Tο πάθος
δημιουργείται από τη συχνή και καθημερινή επανάληψι της ίδιας αμαρτίας. Όταν
λοιπόν πέσουμε στην συγκατάθεσί της, τότε ο νους σκοτίζεται και θολώνει. Στη συνέχεια,
κυριεύεται και η ψυχή και το σώμα. Άρα, πρώτα αιχμαλωτίζεται ο νους και ύστερα ολόκληρη η καρδιά. Έτσι,
όταν κάθε μέρα πέφτουμε στην ίδια αμαρτία, δημιουργείται συνήθεια και η
συνήθεια μας δημιουργεί το πάθος. Η συνήθεια γίνεται αγάπη, γίνεται εξάρτησι,
όπως ακριβώς δημιουργούν εξάρτησι το ποτό, τα ναρκωτικά, η χαρτοπαιξία, η
λαιμαργία, και πλήθος άλλων κακιών. Η δε εξάρτησις από το πάθος μας οδηγεί στην
αιχμαλωσία.
Κάτι ανάλογο
μας λέγει ο απόστολος Πέτρος στην Β΄ Καθολική του επιστολή: ««'Ω γάρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται».
Δηλαδή από όποια αμαρτία ή αδυναμία ή πάθος νικηθής, σ’ αυτό και θα
υποδουλωθής, θα σκλαβωθής και θα το υπηρετήσης.
Δυστυχώς τα
πάθη είναι πολλά. Ποικίλουν, βέβαια, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλιώς πειράζονται
τα παιδιά και διαφορετικά οι νέοι και οι νέες. Με άλλους τρόπους οι έφηβοι, με
διαφορετικούς οι παντρεμένοι ή οι μεγαλυτέρας ηλικίας , διαφορετικά οι άνδρες,
διαφορετικά οι γυναίκες… Δεν μετράει μόνο η ηλικία και το φύλο , αλλά και η
θέσι, η μόρφωσι, το είδος της εργασίας, η σωματική δύναμι, το σωματικό κάλλος
και πολλά άλλα. Ανάλογα λοιπόν με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε σ’ αυτήν εδώ
τη ζωή, είναι ανάλογες και οι προσβολές , που κινεί ο διάβολος εναντίον μας για
να μας ρίξη στην αμαρτία και από κει στα πάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου