η΄. Ὁ φόβος τῶν πνευματικῶν ἐπιπτώσεων
(ποινῶν, καθαιρέσεων, στερήσεως μυστηρίων κλπ.).
Τό ἐπιχείρημα αὐτό ἀποδεικνύει ὅτι προτάσσομε τήν ἱερωσύνη
καί τά μυστήρια καί ὑποτάσσομε εἰς αὐτά τήν Ὀρθόδοξο καί ἀληθινή πίστι. Ἀποδεικνύει
ἐπίσης ὅτι προτιμοῦμε νά παίρνωμε τά μυστήρια ἀπό θολές καί βρώμικες πηγές,
παρά νά τά στερηθοῦμε, προκειμένου νά μετέχωμε καί ἐμεῖς στό μυστήριο τῆς ὁμολογίας,
τῆς θυσίας καί νά ἐπικοινωνοῦμε μέ τόν Κύριο συμμετέχοντας καί σηκώνοντας τόν
σταυρό Του. Ἀποδεικνύει ἐπίσης ὅτι εἴμεθα θιασῶτες τοῦ ἐξωτερικοῦ χριστιανισμοῦ,
κατά τόν ὁποῖο πρέπει νά συμμετέχωμε στά μυστήρια, νά εἴμεθα ἑνωμένοι μέ τούς
πολλούς καί νά κάνωμε κάποια συγκεκριμένα καθήκοντα. Ἀποδεικνύει τέλος ὅτι ἔχομε
κάνει σύγχυσι τοῦ καιροῦ τῆς εἰρήνης καί τοῦ καιροῦ τοῦ πολέμου εἰς τήν Ἐκκλησία.
Μᾶς διαφεύγει τελείως τό ὅτι κατά μέν τόν καιρό τῆς εἰρήνης συμμετέχομε εἰς τά
μυστήρια ὅταν καί ὅπως πρέπει, κατά δέ τόν καιρό τοῦ πολέμου, λόγῳ ἐξωτερικοῦ
διωγμοῦ ἀπό τούς ἀπίστους ἤ ἐσωτερικοῦ ἀπό τούς αἱρετικούς, συμμετέχομε
στά μυστήρια ἀξίως, μόνον καί ἐφ’ὅσον ὁμολογοῦμε καί κρατοῦμε τήν ἀληθινή πίστι
διά λόγων καί ἔργων. Εἰδάλλως εἶναι ματαία ἤ καί ἐπιβλαβής κάθε συμμετοχή στά
μυστήρια, ἡ ὁποία γίνεται εἰς βάρος τῆς πίστεως καί μέ τήν παραμικρά διάθεσι
συμβιβασμοῦ ἤ δειλίας. Αὐτά τουλάχιστον εἶναι καταγεγραμμένα ἀπό τούς ἁγίους οἱ
ὁποῖοι ἐδίδαξαν ὅτι ὑπάρχει πλήρης διαχωρισμός τοῦ καιροῦ τῆς εἰρήνης ἀπό τόν
καιρό τοῦ πολέμου καί διωγμοῦ εἰς τήν Ἐκκλησία.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου