕνα παληκάρι ( Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ ) βρέθηκε νά ὑποβάλλει μήνυση ἀπό πλευρᾶς κλήρου; Οἱ ὑπόλοιποι δέν ἐθίχθησαν ἀπό τίς ἀκατανόμαστες ὕβρεις-βλασφημίες-γελοιοποιήσεις ἐνάντια στό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ ( καί ὄχι μόνο ), Τοῦ Ὁποίου εἶναι τύπος καί ὑπηρέτες ταυτόχρονα;

Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ, φοβοῦμαι ὅτι δέν ἀποτελεῖ Ὁμολογία Πίστεως. Δέν θέλω νά σχολιάσω τί εἶναι καί ποῦ ὀφείλεται, γιατί θά θεωρηθεῖ ἀπό κάποιους κατάκριση, ἐνῶ εἶναι ἁπλῶς ἔμπονη ἐκ καρδίας κατάθεση μιᾶς πραγματικότητας πού κατασκευάσαμε ὅλοι, κλῆρος καί λαός, ὁ καθένας μέ τήν προσωπική του εὐθύνη. Μίας πραγματικότητας πού δέν ἀποπνέει Πνεῦμα Ἅγιον καί πού χτίστηκε ἀπό τά πετραδάκια, τίς κοτρῶνες και τά βράχια πού ἔβαλε ὁ καθένας μας σ' αὐτή τή χώρα, σ' αὐτή τή ζωή. Μίας πραγματικότητας, ξένης ἀπό τήν ἀγάπη πού πρέπει νά ἔχουμε ὅλοι ( ἐμῆς συμπεριλαμβανομένης ) πρός τόν Κύριό μας!

Ἄν δέν ὑπάρχει Ὁμολογία Πίστεως, εἶναι σαφές ὅτι δέν ὑπάρχει Πϊστη! Πῶς νά ὁμολογήσει κανείς κάτι πού δέν ἔχει;
Σκληρό ἀκούγεται, ἀλλά ἄς μοῦ ἀντιπαραθέσει κάποιος πνευματικά ἐπιχειρήματα, πού νά δικαιολογοῦν τήν ἔνοχη σιωπή κι ἀπουσία...

Καί κάτι ἀκόμα, γιά νά μήν βλέπουμε μονάχα ἀπ' τό παράθυρο τοῦ σπιτιοῦ μας τί γίνεται ἔξω, ἀλλά εἶναι σωφρονέστερο πρῶτα τά βλέπουμε τά τοῦ οἴκου μας!
Στήν προκειμένη περίπτωση, ἐγώ προσωπικά, δέν ξέρω τί πρέπει νά θρηνήσω πρῶτα, γιατί τά "πτώματα πού ὄζουν" εἶναι δύο:
Νά κλαύσωμεν τό βλάσφημο Corpus-Christi καί τούς ἐμπλεκόμενούς του;
ἤ τήν δική μας πνευματική ἔνδεια;
Φοβᾶμαι ὅτι τό δεύτερο εἶναι σοβαρώτερο. Διότι ἄν δέν ὑπῆρχε τό δεύτερο, εἴτε δέν θά ὑπῆρχαν τά ἔκτροπα, εἴτε θά ἐξολοθρεύονταν ἄμα τῇ ἐμφανίσει τους!