Θά ἠδυνάμεθα εἰς τό σημεῖο
αὐτό νά ἐπεκτείνωμε τον λόγο διά τόν παραλογισμό τόν ὁποῖο εἰσάγει ἡ θεωρία αὐτή
εἰς τούς Ὀρθοδόξους, διά τήν σύγχυσι καί τόν ἀποπροσανατολισμό, διά τήν κατ’ οὐσίαν
δυτικοποίησι ἐν τῇ πράξει και ἀπραξίᾳ τῶν Ὀρθοδόξων, διά τήν συμβολή της εἰς τή
Νέα Ἐποχή καί τήν διαφθορά καί αὐτοῦ τοῦ λείμματος, διά την κατ’ οὐσίαν ἱεράν
συμμαχία μέ τήν αἵρεσι κλπ., πλήν ὅμως θά ἐξερχώμεθα τῶν ὁρίων τῆς μικρᾶς αὐτῆς
ἐργασίας, ἡ ὁποία ὡς κύριο στόχο ἔχει τήν παρουσίασι τῆς διαχρονικῆς Παραδόσεως
τῆς Ἐκκλησίας εἰς τό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως καί τῆς διακοπῆς τῆς μνηνονεύσεως τοῦ
αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου. Ἡ περαιτέρω ὅμως ἐξέλιξις τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
θά μᾶς πείση διά τό δέον γενέσθαι, διά τό ὅτι νίκη δέν ὑπάρχει δίχως πόλεμο καί
πόλεμος δέν γίνεται χωρίς να ἔχης ἀπέναντι ἐχθρούς, ἀλλά τούς ἐχθρούς νά τούς ἀντιμετωπίζης
ὡς φίλους καί μάλιστα, ὅταν σύμφωνα μέ κοινή ὁμολογία, εὑρίσκονται ἐντός τῶν
τειχῶν, νά τούς ἀποδίδης δέ καί τό ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς παρατάξεως Κυρίου.
Τά ὑπόλοιπα ἐπιχειρήματα
ὅσων ἀντιστρατεύονται στήν ἐποχή μας εἰς τήν ἀποτείχισι καί τήν διακοπή τῆς μνημονεύσεως
θά τά διέλθωμε ὡς ἐν παρόδῳ. Διότι ἀφ’ ἑνός μέν τά ἀναφερθέντα ἐθεωρήθησαν τά
βασικώτερα καί αὐτά πού κατά κόρον καί ὡς ἐκ συμφώνου ἀκούγονται, ἀφ’ ἑτέρου δέ
διότι κάτι πού, ὅπως ἀνεφέρθη, ἀντιστρατεύεται καί μάχεται τήν ἴδια τήν ἁγ.
Γραφή, εἶναι παράδοξο νά προσπαθοῦν καί μάλιστα οἱ ἀντιοικουμενιστές, νά το στηρίξουν
ἐκκλησιαστικά καί θεολογικά, ὡς γραμμή τῆς Ἐκκλησίας ἐν καιρῷ αἱρέσεως. Αὐτά
λοιπόν τά ἐπιχειρήματα εἶναι τά ἑξῆς:
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου