Τελικά, ὅπως ἀνεμένετο, μέ τήν μέθοδο
τῶν ἐξοριῶν και τήν συνεργασία πάντοτε τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, ἀπεκατεστάθη ἡ κανονική
τάξις χωρίς ἀποκατάστασι τῆς πίστεως καί ἡ μνημόνευσις τοῦ πατριαρχικοῦ ὀνόματος
ἀντιλάλησε ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον στό περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἴσως καί ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης δέν ἐπερίμενε τόσο εὔκολη
ὑποταγή, ἡ ὁποία τοῦ ἔδιδε τό πράσινο φῶς καί τοῦ ἐξησφάλιζε τά νῶτα διά νά συνεχίση
τήν πορεία του. Ἀπέμεινε ἡ Ἱ.Μονή Ἐσφιγμένου νά κρατῆ τήν σκυτάλη τοῦ ἀγῶνος, τήν
ὁποία ἴσως ἀνέχεται ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης, προκειμένου να ἐπιδεικνύη τήν ἀνοχή καί
τήν δημοκρατικότητά του και μέ τόν σκοπό τῆς ἐκτονώσεως τῶν ἐναντιουμένων στόν Οἰκουμενισμό ἁγιορειτῶν Πατέρων. Κατά καιρούς
βεβαίως τό Πατριαρχικό μειδίαμα ἀφήνει τήν θέσι του στό Πατριαρχικό
κατασπάραγμα καί ἡ ἐξωτερική μορφή τοῦ προβάτου παραμερίζει καί ἐμφανίζεται ἡ
πραγματική διάθεσις τοῦ λύκου. Αὐτό φαίνεται καί ἀπό τήν παράνομη ἀπόφασι τοῦ Πατριαρχείου
πρός ἀποσχηματισμό τοῦ ἡγουμένου και τριῶν μοναχῶν τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου. Εἰς
αὐτήν την παράνομο ἀπόφασι ἀντέδρασανπολλοίἁγιορεῖτεςΠατέρεςκαι ὑπέγραψαν ἔγγραφο
διαμαρτυρίας. Τό γεγονός αὐτό συνέβη πάλι ἐπί τοῦ πράου καί εἰρηνικοῦ
Πατριάρχου Δημητρίου καί τό περιγράφει ὁ «Ὀρθόδ. Τύπος» στό φύλλο
τῆς 1-10-74 ὡς ἑξῆς:
«Δήλωσις 373 ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπί ἀντικανονικῶν πρωτοφανῶν
ἀποφάσεων. Τριακόσιοι ἑβδομήκοντα τρεῖς ἁγιορεῖται μοναχοί μέ κοινή δήλωσίν των
διαμαρτύρονται ἐντόνως διά τήν ἀπόφασιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός ἀποσχηματισμόν
τοῦ ἡγουμένου καί τριῶν μοναχῶν τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου καί δηλοῦν ὅτι «θά ἀγωνισθοῦνμέχρι
θανάτου, κατά τῆς ἀντικανονικῆς καί παρανόμου
ἀποφάσεως, ἵνα μή εἰς τοιαύτην ἀπώλειαν περιπέση ἡ Ἀκρόπολις
τῆς Ὀρθοδοξίας». Σημειωτέον ὅτι ἡ δήλωσις αὕτη τῶν Ἁγιορειτῶν
Πατέρων ὑπεγράφη ἐντός ἐλαχίστου χρόνου. Θά ἦσαν, ἀσφαλῶς
«πολλῷ
περισσότεραι, ἄν μή αἱ μακριναί ἀποστάσεις καί ἡ τραχύτης τῶν ὁδῶν ἐδυσχέραινον
τοῦτο».
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου